“We’re home, baby. Wake up.” Yugyog ni Loudon sa balikat ng dalaga. Medyo traffic kase dahil may emergency sa highway ng madaling araw kaya napaidlip tuloy si Cyla.

“What home?” Pupungas-pungas si Launcelle at kinusot ang mata, hindi pamilyar sa kanya ang parking na iyon. Wala siya sa Vyralen building kaya inikot niya pa ang paningin sa paligid habang busy si Loudon magturn-off ng engine at gas. Naalala niya kanina ay sabay silang nagising at niyaya siya ni Loudon na uuwi na at ihahatid na siya kung saan siya nito kinuha. Ibig sabihin sa penthouse ni Launcelle ang ponterya ni Loudon ngunit iba ’tong narating nila.

Ilang segundo pa lulan na silang dalawa ng elevator pataas. Hindi pa rin nag-sink-in sa isip ni Launcelle kung bakit dito siya dinala ng lalaking ito. This is kidnapping kasu maliwanag na ang paligid eh. Bakit naman kase nagcheck-out silang madaling-araw pa lang. Para naman silang mga bampira.

“Welcome to my home.” Hawak ang bewang niya ng igiya ni Loudon papasok ng condo unit na iyon. Yes, it looks like home and smells home. Akala tuloy niya ay lumipat lang sila ng ibang hotel.

“Feel at home. Anyway, I need to tell you something but I don't know where to start but maybe you must see this first.” May pag-aalala sa boses ni Loudon dahil hindi niya alam kung anong magiging reaction ni Launcelle kapag nakita nito ang larawan sa dingding niya.

“Uhh cute! Your daughter?” Isang sketch na larawan ang nasa dingding, sinulyapan lang ito ni Launcelle at tsaka nginitian si Loudon ngunit kakaiba ang reaction sa mukha ni Loudon, hindi niya alam kung natatawa ito o nakikipagbiruan sa kanya.

“What?” tanong ni Launcelle.

“She’s not my daughter but maybe she’s able to  conceive our daughter soon.” Matamis na ngiti ang pinakawalan ni Loudon na naging reason kaya tumahip ang dibdib ni Launcelle. ‘Niloloko niya ba ako?!’ nagsisigaw ang isip ni Launcelle. Kahit hindi niya aminin ay nakaramdam siya ng selos sa babaeng ito sa dingding niya. Wait, maganda ba siya? Bakit kase sketch lang ito e’ pero in fairness huuh--she’s young and something familiar pero hindi siya interesado kaya iniwas niya ulit ang tingin sa larawang iyon.

“Can you take me home?” walang emosyong saad ng dalaga. Nawalan na siya ng gana na makipag-usap pa dito. Kunwari tiningnan niya na lang ang phone niya at humalukipkip sa couch katapat ng larawan na iyon.

“My queen, you are acting jealous,” giit ni Loudon na maaliwalas pa ang mukha habang pinagmamasdan ang dalaga. Nang-aasar ba siya?

“No. Not. Never,” matigas na tanggi ni Launcelle.

“Good. Don't be jealous to your own portrait,” Loudon say.

“What portrait? Are you a stalker? Are you stalking me?!” Hindi makapaniwalang tanong ni Launcelle na bigla tuloy siyang nakaramdam ng kaba. Sabay tingin sa picture na tinutukoy ng lalaki.

“Do I look like a stalker? That's you. The young version of you,” he said.

“How come?” Hindi makapaniwala si Launcelle kaya lumapit siya sa larawan at pinagmasdan ng maigi. She can't believe na siya iyon. Halos naniningkit pa ang mga mata niya para masigurado na siya iyon.

“Where did you find it? Why? What are you?!” Sunod-sunod na tanong ni Launcelle. Iba na ang tumatakbo sa utak niya sa mga oras na iyon. Takot at kaba ang bumalot sa puso niya. Sino ang lalaking ito.

“Calm baby.” Pagkalma sa kanya ni Loudon at matamis na ngiti ang ibinigay pa sa dalaga kaya kahit paano ay nabawasan ang kaba ng kanyang nararamdaman.

“Where did you stole it? That's me when I was eighteen maybe, not sure.” She's really curious.

“I’m not a thief but you are the one who stole my strength that night.” Loudon tried to remind her how magical that night.

“I’m your fan. Your moves as a stripper made my heart melt,” seryusong saad ni Loudon na naging rason kaya lumaki ang kanyang mga mata at hindi makapaniwala sa nalaman.

“Stripper?! Oh my God!” bulalas ni Cyla. Hindi niya pweding kalimutan ang gabing iyon dahil una at huling beses niyang sayaw sa poste ’yon and a stranger showed up in her favorite rendezvous.

“You! Jerk! You! You stole my first kiss!” Hindi makapaniwalang saad ni Launcelle na napatakip pa sa kanyang bibig. Hindi siya makapaniwala sa nangyayari! “Then how did you find me here?!” she question him.

“I just saw you in that building. Then I realized that you are the woman whom I hunt for almost five or six years. You are still the same. Your eyes, your lips. Nothing has change.” Hindi pa makapaniwala si Launcelle sa mga naririnig. Totoo kaya ang mga sinasabi nito? Hindi kaya parang coincidence naman na makita at makilala siya ng lalaking ito? Eh may mask siya ng sumayaw siya as a stripper noong gabing iyon?

Lunok-laway tuloy si Cyla dahil bigla niya naalala ang gabing iyon sa favorite rendezvous niya, kahit sa panaginip ay hindi niya maisip na makakatagpo niya ang lalaking iyon na nagpagulat sa buong pagkatao niya. Masyadong marahas at matapang dahil kahit hindi sila magkakilala ay hindi man lang nag-alinlangan na sakupin ang kanyang nanginginig na labi. Sinabayan ang panginginig ng kanyang tuhod kaya wala siyqng lakas na tumanggi ng gabing iyon kung hindi lang dumating si Dermot baka saan na sila napunta ng estrangherong iyon na ngayon ay nasa harapan niya na.

Biglang dumating ang savior ni Cyla. Si Dermot kaya naudlot ang mga nakaw na sandaling iyon na pinagsasaluhan sana nila kahit hindi kilala ang isa't-isa. Nakakapanghinala ang mga nangyayari pero wala namang dahilan para magsinungaling si Loudon kay Launcelle. Lalo na ngayon na naibigay niya na ang inaasam nito, kaya wala ng dahilan para ipagpilitan pa ng lalaking ito na siya ang estranghero nang gabing iyon.

Lutang si Cyla dahil sa mga nalaman at dahil sa larawan niya sa condominium na ito. Hindi na siya nagtanong pa dahil sobrang gaan ng ulo niya, hinahayaan na lang niya si Loudon sa mga ginagawa nito. Binuksan ni Loudon ang Flat TV screen at siya na rin ang pumili ng movie sa Netflix para panoorin ni Cyla dahil may gagawin raw ito. Maghahanda ng breakfast nila.

“Join me here.” Pukaw ni Loudon sa dalaga na nakafocus sa panonood ng movie. Isang oras na pala ang nakalipas, hindi namalayan ni Cyla na nakapaghanda na ito sa mesa ng agahan nila.

“Uh wait! I thought it's breakfast why I smell something nice,” saad ni Launcelle habang inaayos ang sarili papunta sa kusina.

“That’s chicken adobo?!” bulalas ni Launcelle na hindi makapaniwala sa nakikita. “Know how to cook huh.”

“Syempre. I’m Pinoy. My mom always cook filipino meal for me.” Loudon Riege proudly says.

“Ay talaga. Buti naman magaling ka rin magsalita ng filipino, hindi ako inform e’ kahapon pa tuyot utak ko kaka-english mo,” reklamo ni Launcelle.

“Me too. I thought nakalimutan mo na paano magsalita ng filipino kase english ka ng english e. Kaya ganoon na rin reply ko sa’yo,” saad naman ni Loudon.

“Haha funny,” pang-aasar ni Cyla habang paupo sa upuan laharap ni Loudon Riege. “Kain na muna,” giit naman ni Loudon habang nilalagyan nang kanin ang pinggan ni Cyla.

“Let me help myself. Kumain kana rin. Marami pa akong gustong itanong e,” giit ni Launcelle na nagpataas naman ng isang kilay ni Loudon habang sumusubo ng pagkain. Namayani sa kanila ang katahimikan habang kumakain, tanging sulyap at ngiti lang ang kanilang pag-uusap.

“I’m home!” Kakaupo lang nilang dalawa ni Launcelle sa sala ng may marinig silang nagpipindot ng passcode sa labas ng pinto. Sigaw ni Morsel mula sa kakabukas pa lamang na pinto. Alam niya ang passcode nito kaya malaya siyang nabuksan ang pinto at tuloy-tuloy sa living room without knowing na mayroong kasama si Loudon.

“Uh sorry. May bisita ka pala, bro,” nahihiyang saad ni Morsel pero sinulyapan niya rin ang babae na nakaupo sa couch.

“And who she-- she? She’s the woman in your wall!” Halos tumili si Morsel sa nakikita at tumango lang si Loudon bilang tugon sa pagkagulat ni Morsel. “Off course, we meet before, last Saturday? Right? Miss Launcelle Vyralen,” dagdag pa ni Morsel na inilang hakbang lang ang pagitan nila ni Cyla. Nakipagkamay ulit siya para sa formality ng muling pagkikita sa ibang lugar maman.

“And she is my guess today,” giit ni Loudon habang nakatingin kay Morsel at naunawaan naman ng huli.

“Welcome home, Miss Launcelle,” pagbibiro pa’ng saad ni Morsel.

“Salamat,” she smiled.

“Actually nauna na ang spirit mo sa bahay na ito. That.” Morsel trying to be funny na inginuso pa ang larawan ni Launcelle na nakadikit sa dingding.

“Is it coincidence ba na pareho kayong malungkot kaya napadpad kayo sa Vyralen building?” Curious na tanong ni Cyla. Her mind is not an average kaya kapag may nasilip siyang butas ay hindi niya maiiwasan na huwag halungkatin iyon. It's true na nakakapanghinala na silang dalawa ay pumunta nang Stargazer Club para sa babae. At ang larawan niya sa  condo unit na ito. Nakakapanindig balahibo but Loudon explanation is enough, kahit hindi na siya humanap ng alibi ay lulusot siya.

“Not a coincidence, talagang may nakapagsabi na magaganda raw ang babae sa lugar na iyon kaya sinubukan ko at confirmed nga! Sobra pa sa expectations namin. Kaya kinulit ko si Riege na pumunta kami.” Mukhang pinag-aralan ang sagot ni Morsel kaya kontento naman si Launcelle sa sagot nito.

“And he found you there,” saad ni Morsel na tanging matamis na ngiti lang ang tugon ni Launcelle sa kanya. At maya-maya pa ay nagpaalam na si Morsel para magshower dahil may pupuntahan pa raw ito. So, may alam rin si Mr. Gibson sa pagkatao ni Launcelle at sigurado na pati ang nakaraan ay alam rin nito dahil halata naman na masyado silang open sa isa’t-isa.

“Shower lang ako, then sibat ulit. May aasikasuhin lang.” Paalam ni Morsel after makipagkamay kay Launcelle. Bigla tuloy sumagi sa isip ni Cyla ang kaibigan. Nasaan kaya si Norleigh? Tapos na pala ang seven days extension niya at katulad rin ni Loudon ay galante rin ito magbayad, siya ang nakatanggap ng deposit nito sa account niya. Stargazer was lucky because somehow Loudon and Morsel saved them a li'l pero hindi rin magtatagal dahil mukhang may aberya talaga sa loob ng Vyralen building.