Susan

Het is drie maanden na het feest en ik lig al twee weken ziek in bed. Ik ben elke ochtend misselijk, maar in middag trekt het weg. Lucy's drankje helpt niet en dokter Cornelius weet ook niet wat het is. Peter en Caspian zijn bang dat het iets van Luan of Ledas is. Maar dat kan niet! Ledas heeft me niet aangeraakt en Luan ook niet. Ik lig te woelen in bed als er weer een golf van misselijkheid over me heen komt. Ik sla de dekens terug en ren naar de wc. Ik laat me op mijn knieën vallen en spuug alles wat ik gisteravond heb gegeten er weer uit - en dat was niet veel - ik kokhals nog een keer, maar er komt niks meer. Ik haal diep adem en sta op. Mijn haar dat in een rommelig knot zat is los over mijn schouders gevallen en komt nu tot mijn middel. Ik loop de badkamer uit, voor de spiegel blijf ik staan. Ik sta schuin voor de spiegel en ik zie dat mijn buik dikker is geworden. En ik eet al amper wat! Ik glij met mijn handen over mijn buik heen en ik voel dat mijn buik ronder is geworden. Het voelt opgezwollen. Ik draai me om en loop naar de wc en zoek mijn maandelijkse doekjes. In mijn hoofd tel ik terug. Ik ben ziek, nog maar twee weken en ik ben al heel lang niet meer ongesteld geweest..
Ik rommel gedachteloos tussen de doekjes en loop dan weer naar de spiegel. Als ik er recht voor sta voel ik het ook, het is niet het zonlicht dat verkeerd weerkaats. Ik haal diep adem. Is dit echt? Ja! Ik doe snel mijn badjas en wollen muiltjes aan. Ik gooi de deur open en ren naar beneden. Caspian! Ik ren wachters en bedienden voorbij en allemaal kijken ze me verbaasd aan. De troonzaal staat op een kier en ik glip geluidloos naar binnen. Nahijgend van het rennen loop ik naar het midden toe. Caspian staat voor het raam achter de tronen. Stilletjes loop ik naar hem toe, ga achter hem staan en doe mijn armen om zijn middel. Zodra hij mijn armen om zich heen voelt ontspant hij en draait zich om. Hij neemt me in zijn armen. "Suus, voel je je beter?" vraagt hij bezordt. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. "Ja, ik heb me nog nooit zo goed gevoeld!" Caspian kijkt me doordringend aan en lacht dan. "Gelukkig maar, het was zeker een griepje" Ik schud mijn hoofd. "Nee?" zegt Caspian. "Suus!?" Ik kijk hem lachend aan. Caspian grijpt met zijn handen mijn schouders vast. "Suus! Wat is er? Luan?" zegt hij. Zijn ogen zijn donker. "Nee Caspian, het is goed nieuws" zeg ik zacht, geschrokken door hoe hij reageert. "Oh" zegt hij en laat me los. Hij trekt me meteen dicht tegen zich aan. "Wat is het goede nieuws?" vraagt hij met zijn lippen in mijn haar. Ik kus zijn kaaklijn en kijk hem recht aan. "We krijgen een kind"