-Susan

Als ik de volgende ochtend wakker wordt, lig ik over Caspian heen. Mijn armen om hem heen gewikkeld en zijn armen om mij geslagen. Ik kom zuchtend overeind. Ik voel me een wrak, van binnen en buiten. Ik ben niet meer de Susan die uit Finsley vertrokken is. Ik ben ook niet meer de Susan die hielp de witte heks te verslaan. Ik zie er niet meer uit als een koningin, ik ben het wel maar zo voel ik me niet. Ik sla mijn benen over de rand van het bed en zet me af. Mijn botten kraken van het lange bedliggen. Caspian draait zich om in zijn slaap. Ik probeer zo min mogelijk geluid te maken. Ik sluip op mijn tenen de kamer door. Ik ga mijn inloopkast in. Misschien voel ik me beter als ik niet steeds in mijn pyjama loop. Ik kies een simpele rode jurk uit mijn gouden stiksels op het eind. Ik ga snel met een borstel mijn lange zwarte haat door. In de spiegel lijk ik er nog erger uit te zien dan als ik me voel. Ik hebben donkere kringen onder mijn ogen en ik ben lijkbleek. Ik ben ook mager, dat kan ook wel kloppen want de afgelopen tijd heb ik bijna niks meer gegeten. Ik doe mijn leren laarsjes aan en zet mijn kroon op. Dan sluip ik naar buiten, de gang op. Ik gluur door de deur bij Lucy, ze slaapt met Ed. Ze heeft een glimlach op haar mond. Dan kijk ik bij Peter. Hij slaapt met zijn zwaard in de hand. Ik wil zijn deur weer dichtdoen maar die kraakt. Peter schiet overeind en zwiept met zijn zwaard heen en weer. "Wie is daar!" Roept hij. Ik kan het niet laten om te lachen. "Peet-" begin ik maar dan herkent hij me. "Suus!" Hij slaat de deken van zich af en springt uit bed. Dan rent hij op me af en knuffelt me. "Je bent op!" Zegt hij blij. "Ja" lach ik. "Ik werd wakker en ik had geen zin meer om in bed te liggen" zucht ik. Peter kijkt me met glanzende ogen aan. Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd. "Je gaat vandaag gewoon in de troonzaal zitten en als het niet meer gaat, dan ga je weg" Ik knik vrolijk. "Ja, ik weer wil helpen met regeren" zeg ik blij. Ik wil mijn volk helpen. "Susan!" Roept iemand. Ik draai me om en loop de gang weer op. Caspian rent in zijn pyjama de gang door. Als hij me ziet komt er een glimlacht op zijn gezicht. Peter staat achter me. "Suus!" roept Caspian. Hij rent op me af en pakt me vast. Hij tilt me op. "Bij Aslan! Ik dacht dat je ontvoerd was!" Heel even komen de slechte herinneringen naar boven. Maar ik druk mijn lippen op die van hem. "Nee, ik wil uit bed" zeg ik lachend. Caspian lacht en daardoor schudt zijn haar heen en weer. Aslan ik hou van hem! Hij kust me snel en zet me dan neer. "Hoelaat is het?" vraagt Peter. Hij heeft zijn handen op mijn schouders gelegd. "Half tien" zegt Caspian. "En om elf uur komen de ministers"
"Dan kleden jullie je om en dan ga ik helpen met het ontbijt maken!" zeg ik vrolijk. Ik kan zien dat door mijn blijheid Peter en Caspian ook blij zijn. Was het dan zo erg met me? Ik heb het wel koud. Maar ik ben ziek geweest.. Peter en Caspian lachen. Snel geef ik ze alle twee een knuffel en ren dan naar beneden, naar de keuken.

----------------------------------------------
I AM BACK!
SORRY GUYS, IK HAD EEN SOORT VAM WRITERSBLOCK. IK WEET WAAR IK HEEN WIL MET DIT VERHAAL ALLEEN NOG NIET ZO GOED HOE IK ER MOET KOMEN!

VOTE EN COMMENT PLEASE!
THANKJULLIE XOXO