Susan

Als ik de deur open verstijf ik. Daar staat Hades zijn zoon! Mijn zoon. Ik geef Lucy een duwtje naar achter als teken dat ze weg moet. Maar ze blijft stokstil staan. "Hallo moeder" grinnikt hij. Wat moet ik nu doen? Hallo terug zeggen? "H-hallo" zeg ik en probeer niet bang te klinken. "Moeder ik ben uw zoon, Ledas" zegt hij en doet een stap mijn richting op. Ik geef Lucy een paar tikken op haar zij met mijn hand. Ze staat nog steeds achter me, als bevroren.. Nee! Ik draai me naar haar om. Ze is inderdaad bevroren er zit een ijslaag
om haar heen. Ik gil. Nee, Nee! "Maak haar normaal!" schreeuw ik boos naar Ledas. Hij grinnikt alleen maar. "Zo moeder, ik moet eerst wat doen" Ik slik en doe een stap achteruit. "Niet zo snel" zegt Ledas en hij beweegt zijn arm. Er schiet een ijsstraal uit, soepel als dat van een zweep. De ijsstraal kronkelt om mijn lichaam heen en met een ruk trekt Ledas me naar hem toe. Als ik recht voor hem sta, lacht hij. "Moeder" fluistert hij. "Mijn grootvader zou u graag willen zien. De mooiste vrouw van Narnia!" Grootvader? Luan! Ledas trekt aan zijn zweep en mijn luchtpijp knijpt dicht. Ik voel het bloed omhoog stijgen en ik haal piepend adem. "Stop!" Ik kijk naar rechts, waar de tronen staan. Daar staat Caspian met getrokken zwaard, Peter en Ed achter hem. "Laat haar gaan!" Ledas grijnst. "Ik moet haar laten gaan omdat?" Caspian zijn gezicht betrekt, hij denkt na. Peter doet een stap naar voren. Er verschijnen zwarte vlekken voor mijn ogen. Ik hoor mezelf hapen naar adem. "Laat haar los!" gromt Caspian en loopt op Ledas af. "Ik mag mijn eigen moeder toch wel vasthouden?" Vraagt Ledas onschuldig en begint te lachen. Caspian haalt uit en raakt met zijn zwaard Ledas zijn arm waarmee hij de zweep vasthoudt. Met een schreeuw vliegt Caspian naar achter. De zweep knelt nog steviger om me heen en ik hoor Ledas lachen. Dan wordt alles zwart.