Pocahontas

Randy zocht zijn ziel bij de merrie, hij noemde haar Pocahontas. Naar het oude verhaal van de vrouw die haar angsten overwon en ondanks alles zichzelf bleef. De vrouw die haar ziel niet verloor.

Hij praatte tegen het dier, borstelde haar, bracht haar in de ochtenden naar buiten. Het dier begon hem steeds meer te vertrouwen en Randy had een vriend gevonden in het paard. Hij begon haar te longeren, Thomas had geprobeerd om hem tegen te houden, zijn hand was nog niet genezen en met het gips zal hij een stuk minder gevoel hebben. Toch deed Randy het, Thomas keek toe hoe de man te werk ging.
Rustig en langzaam, vol vertrouwen in het dier. Thomas knikte, ondanks zijn hand zal het hem lukken. Randy spendeerde dagen bij het dier, terwijl Luke en Alice binnen zaten. Hij vond het heerlijk. Hij en de natuur, hij en het paard, hij en zijn gedachten. Randy kon alles erin kwijt, zijn verdriet, zijn angst.

Het was een openbaring voor hem, een kans die hij met beide armen omhelsde. Het kostte hem drie weken om het dier normaal te kunnen longeren. Ze rende in cirkels om Randy heen en wist inmiddels wat er van haar verwacht werd. Randy beloonde haar met zijn hart.

Luke kwam bij het hek staan. Hij legde zijn armen over het hek en begroette Randy zacht. Luke volgde elke week zijn sessies bij de fysiotherapeut, inmiddels lukte het hem om op krukken te lopen. Hij liep nog mank en het zal nog even duren voor hij de oude was. Toch zat er eindelijk vooruitgang in.

'Ze doet het goed, vind je niet?' vroeg Randy. Luke knikte.

'Ja, ze loopt goed, snelle pas of niet?' Randy glimlachte.

'Ja, er zit vuur in haar.' zei hij, hij korte het touw in en liep met het paard naar het hek. De merrie rook nieuwsgierig aan Luke, Luke liet zijn hand over haar hoofd glijden.

'Zodra deze zooi eraf is, begin ik met het zadel.' Zei Randy. Luke knikte en keek even naar zijn hand.

'Je moet vanmiddag heen toch?'

'Is dat vanmiddag al?' Vroeg Randy verbaasd.

'Ja, Alice zei dat.'

'Oh, shit. Nou, ja. Mooi eigenlijk, ik hoop dat ik er gelijk vanaf ben.' Zei Randy, 'totaal vergeten.'

'Ja, ik hoop het ook. Kom je eten? Het is al twaalf uur geweest. Alice heeft worstenbroodjes.' Zei Luke. Randy knikte en keek naar de merrie.

'Ja, ik breng haar terug.' Zei hij. Luke keek Randy na terwijl hij de merrie terugzette in de weide. In de drie weken dat hij hier was geweest had hij niets losgelaten. Inmiddels leek hij meer zichzelf. Toch wist Luke dat het niet enkel tijd was wat hij nodig had.

'Alice! Ik ben het totaal vergeten, hoe laat moet ik in Stanley zijn?' vroeg Randy toen ze de keuken binnenkwamen. Hij hield de deur open voor Luke.

'Randy! Hoe kan je dat nou vergeten, we moeten er om twee uur zijn. Dus we moeten echt zo weg.' Zei ze. Randy vloekte binnensmonds en zuchtte. Hij pakte een broodje, begon te eten.

'Ik ga zo even douchen en dan kunnen we. Hebben we daar tijd voor denk je? Je hoeft niet persé mee hoor, ik kan zelf prima rijden.' Zei hij met een volle mond. Alice schudde haar hoofd.

'Je laten rijden met één hand, en als je ergens voor uit moet wijken ofzo? Dat gaan we niet doen Randy.' Zei Alice. Randy glimlachte en haalde zijn schouders op.

'Oké, geef me tien minuutjes.'

Ze reden de laan uit, Alice vertelde over een recept dat ze die week uit wilde proberen. Randy luisterde, knikte af en toe als antwoord. Hij genoot van haar enthousiasme.

'Maar Randy, je blijft hier dus?' vroeg Alice. Randy keek haar aan.

'Ja, ik denk het, ik wil sowieso eerst de merrie klaar hebben. Als ik dan iets anders wil, kan ik dan altijd nog kijken.' Zei hij. Alice knikte.

'Luke vindt het leuk als je blijft. Hij is de laatste tijd zo vrolijk. Hij vertelde me zelfs dat hij me meeneemt naar de mooiste plek ter wereld als hij weer op de been is. Weet jij wat het is?'

Randy glimlachte, 'ja, maar je moet er wel even voor lopen.' Zei hij.

'Nee! Waarom doet hij me dat aan, denk je dat jullie het over dezelfde plek hebben?'

'Ja, ik wist het al. Hij had het eens verteld over de telefoon toen ik nog in Irak zat.'

Alice zuchtte, 'dan weet ik niet of ik wel wil.'

'Jawel, het is echt de mooiste plek op aarde, ik weet zeker dat je nog nooit zoiets hebt gezien.' Zei Randy.

'Oké... ga je dan ook mee? Dat is vast gezellig.' Zei Luke. Randy haalde zijn schouders op.

'Als Luke dat goed vindt.'

'Tuurlijk vindt hij dat goed.' Zei Alice.