'Dick Van Veen? 30 jaar? Ondertussen 6 maanden bij de recherche?'
Mechels keek op van haar personeelsdossier en zag nu een enthousiast knikkende man voor haar zitten.
'Helemaal juist, mevrouw' zei haar jongste rechercheur zelfverzekerd.
Hij was helemaal klaar voor zijn allereerste functioneringsgesprek. Dat wordt een eitje!
Mechels was inderdaad onder de indruk van zijn prestaties tijdens zijn eerste maanden. Dick vertelde vol zelfvertrouwen over zijn functioneren in het team, hoe hij ook al enkele keren een hypothese had geopperd die dan achteraf tot een doorbraak in een zaak had geleid. Ook van Ferdy, zijn partner, had ze tot nu toe geen klachten over hun samenwerking gekregen. Ze had Ferdy hierover wel eens aangesproken en toen had die enkel verteld dat Dick soms nogal enthousiast was en dan wat getemperd moest worden. Maar haar ervaring had haar al geleerd dat dit wel meer voorkwam bij beginnende rechercheurs. Daarnaast had Dick wel de reputatie nogal een vrouwenversierder te zijn, maar zolang die zaken privé bleven, had ze daar weinig problemen mee.
'Zo Dick,' zei ze aan het einde van het gesprek 'ik geloof dat je met een aantal werkpunten aan de slag kan. Verder lijkt alles goed te gaan. Heb je zelf nog vragen?'
'Ja mevrouw, toch wel.'
Mechels keek verbaasd. Het gebeurde niet vaak dat werknemers nog vragen hadden na hun functioneringsgesprek. De meesten wilden zo snel mogelijk uit haar bureau vluchten, zelfs al was het gesprek niet eens zo slecht.
'Vertel maar...' zei ze nieuwsgierig terwijl ze haar wenkbrauwen omhoog had getrokken.
'Ja, ik vroeg mij af of ik mij binnenkort aan een nieuwe partner kan verwachten.'
'Oh? Hoezo? Gaat het dan niet goed tussen jou en Ferdy?' vroeg Mechels bezorgd.
'Jawel, mevrouw, dat is het niet. Maar gezien de toestand op deze moment...'
'Gezien welke toestand?' Mechels haar houding werd opeens kil en afstandelijk.
'Ja, u weet wel, dat gevalletje met ons koningskoppel.'
'Ik heb geen idee waar u op doelt, Van Veen' loog Mechels nu staalhard, maar Dick leek de verandering in haar houding niet eens op te merken.
'Jawel hoor, Van Dongen en Wolfs! Wat was me dat voor een toestand, zeg! Dat moet zeker niet makkelijk voor u zijn. Maar wat ik wou vragen: hoe gaat u die verschuivingen nou doen?'
Mechels dacht na wat nu de slimste zet was. Ze kon hem wegsturen, maar die jongeman kon haar wel eens een beeld geven van wat er op dit bureau rond deze hele zaak nog leefde. Ze besloot deze man toch uit te horen.
'Welke verschuivingen bedoel je precies?'
'Wel ja, ik heb mij laten vertellen dat Wolfs vertrokken is. Weg. Met zijn motor. Ook Eva is onvindbaar, maar die zal wel niet voor eeuwig blijven treuren om zo'n ouwe vent. Dus die gaat binnenkort wel gewoon terug komen werken. Ze lijkt me wel een beetje een workaholic.' lachte Dick nu om zijn eigen verzonnen theorie.
'Van Veen, waar wilt u nu precies naartoe?' begon Mechels nu toch een beetje haar geduld te verliezen.
'Wacht mevrouw, ik zal het u uitleggen. Die twee zijn verliefd, mevrouw Mechels. Ik zweer het je!' zei hij alsof hij een grootst opgezet complot had ontdekt.
Mechels keek onthutst terwijl haar jongste rechercheur verder ging met zijn verhaal.
'Nou, verliefd zijn op de werkvloer, dat kan niet! Ik heb dat geleerd tijdens mijn politieopleiding. Ik ben er zeker van dat die twee geen partners meer mogen zijn. Als u mij niet op mijn woord gelooft, moet u het zeker eens opzoeken.' ratelde Dick verder.

'Dat zal ik zeker eens doen!' zei Mechels stomverbaasd. Ze wou hem eigenlijk al lang wegsturen, maar was stiekem ook nieuwsgierig naar de drijfveer van deze naïeve jongeman.
'Ik zie dat u geschrokken bent, mevrouw en dat is te begrijpen, maar Wolfs heeft die dag hier in de kantoorruimte toch wel echt gezegd dat hij van Eva houdt. Dus... u kan daar als leidinggevende uw hoofd niet voor in het zand steken.'
Nog steeds verbijsterd schudde Mechels haar hoofd.
'Wel, ik heb zitten denken. Wat het ook wordt tussen die twee, ze kunnen hoe dan ook geen partners meer zijn. U moet ze sowieso uit elkaar halen. Eva zal waarschijnlijk nog ongelofelijk boos zijn op Wolfs. Dat kan niet anders. Het is ook onbegrijpelijk dat hij haar wou laten neerschieten. Ze is zo'n lekker ding! Dus waarschijnlijk zal ze hem wel nooit meer willen zien en al zeker niet meer met hem willen werken. Maar zelfs als ze dan toch, door verliefdheid verblind, hem alles vergeeft en hem vervolgens de liefde verklaart, dan kunnen ze ook niet opnieuw samen een duo vormen, want dat is compleet tegen de regels!'
Mechels kon haar rechercheur enkel nog strak aankijken.
Die man is compleet gek!
'Maar mevrouw Mechels,' kondigde Dick nu plechtig aan 'ik heb al een oplossing.'
Hij ging meteen verder:
'Blijkbaar zijn er niet zo veel collega's die het zien zitten om een nieuw duo met Eva te vormen. Maar geen probleem: ik zal mij wel kandidaat stellen. Geef me een kans, mevrouw en ik verzeker u: ik zorg ervoor dat Eva die hele Wolfs in een mum van tijd vergeten is!'
Mechels haar mond viel open van verbazing.
Ze herpakte zichzelf en stammelde: 'Nou fijn om te weten dat je bereid bent je collega's te helpen. Ik neem het mee. En dan kan je nu gaan!'
'Goed! U laat maar weten wanneer u mij nodig hebt.' knipoogde Dick alsof hij de buit al binnen had.
'Dat zal ik zeker doen, ja. En nu eruit!' probeerde Mechels zich te beheersen.
'GEWELDIG!!!' riep Dick uit terwijl hij de deur van Mechels' kantoor met een smak liet dichtvallen. 

Sorry, vandaag een kleiner deeltje dan gewoonlijk en ook eentje waar ik wat onzeker over ben... . Toch zijn jullie reacties altijd welkom. Xxx