Nog een hoofdstuk online, deze is weer een beetje lang maar weer wou ik hem niet korter maken of eerder afkappen.  

                                                                                                                                                                  Een week eerder.

Locatie: An island twelve days north of Hopeless, and a few degrees south of Freezing to Death. It's located solidly on the Meridian of Misery. (Sorry, kon de nederlandse versie even niet vinden)

Hikkie heilbot.

Weer een normale en drukke dag op berk, een paar draken die op hol sloegen en die we te orde hebben moeten roepen, maar gelukkig veel minder dan eerder, nu tandloos blijkbaar een alfa is hebben we veel minder last van opstandige draken maar ik moet nu ook nog de dagelijkse zaken op berk regelen, mijn vader is aan het bijkomen van een bijna fatale wond die hem werd toegebracht door tandloos die destijds onder controle stond van dragos alfa. Hij lijkt bijna hersteld te zijn.

 Natuurlijk is mijn moeder er wel om me te helpen maar die zit vaak bij mijn vaders ziekbed of aan het bijpraten met mensen over wat er allemaal gebeurd is terwijl ze weg was. Nou ja iemand moet dit stelletje stijfkoppen een beetje onder controle houden, en als het echt niet anders kan... ' hikkie, hikkie.' A daar zul je rochel hebben geweldig, ik vraag me af wat hij nou weer van me moet. 'Hikkie, grotie vraagt om je. Of tenminste dat hoop ik, anders vroeg ze om een beker water. Ik zal voor de zekerheid beide maar meenemen, dan is het zeker goed.' Hij doopt een beker in de dichtstbijzijnde waterton en we gaan op weg naar het huisje van de dorpsoudste. 

Ergens onderweg voegt 1 van die jagers zich bij ons. Michiel heette hij volgens mij, ik mag hem wel maar ik vind het erg irritant als hij of de andere jager uit het niets opdoken en je je doodschrok. Dit keer liep hij echter gewoon duidelijk zichtbaar op ons toe en begon naast me te lopen. Hij vroeg wat er aan de hand was waarop ik antwoorde dat ik dat ook nog niet wist maar dat ik daar snel genoeg achter zou komen. Hij besluit om met ons mee te lopen, ik had daar niks tegen want in de korte tijd dat ze hier waren waren die jagers waardevolle bondgenoten gebleken, ze waren soms hele dagen weg en kwamen dan terug met een paar herten of andere dieren en dat was voor een groep vikingen die normaal van vis leefden was dat een welkome afwisseling, ook waren ze in korte tijd uitgeroepen tot onafhankelijke rechters en raadsheren als ik of iemand anders ergens advies over wilde. Maar deze michiel bleek ook een geweldige verteller, in de avonden vertelde hij in de grote hal over de avonturen die hij bij dat jagerskorps beleefd heeft, van solo missies tot veldslagen met duizenden soldaten aan zijn zij, dat was wanneer de jeugd weg was maar ook met hen erbij heeft hij genoeg verhalen met veel humor, volgens mij hoorde ik laatst iets over de das van domboland. 

Maar goed, daar stond grotie ons al op te wachten, ze had 1 of ander kristal in de hand, er kwam een soort mist vanaf. Toen ze dichtbij kwamen gebaarde ze dat we stil moesten zijn, en zette het kristal op de grond. Ineens werd de mist die er vanaf kwam veel dikker en begon er zich een silhouet te vormen dat steeds duidelijker werd. Het was berk, gezien vanuit de lucht, het beeld zoomde even in en daar kon je ons zien staan rondom het kristal toen zoomde het weer uit en leek de tijd te versnellen. Het dagelijkse leven op berk leek door te gaan. Toen er na ongeveer een minuut ongeveer een week voorbij was op silhouette berk begon het zichtstpunt zich te verplaatsen naar de bergen achter het eiland waar het naar de grot vloog waar we het portaal ontdekt hadden, vlak voordat het daar naar binnen zou vliegen veranderde het beeld, we vlogen nu door een stad met rare gebouwen tot we uitzicht kregen op twee legers die tegenover elkaar stonden en zo te zien waren ze niet bepaald vrienden waren, ik kon ook zien dat 1 van de legers hopeloos in de minderheid was, minder dan de helft de grote van dat van de tegenstander. Het zichtspunt vloog verder naar de legers toe, het ene bestond uit een stuk of 10 legergroepen die desondanks goed georganiseerd leken, ik schatte ze in op een man of drieduizend. Het andere leger kwam pas iets later in zicht, en meteen werd het me duidelijk wie de goeien waren, die gasten in elk geval niet, het waren stuk voor stuk monsters, hun leger was met een stuk of tienduizend, waarschijnlijk minder nu ik goed keek. En toen vervaagde het beelden werden het een paar onduidelijke flitsen, waarschijnlijk van meerdere verschillende toekomsten want de meeste beelden ondersteunden elkaar niet, het kleinere leger dat zich terugtrekt, een flits waarin er achter het grootste leger nog een ander kleiner leger opdook dat het monsterleger van de achterkant benaderde, het kleinere leger omsingeld en waarschijnlijk verslagen, maar deze was vaag. In de volgende flits was het kleinste leger ineens met een stuk of tweeduizend meer en hield stand, dan nog een flits van een verwoeste wereld waar alleen nog een paar van die monsters te zien waren maar ook deze flits was vaag, heel vaag wat leek te zeggen dat deze toekomst heel onwaarschijnlijk was. Ik keek de jager aan, en was verbaast door wat ik zag, hij leek niet erg verrast, sterker nog hij knikte nadenkend. Rochel daarentegen had een paar stappen achteruit gedaan toen die monsters verschenen, en ik wist dat hij niet snel bang was, dus ik nam dit wel serieus. De jager begon te praten: ' Er is denk ik iets waar ik uitleg over moet geven, maar ik zou dat het liefst voor de raad doen (tenminste ik neem aan dat er een soortemet raad is.)

 Die avond hebben we inderdaad een "raadsvergadering". Er zitten ongeveer twintg vikingen aan de tafel, en als we bijna gaan beginnen komt mijn vader nog es binnen stormen. Hij lijkt een stuk beter dan de laatste keer dat ik hem zag, twee dagen geleden. Hij draagt alweer zijn iconische wapenrusting, malien en die enorme helm. Wanneer hij is gaan zitten begint de jager te praten, bijna alsof hij op mijn vaderr aan het wachten was. Hij geeft uitleg over zijn dimensie en in welk gevaar die verkeert als die havikmot twee magische sieraden, miraculousses geheten in handen krijgt mijn vader luistert aandachtig net zoals de andere raadsleden, mij inbegrepen. Hij verteld over de monsters die die gast gerekruteerd heeft en overhet plan van zijn collegas om hem zo lang mogelijk tegen te houden, hij vertelt over de troepen die zijn vrienden tot hun beschikking hebben, en maakt er geen geheim van dat die in een echte veldslag weinig kans zouden hebben. Wanneer hij eindelijk aangeeft dat hij uitgesproken is vraagt mijn vader hem de zaal te verlaten zodat de raad kan overleggen. Het overleg duurt niet lang voordat we hem weer binnenroepen, wanneer hij binnenloopt zegt mijn vader maar een paar woorden, 'we gaan jou vrienden helpen.' Als de jager wil protesteren snoert hij hem de mond, ' Ik heb al orders gegeven om met de mobilisatie te beginnen, en ik ga nu echt niet meer terugkrabbelen.' De jager sluit zijn mond en knikt dan.                                                                                                                                                         

De eindstrijd gaat beginnen! zullen de vikingen van berk op tijd komen? of heeft tegen die tijd het leger van parijs zich al moeten terugtrekken naar hun forten, en bestaat het leger van de jagers dan nog wel? en zullen de vikingen wel met genoeg zijn om de slag in hun voordeel te beslissen?

o en trouwens ik heb 2000 soldaten als beschikbare troepen van de vikingen genomen, laat me in de comment weten of jullie denken of dit realitisch is.