Zowel zijn vrienden als de docenten – met name het schoolhoofd komen geregeld op bezoek. Maar Harry is nog steeds niet wakker geworden. De overige leerlingen hebben door dat er iets gebeurd is tussen Harry en Quirrel, gezien beide niet meer zijn verschenen in het openbaar. Dat Quirrel dood is en Harry levenloos is gevonden, maar wel nog leeft is als een lopend vuurtje door de school gegaan en het is dan ook het gesprek van de week. Meerdere leerlingen uit alle afdelingen bezoeken Harry en laten een verrassing voor hem achter.

Madam Pomfrey is radeloos. Ze heeft in de tussentijd van alles geprobeerd, maar niets lijkt te werken. Daarom vraagt ze zowel het schoolhoofd als de afdelingshoofd van Slytherin bij zich te roepen om een voorstel te doen. Beide mannen komen dan ook naar de ziekenzaal, waar Pomfrey bij het bed van Harry staat. Ze kijkt op om te zien wie er binnen komt.

"Heren, ik kan echt niet betekenen voor de jongen. Ik ben bang dat hij naar het St. Holisto moet. Daar zullen ze vast en zeker wat voor hem kunnen betekenen. Dit duurt te lang."

"Ik denk niet dat het nog nodig is," zegt professor Snape die naar Harry knikt die zich begint te bewegen en wakker wordt. Pomfrey en Dumbledore kijken naar de jongen en Pomfrey stuurt meteen de twee heren weg, zodat zij de jongen kan onderzoeken.

"Het was gewoon een kwestie van tijd en geduld, Poppy. Waar hij ook door geraakt is, het zal niet niks zijn geweest voor een jonge knul. We wachten buiten tot we weer naar binnen mogen van je. Dan kunnen we even goed aanhoren wat er precies is gebeurd," antwoordt Albus Dumbledore met een glimlach en samen met professor Snape verlaat hij de ziekenzaal om voor de dichte deur te blijven wachten.

Wanneer Harry's vrienden langs willen komen, stuiten ze echter op het schoolhoofd en professor Snape. Beiden houden hen tegen, met de mededeling dat Harry onderzocht wordt en op dit moment niemand de ziekenzaal mag betreden. De vrienden vragen of ze mogen blijven, ook wanneer Harry zelf kan vertellen wat er gebeurd is.

De deur gaat open en ze worden naar binnen gelaten. Harry zit rechtop in bed, leunend met een kussen tegen het hoofdeinde. Hij leek eerst naar de berg aan cadeautjes te hebben gekeken, maar vanaf het moment dat de groep binnen komt lopen, kijkt hij naar hen, verbaasd dat ook zijn afdelingshoofd en het schoolhoofd ziet. Het groepje verzameld zich om het bed en ook Pomfrey staat erbij.

"Fijn dat je weer wakker beent Harry. We hebben ons zorgen om je gemaakt en zaten met de handen in het haar. We stonden je op het punt om naar St. Holisto te sturen, maar precies dan werd je wakker. Weet je nog wat er gebeurd is?" vraagt het schoolhoofd aan zijn leerling.

Harry fronst zijn wenkbrauwen en knikt langzaam. Hij had gehoopt het niet meer te weten, maar weet nog heel goed wat er is gebeurd. En van begin tot eind ook nog. En nu moet hij het ook nog aan iedereen gaan vertellen. "Ik weet alleen niet waar Voldemort het precies over had, dat is echter iets te vaag. In ieder geval liegt hij alles bij elkaar. Blij dat hij geen lichaam heeft," kreunt Harry en de aanwezigen kijken met open mond van verbazing naar elkaar, niet helemaal snappend waar Harry het over heeft.

"Het begon eerst normaal. Quirrel wilde even met mij alleen praten en het zou maar vijf minuten duren. Blaise, Ron en Theodore mochten er niet bij blijven, hoe graag ze het ook wilden. We spraken af dat als ik niet binnen vijf minuten naar buiten zou komen, dat ze naar binnen zouden komen met hulp. Desnoods dat ze eerder hulp zouden halen," begint Harry zijn verhaal en de drie jongens knikken dat dit inderdaad zo afgesproken is. Dan gaat Harry verder.

"Het begon eerst normaal, met de vraag waarom ik zijn lessen oversloeg en of ik dat bewust deed. Na uitleg betreft de pijn in mijn litteken, beschuldigde hij mij er ineens van hem de schuld te geven en rond te bazuinen dat mijn litteken op hem zou reageren. Ik ontkende dat, ik wist ook niet dat het juist op hem zou reageren. Hij leek me niet te geloven, tot ik een stem hoorde die niet van Quirrel zelf af kwam."

Even stopt Harry met praten, nadenkend hoe hij de gebeurtenissen daarna kan vertellen. Dan gaat hij ook daadwerkelijk verder. "Quirrel deed zijn tulband af en uit de achterkant van zijn hoofd kwam het hoofd van Voldemort. Hij had het over bij hem aansluiten, de steen der wijzen pakken voor hem en dat hij mijn ouders weer levend zou maken en ons zou herenigen. Ik wist dat het niet de waarheid was die hij sprak, dus ik weigerde."

Pomfrey en de leerlingen staan nu met open mond. Snape trekt alleen een wenkbrauw op en het schoolhoofd geeft geen reactie. Hij gebaart alleen dat Harry verder moet gaan.

Hij deed de deur op slot, en zorgde dat de deur ook nog met vuur gebarricadeerd werd. Ik kon geen kant op en zorgde daarmee dat ik ook geen hulp kon krijgen. Toen viel Quirrel mij aan in opdracht van Voldemort. Ik kon niets toen hij me wurgde."

"Hij wurgde je, terwijl hij ook magie kon gebruiken? Dat is raar," zegt een verbaasde Ron die nu zijn wenkbrauwen optrekt.

"Het hele rare moet nog komen, Ron. En ik snap nog steeds niet hoe dát kon gebeuren," reageert Harry op zijn vriend uit Hufflepuff. De anderen trekken nu ook een wenkbrauw op. Alleen Theodore reageert.

"Wat is er dan gebeurd?"

"Het enige wat ik deed was, in de hoop dat hij los zou laten, mijn beide handen op de hand van Quirrel leggen. Deze werd volledig zwart door de brand wonden die ontstonden. Even ging hij achteruit en liet los, maar wilde weer aanvallen. Toen ik mijn handen tegen het gezicht van Quirrel hield, schreeuwde hij het uit van de pijn en gebeurde precies hetzelfde als bij zijn handen. En toen verdween hij. Ook Voldemort verdween."

Het blijft stil in de ruimte. De enige die zijn mond open trekt is Blaise. "Dat is zeker vreemd, maar het verklaart niet hoe je bewusteloos werd gevonden en dagen lang bewegenloos in de ziekenzaal ligt zonder dat madam Pomfrey je kan helpen."

"Dat klopt. Ik probeerde een uitweg te zoeken en keek eerst om me heen. Toen voelde ik ineens iets dwars door mijn lichaam heen gaan. Geen geest, maar iets dat gewoon zo door je heen gaat en geen lichaam heeft, maar het wel zou moeten hebben, denk ik. Ik heb totaal geen idee hoe ik het moet omschrijven," antwoordt Harry zacht en hij rilt bij de gedachte.