Tyle razy musiałam upadać
Gdy wszystko się sypało
Nie chciało mi się nawet wstawać
A problemów tylko przybywało

Oczy przetarłam łzami
Sama przytuliłam to dziecko w środku
Choć już byłam między duchami
I stałam na brzegu, gotowa do skoku

W milczeniu przeżyłam cierpienie
Wciąż do tyłu chodziłam
I tylko śmierci było pragnienie
Aż w swym bólu się zagubiłam

Teraz już nie spojrzę wstecz
Wszystko w jeden wniosek się składa
Choć za wami chciałam biec
Teraz wiem, tylko kochając jestem słaba

Z toksyn oczyściłam powietrze
I stoję tu sama
Tylko na sercu, które wam dałam w ofierze
Teraz ogromna jest szrama

Zniknęły szczęścia odciski
Bo byłam ślepa na ich trucizny
I był mi koniec bliski
Dowodem tej walki - na skórze blizny

Wyciągam głęboko zatopiony nóż
Myślałam, że zabije mnie to
Terapia powoli przywraca na twarzy róż
W cierpieniu minęło kolejne lato

Wyrażam nienawiść z serca płynącą
Teraz za nikim już nie chcę biec
Własną drogą idąca z twarzą milczącą
Wiem, że uczuć trzeba lepiej strzec

Wiem już, że nikt nie jest na wiecznie
Życie to wygnanie
Ani trochę nie jest bajecznie
Codziennie jakieś nowe wyzwanie

Trudno było ująć w słowa
Wszystkie zapisać wersy
Choć pełna była myśli głowa
Chciałam znaleźć sposób najlepszy

Tyle słów w powietrzu wisiało
Nie wiedziałam jak mówić o emocjach
Wszystko na swój czas czekało
Bo tak długo błądziłam w ciemnościach

Wciąż nie widzę w tym celu
Nie wiem dokąd prowadzi ta ścieżka
Dziś odchodzę, po walkach wielu
Nie trzyma mnie żadna kotwica ciężka

~<🖤>~

26.09.2023