Usta rozciągnięte są w uśmiechu,
Żyjąc w świecie, gdzie brak pechu.

Och! Drży on! Został zachwiany-
Ach tak, z błotem zmieszany.

Dłoń sunie gładko, rozciąga słowa po papierze.
Próbuje zmienić świat, pisząc to w co wierzę

Nie widzę już co piszę,
Świat rozmazany mam.

Cichy płacz przerywa ciszę.
Jestem z tym wszystkim sam.