Siedzę i w sufit spoglądam,

Jako niebo sobie go wyobrażam.

Piękne, nocne, mroczne i tajemnicze.

I widzę gwiazdę, która została zapomniana.

Jak ja, którego już nie słyszy osoba żadna.

Już nawet własne echo mi nie odpowiada,

Nikt mego imienia nie wypowiada...

Chciałbym tylko by moi przyjaciele znów...

Znów zawołali mnie słowem "Tearsea."

Lecz tylko czuję zapach hortensji.

Myśląc o swym turkusowym morzu...