Pewnego słonecznego dnia, młoda dziewczyna ostrożnie wywieszała pranie napodwórku. Nagle dziewczyna mocno posmutniała.

„W naszym mieście musimy się dla siebie poświęcać, cenimy się bardzo mocno. Nie ma powodów byś płakała, powinniśmy się cieszyć!"
„Co to za smutna mina? Te miasto nie zachęca do okazywania tego typuekspresji."

Lecz dziewczyna wciąż była smutna i coraz bardziej smutniała. A zarzuty od innych ludzi jej nie pomagały, wręcz przeciwnie...

„Mój boże... Czemu robisz taką minę? Przez ciebie też inni będąsmutni. Uważaj na to, nie żyjesz na tym świecie sama."
„Jesteś słaba w okazywaniu uczuć, musisz być nieśmiała."

Kolejniludzie komentowali jej smutek, a ona przez to coraz bardziej byłacoraz bardziej pesymistyczna...

„Załóż większy uśmiech na swoją twarz, dalej to nie takie trudne!"
„Pokazuj swoje uczucia trochę lepiej. Wyrażanie uczuć w naszej społecznościjest bardzo ważne."

Kolejnego słonecznego dnia dziewczyna delikatnie wywiesiła swoją własną skórę, dokładnie tak jak kiedyś robiła to z swoim praniem. Po czym zrobiła na niej wiele ekspresji. I się skryła za swoją skórą.

Teraz uśmiecha się szeroko by wszyscy byli zadowoleni. Kiedy napotyka ludzi którzy się pytają co się stało odpowiada:
„Jestemnieśmiała, to wszystko. Po prostu nieśmiała."

~tearsea~