Haliaeetus3 : 9/10

Verloren strijd
Twee ogen staren me aan
Gevuld met verdriet
Ik wil ingrijpen
Maar niets valt te doen tegen het einde van een lied
De ogen staan dof
En alle levendigheid is verdwenen
In de plaats daarvan zijn donkere kringen
En een glans van pijn verschenen
Dikke zoute druppels zoeken hun weg
Vormen een ware zee
Ze vallen op een hart
Verscheurd door een vreemd soort heimwee
Het is meer dan zomaar een verlangen
Het is het onveranderlijke verleden
Waar dit lichaam om rouwt
Samen met een verloren toekomst en heden
En de klok tikt genadeloos verder
Terwijl hier de wereld is gestopt
Wie ooit geloofde in eeuwigheid
Die is mooi gefopt
En daar rollen ze dan
Die ontelbare tranen
Die zich zonder stoppen
Een weg naar de aardbodem banen
De glans in die ogen
Zegt zoveel meer
Het toont de rauwe pijn
Paniek en het opgegeven verweer
De strijd is gestopt
Als verloren verklaart
Alles uit handen gegeven
Niets wat nu nog zorgen baart
Slechts wachten tot het lot
Zijn stempel drukt
En de duivel vrolijk roept
Dat het hem is gelukt