W mojej głowie jestem nimfą
Stojąca po kostki w wartkim nurcie rzeki
Woda jest zimna, a brzeg sukni mokry
Ale to nie ma znaczenia
Gdyż tkwię w samoobjęciu
Kołysząc się do muzyki słyszanej tylko przeze mnie

W mojej głowie jestem nimfą
Leżącą na łące w miękkim świetle słońca
Pod moimi palcami rosną kwiaty
Włosy splatają się z trawą
A ja zasypiam
Ukołysana bzyczeniem pszczół

W mojej głowie jestem nimfą
Nie należę do ludzi,
A moim domem jest natura
Będąc nimfą
Odrzucam swoje człowieczeństwo
Na wieczność akceptując, że jestem inna