Het alleen reizen viel Anna aan het begin behoorlijk zwaar. Geen vrolijk geklets meer om je heen, alleen de afgrijselijke stilte. Haar Pokémon hielpen haar er wel doorheen, maar toch. Zulke leegte, de eenzaamheid, dat doet iets met je. Het is vervelend, pijnlijk.

Met stevige passen baande Anna haar weg door route 104, nog een klein stukje en ze zouden aankomen in Petalburg City. Petalburg City, de stad waar haar reis voor het grootste deel begon, waar ze haar eerste echte avontuur had meegemaakt, waar ze een Pokémon jager had weten op te sporen. Deze stad brachten haar vele goede herinneringen en in een klap was e heel Madelief vergeten. Glimlachend liep ze dan ook de stad in. De glimlach die haar lippen sierde, verdween echter als sneeuw voor de zon.

Ze had de laatste bomen, die het uitzicht naar Petalburg City blokkeerden, gepasseerd en zag tot haar spijt dat een gebouw langzaam in vlammen opging. 'Wat is dit?' mompelde Anna geschrokken naar haar Pokémon toe, die vergroten hun ogen en staarden naar het langzaam afbrandende gebouw. 'We moeten erheen gaan, misschien hebben ze hulp nodig!' Met die woorden rende Anna zo snel als ze kon naar het gebouw toe, Plusle en Togepi stevig tegen zich aangedrukt.

Zwaar ademend kwam ze bij het gebouw aan. Kleine vuurvonkjes vlogen haar kant op en kwamen op haar kleren terecht, het kon haar niets deren. Ze liep nog een stukje naar het gebouw toe en zag door de vlammen heen dat er nog mensen in het gebouw waren. 'Ga daar weg,' riep een stem, 'het is daar te gevaarlijk!' Anna negeerde de stem en liep dichter naar het afbrandende gebouw toe, ze moest en zal de mensen in het gebouw renden, ze kon niet nog meer mensen verliezen. 'Ik zei toch dat je daar weg moet gaan!' zei dezelfde stem, ditmaal dwingender en bezorgder. Anna draaide zich om en zag daar agent Jenny staan. 'Er zitten nog mensen in het gebouw!' riep ze met betraande ogen. 'We moeten iets doen, anders zullen ze sterven!' Agent Jenny schrok en kwam naar haar toegelopen. 'Hoezo: er zitten nog mensen in het gebouw?' vroeg ze. 'Mijn mannen hebben iedereen eruit gehaald!' 'Kijk dan!' schreeuwde Anna, wijzend naar de schimmen achter de vlammen. 'U moet iets doen!' De agent Jenny keek angstig naar de vlammen. 'Mijn mannen zijn nu te druk bezig met blussen, ik ben bang dat ik niets voor je kan betekenen.' 'Hoe bedoelt u? U kunt zelf toch naar binnen gaan?' schreeuwde Anna verbaasd en lichtelijk geïrriteerd uit. 'Helaas niet...' verzuchtte de agent Jenny. 'Hoezo niet?' vroeg Anna. 'Dat is een lang verhaal.' mompelde agent Jenny. Anna keek de agent Jenny verwachtingsvol aan. 'Vertel het kort en krachtig.' Agent Jenny haalde haar schouders op en begon bij het begin van haar verhaal.

'Oké, als u het niet durft, dan ga ik wel!' bromde Anna, nadat ze het verhaal van agent Jenny had aangehoord. Ze stond op, zette Togepi en Plusle aan de kant en rende zonder aarzelen het brandende gebouw in. Plusle rende achter haar trainer aan terwijl Togepi verbaasd achter bleef. 'Stop!' riep agent Jenny. 'Ik had toch gezegd dat het te gevaarlijk is, wil je dat jou hetzelfde overkomt dat mij is overkomen?' Anna reageerde al niet meer op de agent Jenny. Ze was het gebouw al in gerend en baande zich nu een weg naar de mensen toe. De agent Jenny keek haar eerst angstig na, verzamelde daarna al hij moed en rende ook het afbrandende gebouw in.

Behendig rende Anna door het gebouw heen, proberende alle gevallen brokstukken te ontwijken. Haar doel kwam langzamerhand in zicht, ze kon het geroep om hulp al horen. De weg naar de mensen toe was alleen nog versperd door een enorme blok hout, die langzaam wegbrandde. 'Dit gaat niet snel genoeg! We moeten er nu langs, anders zijn we misschien niet snel genoeg bij de mensen aan de andere kant.' Plusle begreep wat haar trainer daar mee bedoelde. Ze moest iets doen en wel nu. Ze rende naar het brandende stuk hout toe en deed erop een elektrische aanval. Het brandende stuk hout knapte uit één en talloze stukjes vliegen hen om de horen. Ze ontweken ze echter behendig en renden door naar de mensen die erachter waren.

Agent Jenny was ondertussen ook het gebouw ingekomen en rende zo snel als ze kon achter Anna en Plusle aan. Toen ze eenmaal bij hen was gekomen, waren ze druk bezig met het helpen van een klein kindje. 'Hij moet hier weg!' riep Anna. Haar gezicht zat helemaal onder het roet en haar ogen traanden door de hitte. Agent Jenny tilde het kind op haar rug en baande zich een weg terug naar de uitgang, gevolgd door Anna en Plusle.

Eenmaal buiten slaakten Anna, Plusle en agent Jenny een diepe zucht. Ze waren opgelucht dat ze er zonder al te veel moeilijkheid vanaf waren gekomen. De mannen van agent Jenny, die het vuur blusten, waren ook al bijna klaar. Er was dan niet veel meer over van het gebouw, toch waren de belangrijkste dingen gered. 'Ik ben jullie echt dankbaar.' zei het kleine jongetje, nadat ze geheel in veiligheid bij de motor van agent Jenny stonden en Anna Togepi op had gehaald. 'Geen probleem,' zei agent Jenny, 'je moet alleen mij niet bedanken, maar deze meid. Zij was tenslotte degene die je nog in het gebouw had zien zitten.' Ze glimlachte scheef en haalde ongemakkelijk haar hand door haar hand, waarna ze Anna aankeek. 'Hé, ken ik jou niet ergens van? Heb jij ons ook niet geholpen met die Pokémon jager?' Anna knikte. 'Dat was ik inderdaad.' 'Ik weet niet hoe ik je moet bedanken. Je hebt ons als super erg geholpen!' zei agent Jenny. Anna glimlachte snel. 'Dat hoeft niet hoor.' zei ze, maar haar keuze veranderde nadat ze haar maag hard hoorde knorren. 'Nou... Ik lust wel wat te eten.' stamelde ze er dus nog achteraan. 'Dat is goed hoor!' zei agent Jenny glimlachend. 'Ik zal je trakteren!' Zo liepen agent Jenny en Anna, Plusle en Togepi samen naar een cafeetje om wat te eten.

Terwijl Anna allerlei broodjes in haar mond propte, bedacht ze zich iets. De stad Petalburg City was in haar geval wel echt de stad des onheil. Ze zou hier snel weg gaan, maar eerst nog even dit eten opeten.

~

Hey Pokémon lovers,

Dit was weer een nieuw hoofdstuk voor jullie  en ik heb goed nieuws! Deze vakantie heb ik een voorraadje weten te schrijven, dus ik heb nog 2 hoofdstukken voor jullie die ik regelmatig online wil gaan gooien. Waarschijnlijk volgende week donderdag een ander nieuw hoofdstuk!

Ik kan jullie beloven dat het spannend gaat worden. De volgende hoofdstukken zullen vol zitten met Actie!

Hebben jullie trouwens een leuke vakantie gehad? Wat hebben jullie gedaan? Ik ben benieuwd naar jullie verhalen en belevenissen! :)

Mijn vakantie was leuk. We zijn naar Gran Canaria geweest en ik heb daar een jongen ontmoet. Hij is nu voor mij één groot mysterie. Ik weet niet eens zijn naam :( 
Dus als je woont in de regio Holland, Noord of Zuid, geef dan een gil. Misschien kan je me helpen in mijn zoektocht. Klinkt dit raar? Ja, dit klinkt raar xD

Naja, 

Toedels en tot het volgende hoofdstuk!

X~Anna