Schrijven

Schrijven, hier is het de normaalste zaak van de wereld. Maar hoe gek is het voor normale sterveling om te bedenken dat er wezens zijn die verhalen in hun gedachten maken. Die gedachten schrijven ze op, daar steken ze tijd in, weken, jaren. En dan, als ze eindelijk tevreden zijn, wat amper gebeurt, zijn ze bang om het los te laten. Niet zo gek met de uitgeverijen van tegenwoordig. Hoe lastig is het om een debuut uit te brengen bij een traditionele uitgeverij. Ja, erg lastig.

Maar schrijven, de werelden op papier. Alles wat voor eeuwig zal bestaan omdat het daar neer is gezet. Dat zal voor eeuwig mijn hart dragen. Mijn woorden, mijn plaatsen, mijn personen, mijn mensen. Soms verdwijn ik op de hoogvlaktes van Heart Mountain, waar Jamie's ziel rondwaald en nooit vergeten zal worden. Ik loop door de velden langs het meer van het treurige hart. Ik sta op de rotsen, Koa's Umbono, ik zwem in de Maputo waar ik zoetwatervissen vang. En als ik mijn ogen open, weet ik dat al die plaatsen voor eeuwig zullen bestaan in mij.

Ik hoop dat ik niet de enige schrijver ben die de plaatsen en personen koestert die echter zelfbedacht zijn. Er zit iets in wat van jezelf is, je leven, je hart. En dat is waarom we er van houden. Het is een groot raadsel waar de waarheid achter die plaatsen ligt, de inspiratie van de mensen. Ze zijn ergens ontstaan en in het creeëren een eigen leven gaan leiden.

Schrijven is alles wat er in mijn hart omgaat en dat zal ik nooit opgeven.