Terug thuis doe ik snel mijn normale jurk aan, Leentje bind haar schort weer voor en trekt haar mutsje recht. "Zullen we de volgende keer een wandeling in het bos maken? Dan kan ik wat vertellen over de planten en bloemen in het bos." Vraag ik vrolijk. Leentje grinnikt. "Ja, dat is misschien wel veiliger." Ik grinnik nu ook. "Behalve dan de wolven en vossen die op de loer liggen." Ik zie dat Leentje schrikt, ik glimlach gerustellend. "Die doen je niets, zij zijn erg schuw en daarbij slapen ze vrijwel de hele dag. Ze jagen in de avond en ochtend." Leentje haalt opgelucht adem. "Hoe weet u dat allemaal?" Vraagt ze nieuwsgierig. "Van mijn vader, hij is heel wijs." Leg ik uit.

Ik denk aan mijn vader. Theodorus is geen echte durfal, hij durfde nooit op avonturen en ging vroeger nooit op onderzoek uit. Hij studeerde van jongs af aan en vindt de boeken wel veilig. Ook Badelog is nooit mee geweest. Ze is altijd heel gereserveerd en braaf. Ik ging vroeger altijd struinen met vader, de bossen in. Dan bleven we ergens heel stil zitten, hopend op een wolf. Vaak zagen we dan konijnen, egels, herten en al en toe zelfs een vos. Maar 1 keer hadden we een wolf gezien, zo mooi was hij, zulke heldere ogen. Lang beleeft die niet, door een knappend takje onder vaders voeten, schrok hij en rende snel weg. Toen we het thuis vertelde schrok Theodorus zichtbaar, hij is altijd bang geweest. Badelog keek erg geïnteresseerd en ik nodigde haar uit of ze de volgende keer mee wou gaan. Snel had ze haar hoofd geschud. Ik kan haar af en toe niet goed peilen, ze lijkt net als Theodorus bang te zijn, maar af en toe doet ze iets... Waardoor ze toch blijkbaar avontuurlijk is. Maar zij is ook nooit mee geweest op avontuur. Wel naar de markt hier in de stad, dat doet Theodorus niet eens, maar nooit mee op reis.

Theodorus komt van de trap gelopen. "Waar was je? Ik heb een tijd met Duna gezeten." Ik kijk mijn broer vragend aan. Leentje excuseert zich en loopt weg. "Hoezo? Badelog is er toch gewoon?" Vraag ik een beetje onnozel. "Nee, die is naar kookles. Je weet wel, waar jij weigerde heen te gaan omdat jij zogenaamd al zou hebben leren koken van mevrouw Geertje." Ik sla mijn hand tegen mijn hoofd. Dat was ik compleet vergeten. Ik begin mijn excuses aan te bieden. "Oh, dat ben ik compleet vergeten, het sp... Hé, wacht eens even! Zogenaamd? Ik kan gewoon goed koken hoor. En het is niet alsof Badelog ooit in haar leven zou moeten koken. Zij trouwt vast met een heer met bakken met geld!" Meteen schiet ik in de verdediging. "Maar het is een pluspunt als ze kan koken, net als dat ze kan paardrijden, dansen, zingen, piano spelen, lezen, schrijv..." Ik onderbreek Theodorus. "Ja, ja, ze is een geweldige vangst en elke heer zou blij zijn te eindigen met haar. Het spijt me, ik was het vergeten. Moet ik nog op Duna passen?" Theodorus schud zijn hoofd. "Ik heb Carel, mijn assistent, de rest van de dag vrij gegeven. Nu wil ik even met mijn engeltje spelen." Ik rol met mijn ogen. "Waarom sta je dan nu hier tegen mij te schreeuwen?" Theodorus kijkt mij vuil aan. "Toon, woordkeuze, respect. Praat met respect tegen mij." Ik mompel mijn verontschuldigingen en loop door naar de woonkamer. Kookles, dat was ook zo. Ik snap sowieso niet waarom ze naar kookles moet. Ga gewoon mevrouw Geertje helpen. Maar nee hoor, mevrouw moet per sé er les in krijgen. Ik grinnik. En mevrouw Geertje wou geen vreemde in haar keuken hebben, dus moesten ze ergens anders heen.

Vader heeft ons leren schrijven, lezen en paardrijden. Ik heb dus van mevrouw Geertje kookles gehad en daarbij krijgen we dinsdagmiddagen dansles en woensdag- en donderdagmiddagen zang- en pianoles. Woensdagochtend krijgen we altijd van Madelina les tafelmanieren. De rest van de week pas ik op Duna, behalve dan zaterdagen, want dan ben ik de hele dag in het bos. En als we les in iets hebben, zit ze bij mij. Het is een schatje en gelukkig huilt ze niet vaak. Maar nu is het maandagmiddag, ik hoor op Duna te passen. Nu ik dat niet meer hoef te doen, weet ik niet wat ik met mijn tijd moet. Ik denk dat ik een boek erbij pak. Ik kink. Ja, een boek uit de studeerkamer van Theodorus. Daar heeft hij een paar uitgebreide boeken over de natuur, daar staat meer in dan mijn eigen plantenboek. Ik loop naar de studeerkamer en ga met mijn vinger langs de kaften. "Even zoeken." Mompel ik zachtjes. "Hier, een boek over planten uit Azië. Dat zijn allemaal planten die ik nog nooit gezien heb. Die ga ik lezen." Dan bedenk ik me dat ik tegen mijzelf aan het praten ben en houd snel mijn mond. Ik zoek verder en kom nog een boek tegen over planten in Zuid-Europa, eentje over de dieren in Afrika en een erg dik boek dat een soort plantenencyclopedie is: op alfabet staan verschillende bloemen, planten, struiken en bomen. Met een plaatje in kleur en een beschrijving, waar ze voorkomen, of ze giftig zijn en van dat soort dingen. Met de 4 boeken in mijn armen, wandel ik naar mijn kamer. Ik leg de boeken op mijn salontafel en kies het boek over planten in Zuid-Europa. Tot mijn vreugde staan hier ook grote, mooie, gekeurde plaatjes bij. Ik begin te lezen. Oké, ik heb misschien een rare tik. Ik bedoel, welk 16 jarig meisje is zo verslaafd aan planten? Maar, zo denk ik altijd maar, ik ben niet alleen geobsedeerd door planten. Ik lees ook boeken over de geschiedenis, ik lees boeken over dieren en ik ben ook erg geïnteresseerd in handel. Dus ik val wel mee, ik ben geen heks ofzo. Nee, een heks zou alleen maar naar planten kijken, haar hele huis vol hebben staan met planten en kruiden en daar rare drankjes van maken. Dat doe ik niet, dus ik ben niet heel raar. Ik frons een beetje. Oké, ik ben een klein beetje raar, maar ik noem het liever interressant. Blij met mijn conclusie grijns ik breed. Ik concentreer me weer op het boek. Dan hoor ik het belletje dat aangeeft dat we gaan avondeten. Ik sta op en leg mijn boek open op de andere boeken. Ik pak een lint van de salontafel, zo eentje die je in je haar kan doen, en leg die als boekenlegger tussen de bladzijdes. Dan sla ik mijn boek dicht en loop naar beneden.