De dag van het bal, ik ben helemaal klaar voor dat bal. Ik heb er zin in en ik ga de hele dag gewoon genieten. Die woorden komen bij me op wanneer ik wakker wordt. Niet dat het betekent dat ik opsta, ik blijf nog heerlijk even in bed. Tevreden met mezelf krul ik mezelf in een bolletje. De dag van het bal, het is eindelijk vrijdag geworden. Badelog was niet normaal zenuwachtig de hele week en vandaag zal het wel extra erg zijn. Ik kijk over mijn schouder naar de stoel in mijn kamer. Daar ligt mijn mooie jurk op. Met een glimlach van oor tot oor nestel ik me nog wat verder in mijn kussen. Jammer genoeg wordt mijn gelukzalig moment ruw verstoord door mevrouw Geertje. Ik kan het niet laten en rol met mijn ogen. "Juffrouw Rosafiere, opstaan! Het is vandaag de dag van het bal." Ik weet dat mevrouw Geertje altijd een ochtendhumeur heeft en dat ik maar beter kan luisteren, maar daar heb ik dus totaal geen zin in. Ik blijf dus lekker liggen en zucht eens gelukkig. Jammer genoeg blijft dit moment ook niet, omdat ook deze ruw verstoord wordt door mevrouw Geertje. "Juffrouw Rosafiere, eruit! U moet u klaar maken voor het bal." Klinkt de harde stem van mevrouw Geertje. Ik hou mijn handen over mijn oren. "Dat is vanavond pas! Ik wil er niet uit." Roep ik boos terug. Met een ruk wordt mijn deken van mij afgetrokken. Ik murmel boos wat in mezelf en ga, zo goed als dat kan, onder mijn kussen liggen. Mijn kussen bedekt niet eens eenderde van mijn lichaam, maar het gaat om het idee. Tevreden grinnik in mezelf en sla mijn armen om het kussen. "Juffrouw Rosafiere, eruit. Nu!" Ik mompel boos wat onverstaanbare scheldwoorden. Een klap tegen mijn hoofd is mevrouw Geertjes antwoord. "Auw!" Ik grijp naar mijn hoofd. "Eruit nu." En mevrouw Geertje loopt de kamer uit. "Iemand is zwaar chagrijnig." Mompel ik nog steeds boos. Die klap kwam hard aan.

Ik rol toch uit bed, aangezien ik niet heel veel zin heb in nog een klap. Ik doe mijn ondergoed aan, vervolgens mijn onderrok en ik doe mijn korset aan. Mevrouw Geertje helpt mij om het korset goed aan te trekken. Daarna doe ik mijn mooie jurk aan. Het sluit perfect op mijn lichaam aan, wat ook eigenlijk wel logisch is want het is op maat gemaakt. In mijn mooie jurk dans ik de trap af en kom ik aan in de eetkamer. Daar zitten Badelog, Theodorus en Madlina al. Ik kijk een beetje vreemd naar mijn zusje en mijn schoonzus. "Waarom zitten jullie daar met dekens over je heen?" Badelog rolt met haar ogen. "Omdat wij onze jurk niet vies willen hebben." Ik rol met mijn ogen terug. "Ik ook niet, maar ik doe mijn jurk uit tijdens het eten." Theodorus kijkt mij waarschuwend aan. "Niet zo brutaal tergen je zusje." Ik sla mijn ogen neer en ga snel zitten. Van Leentje krijg ik ook een deken over me heen gedrapeerd en ik  kijk haar vriendelijk aan. Dan begin ik met eten, natuurlijk wel na het bidden.

Dan is het eindelijk zover, het is bijna tijd om naar het bal te gaan. Mevrouw Geertje heeft mijn haar mooi ingevlochten (zie foto) en mijn gezicht opgemaakt. Ze heeft mijn huid nog iets bleker gemaakt, want dat staat voor status en door mijn vele wandelingen ben ik een beetje gekleurd in mijn gezicht. Mijn lippen zijn lichtroze gemaakt en ook mijn oogleden hebben een lichtroze kleur, daarbij heeft mevrouw Geertje ook mijn ogen met kool omlijnt. Ik heb een gouden ketting om en een gouden armband. De ketting heb ik voor mijn 16de verjaardag gekregen van vader en de armband heb ik al sinds mijn geboorte, maar toen droeg ik het natuurlijk niet. Ik heb ook mooie, grote, gouden oorbellen van Madelina geleed gekregen en die draag ik nu met trots. Ik kijk stiekem even in Badelogs kamer en zie dat zij nog steeds druk bezig is met haar uiterlijk. Wanneer ze me opmerkt, kijkt ze me kwaad aan en slaat de deur dicht. Ik snap dat kind echt niet.

POV: Badelog
Boos sla ik mijn kamerdeur dicht. Rosafiere is soms zo irritant! Het lijkt wel of het haar echt niet boeit of ze ooit trouwt of niet. En dan doet ze altijd of ik heel raar ben omdat ik graag wil trouwen en moeder zo trots wil maken. Ik zucht. Dat is het eigenlijk, ik wil moeder trots maken. Ze is gestorven door mijn bevalling, door mij! Ik wil dat ze trots op mij zou zijn, de perfecte echtgenote, het perfecte leven. Om haar te eren zal ik trouwen met iemand van goede komaf en voor haar kleinkinderen zorgen. En Rosafiere maakt me dan weer belachelijk. Wanneer ze me vraagt om mee naar het bos te gaan of met vader mee op avontuur, dan wil ik zo graag mee! Maar ik heb met mezelf afgesproken dat ik er alles aan zou doen om mijn leven inhoud te geven. Zodat moeder niet haar leven heeft verspilt aan mij. Maar dan zeg ik nee en dan zie ik gewoon die blik die Rosafiere me geeft. Ik ga zitten op mijn bed. Als moeder me nu zou zien, zou ze dan trots op mij zijn? Ik weet het niet, maar ik weet dat ze zeker trots zou zijn als ik zou trouwen met een lieve, rijke man. Ik kijk in de spiegel en poeder mezelf nog een beetje witter. Die perfecte man, die kom ik op het bal tegen!

POV: Rosafiere
Ik hoor Theodorus vanonder de trap roepen dat we moeten gaan. Hij heeft een koets geregeld die ons naar het kasteeltje van de hertog en hertogin brengen. Blijkbaar is de koets gearriveerd. Ik doe mijn nette schoenen aan en loop naar beneden. Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de binnenkant van het kasteel van de hertog en hertogin en ik ben ook wel benieuwd naar die zoon. Ik wist eerlijk gezegd helemaal niet dat ze een zoon hadden! En nu is hij na een lange tijd weer thuis. We gaan het meemaken.

----------------------------------------------------------------------

Lezers bedankt, stemmers extra bedankt en bedankt voor de reacties!
Dus de zoon van de hertog en de hertogin... ;)
En het bal komt eraan, spannend!
<3