Ik kijk Phillip nog steeds verbaast aan, dan voel ik Badelog aan mijn arm trekken. "Oh, ja. Badelog, dit is heer Phillip, ik heb hem ontmoet tijdens mijn laatste reis met vader. Wij hebben iets meer dan 2 maanden samen gereist. Phillip, dit is mijn zusje juffrouw Badelog." Badelog buigt en steekt haar hand uit, ook Phillip buigt en kust haar uitgestoken hand. Dan richt Phillip zijn aandacht weer op mij. "Hoelang ben je al terug?" Vraag ik nieuwsgierig. Phillip grijns weer. "Net." Ik knik bedachtzaam. "Dat is niet niks, je bent dan 2 jaar weggeweest. Wat heb je allemaal gedaan?" Vraag ik. "Ik ben bij mijn oom in dienst gegaan, hij is een slimme koopman en hij heeft het mij geleerd." Vertelt hij. Mijn wenkbrauwen gaan omhoog. "Koopman? Je bedoelt de mensen die de schepen voor de VOC en WIC bekostigen? Ben je ook meegegaan,op een van die schepen?" Phillip schud zijn hoofd. "Mijn oom bekostigt de schepen voor de VOC en nee, helaas ben ik niet meegegaan. Dat doen koopmannen bijna nooit." Ik knik bedachtzaam. "Wat ik vooral deed, was de specerijen die we hebben opgehaald, verkopen aan de handelaren." Legt Phillip uit. "Aha. Maar waarom ben je eigenlijk hier op dit bal? Wil je niet gewoon thuis uitrusten?" Vraag ik. Phillip lacht hardop, oké, waarschijnlijk heb ik een domme vraag gesteld. Vroeger lachte hij net zo wanneer ik in zijn ogen een domme vraag stelde of een onnozele opmerking maakte. "Wat?" Mopper ik een beetje geïrriteerd. "Ik kan moeilijk weg blijven, dit bal is ten slotte voor mij georganiseerd!" Ik kijk hem met open mond aan en hij lacht me nog harder uit. Badelog schrikt ook.

"U bent de zoon van de hertog en hertogin?" Snel maakt ze een buiging. Ik word een beetje boos en dan denk ik niet goed na, dus stomp Phillip zo hard als ik kan op zijn schouder. "Waarom heb je mij dat nooit verteld?" Snauw ik hem boos toe. "Ik dacht dat je gewoon een jongen van de hogere middelklasse was!" Phillip wrijft over zijn schouder. "Sorry, ik wou het gewoon niet vertellen. Je vader en jij deden gewoon normaal tegen mij, dat vond ik fijn. Niet dat gekwijl omdat ik een hertog ben." Verdedigd hij zich. Oh god, hij is een hertog! Natuurlijk is hij een hertog, hij is de zoon van een hertog en hertogin. Ik voel me verbleken en sla mijn hand voor mijn mond. "Je... Je bent een hertog! Ik kan niet geloven dat ik net een hertog heb geslagen!" Phillip ziet dat ik bleek wordt en legt een arm om mijn heup. "Kom, we gaan even ergens zitten. Komt u ook mee, juffrouw Badelog?"

Voorzichtig leid hij me naar een andere kamer en laat me op een bank vallen. Badelog komt naast me zitten en Phillip trekt een stoel tegenover mij en gaat daarin zitten. Badelog stuurt mijn arm, waar nog steeds een glas wijn in zit, naar mijn gezicht. "Hier, drink iets." Ik drink mijn, nog bijna volle, glas in een keer leeg en zet het glas neer. Phillip klopt op mijn hand. "Gaat het weer een beetje? Van de schrik bekomen?" Vraagt hij. Ik knik. Dan bedenk ik me dat ik boos op hem ben omdat hij me niet had verteld dat hij een hertog is. "Wacht, ik ben boos op je! Waarom heb je het nooit gezegd? We hebben meer dan 2 maanden van alles samen gedaan. Samen Utrecht ontdekt en ook Den haag, dat kleine markten bezocht en ik heb zelfs met jou meerdere keren in 1 koets geslapen. En jij vond het niet nodig om even te vertellen dat ik je eigenlijk met hertog aan moest spreken? Nee, ik moet je zelfs met u aanspreken. Waarom heeft u dat niet verteld hertog Phillip?" Snauw ik hem toe. Phillip krijgt een geïrriteerde blik op zijn gezicht. "Juist om deze reden juffrouw Rosafiere. Omdat ik niet als een hertog wil worden aangesproken. Maar het spijt me als ik u gekwetst heb, het was niet mijn bedoeling." Ik schrik een beetje, daar heeft hij een punt. Ik kijk hem aan, god wat is hij knap, nog knapper dan in mijn herinneringen. "Sorry, daar heb je wel gelijk in." Verontschuldig ik me. Phillip glimlacht weer en trekt me overeind. "En dan nu gaan we dansen." Ik knik en draai me om naar Badelog. "Dank je dat je mee liep." Badelog staat op op en glimlacht een beetje bedrukt, waarschijnlijk onder de indruk van wat er net was voorgevallen. "Misschien kan jij ook iemand zoeken om mee te dansen?" Opper ik voorzichtig. Phillip kijkt op. "U kunt wel met een van mijn vroegere vrienden dansen. Zijn naam is Lodewijk en hij is 18 jaar oud." Ik zie dat Badelog knikt. Phillip wenkt ons en we lopen weer de danszaal in. Hij verdwijnt even en komt terug met een blonde jongen. Een stuk kleiner dan Phillip, met blauwe ogen en sproetjes, hij is erg dun en niet heel knap. Maar, moet ik zeggen, ook niet lelijk. Ik begroet Lodewijk en laat hem achter bij Badelog.

Phillip trekt mij mee naar de tronen, waar ondertussen op een van de tronen, de hertogin op zit. Ze heeft een gigantische jurk aan en een, haast nog grotere, kraag om (zie foto). Zij heeft duidelijk ook haar mooiste jurk aangetrokken, het ziet eruit als een koninginnenjurk. Wanneer ik me bedenk dat Phillip mij naar zijn moeder, de hertogin, leid, begin ik een beetje tegen te stribbelen. "Phillip, wat doe jij? Ik ben een middelrijk meisje, ik kan toch niet naar de hertogin gaan? Doe normaal." Sis ik tegen hem. "Werk niet zo tegen, ik heb over je vertelt en mijn moeder wil je persoonlijk bedanken omdat je mij mee hebt genomen naar Amsterdam." Ik zucht en laat me meetrekken. "Moeder, dit is juffrouw Rosafiere. De juffrouw die mij, samen met haar vader, hebben opgevangen toen het paard op hol sloeg en de koets kantelde en mij naar Amsterdam hebben gebracht." Ik buig diep voor de hertogin. "Wat fijn om je te ontmoeten, ik ben je eeuwig dankbaar dat je mijn zoon in uw koets hebt toegelaten. Waar is uw vader, zodat ik hem ook kan bedanken?" De hertogin glimlacht vriendelijk naar mij, ik word er een beetje verlegen van. "Mijn vader is op zakenreis, hertogin. Hij is vorig jaar vertrokken en komt over 2 jaar pas weer terug." Vertel ik de hertogin. Phillip kijk mij verbaast aan. "Is je vader voor 3 jaar op handelsreis?" Ik knik. "Hierna wilt hij graag met pensioen." De hertogin legt een hand op mijn hand. "Als teken van mijn dank zal ik uw familie een aantal goudstukken geven." Ik wil protesteren maar Phillip trekt me al mee naar de dansvloer. Ik bedank je hertogin snel en maak nog vlug een buiging. "Kom, we gaan dansen." Mompelt Phillip.

----------------------------------------------------------------------

Lezers bedankt, stemmers extra bedankt en bedankt voor de reacties!
Ik post een foto van een jongen, hierop is Phillip gebaseerd.

Bedenk deze jongen dus in de 17de eeuw, in kostuum en dan heb je hertog Phillip!
Laat even weten wat je van Phillip vindt, karakter en/of uiterlijk.
Hopelijk vinden jullie het een leuk verhaal.
<3