Toen we terug kwamen, was het voor de gravin meteen tijd om terug naar het kasteeltje te gaan. Phillip leid haar naar de gang en ik wil afscheid nemen van de gravin. Ik zie haar natuurlijk liever niet met Phillip trouwen, maar ik vind haar een aardige vrouw. Ik geef de gravin een knuffel en spreek haar een paar opbeurende woorden toe. Daarna duw ik Phillip de eetkamer binnen. "Waarom doe je zo tegen de gravin? Dat verdient ze niet. Je bent verloofd met het meisje!" Snauw ik hem toe. Hij kijkt me boos aan. "Maar ik houd niet van haar en ik ben druk aan het werk." Ik rol met mijn ogen. "Je moet je verloofde aandacht geven. Kan je dat niet? Dan moet je eerlijk tegen haar zijn." Hij kijkt van mij weg. "Maar ik wil haar geen aandacht geven. Ik wil niet aan die trouwerij denken." Moppert hij. "Dat verdiet ze niet." Zeg ik zacht. "Dat weet ik." Fluistert hij. "Je hebt gelijk, je hebt altijd gelijk." Hij legt zijn hand op mijn wang. Ik sluit in een reactie mijn ogen. "Ik heb je gemist." Mompelt hij. Ik glimlach even maar een moment daarna gaan mijn ogen open en ik duw zijn hand weg. "En je bent verloofd." Ik duw hem weg. "Wees eerlijk tegen mij, tegen de gravin en tegen jezelf." Ik loop de kamer uit en loop rechtstreeks naar boven. Ik laat me op het bed vallen. Hij moet gewoon een keuze nemen. Als hij niet blij is met de gravin moet hij eerlijk tegen haar zijn, dit is niet eerlijk. En hij maakt mij de hele tijd in de war en ik heb een heel aantal trieste dagen achter de rug door hem en dat is ook niet eerlijk. Nu is dat ook gedeeltelijk mijn schuld, maar dat ga ik niet toegeven!

Na een paar minuten rol ik mezelf van het bed en loop weer naar beneden. Daar zit Madelina enthousiast op de bank. "Wat vond de gravin van mij?" Vraagt ze opgewonden. Ik moet lachen om haar kinderlijke reactie. "Ze vond je erg aardig, goed gemanierd en vriendelijk." Verzin ik snel. Ze lacht blij. "Ik wist het. Ik voelde een klik tussen ons. Alsof wij al jaren beste vriendinnen zijn." Ik knik instemmend en grinnik zachtjes. Laat Madelina maar denken dat ze beste vrienden met de gravin is. "Maar het is niet echt een mooi meisje." Babbelt Madelina ongestoord verder. "Erg grove gelaatstrekken, sterke kin en een grote haakneus. En dat terwijl hertog Phillip er zo goed uit ziet." Ik kijk beschamend weg. "Madelina, dat hoor je niet te zeggen! En de gravin is heel aardig." Zeg ik. Madelina maakt een wegwerpgebaar. "Dat klopt, maar Phillip is heel knap." Ik schud mijn hoofd en sla lachend mijn hand voor mijn ogen. "Jij bent erg." Madelina knikt trots. "Maar ik mag het zeggen, ik ben getrouwd met 2 kinderen." Ik grijns. Ik heb nog nooit zoveel plezier met Madelina gehad. Ze is altijd zo verwaand, maar nu is ze grappig.

"Maar waar hadden jij en de gravin het over toen jullie gingen wandelen? Ik wilde zo graag mee, maar kan nog niet goed lopen door mijn bevalling." Madelina kijkt nieuwsgierig. "Gewoon een beetje gepraat, over dat ze hier niemand kent en bij haar thuis wel." Ik haal mijn schouders op. "Niets heel interessants of zo iets." Madelina knikt bedachtzaam. "Dus niet een of ander schandaal?" Ik kijk haar geamuseerd met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ze grinnikt een beetje. "Laat ook maar." Ik grijns. "Ik ga niet over een gravin roddelen en daarbij is er niet iets om over te roddelen." Madelina haalt haar schouders op. "Jammer." Ik schud mijn hoofd. Aan deze Madelina kan ik wel wennen, deze is leuk en grappig.

"Nog een paar weken en dan is het kerst. Zouden Badelelog, Lodewijk en de baby bij ons komen tijdens de kerst?" Vraag ik aan Madelina. Ze haalt haar schouders op. Dat zou Badelog vast willen, maar waarschijnlijk moeten ze naar Lodewijks ouders." Mijn gezicht betrekt. Dat lijkt me helemaal niet leuk, maar is heel goed mogelijk. Madelina is ook met kerst bij ons, niet bij haar familie. Vrouwen trouwen de familie van de man in. Tja, waarschijnlijk komt Badelog bij kerst niet bij ons. Maar ik zie haar sowieso in de kerk bij de ochtendmis. Dus dat is wel leuk.

Duna komt de kamer binnen gelopen en knuffelt mijn rok. Ik begroet mijn nichtje en geef haar een knuffel. "Rosa, komt u mee Ellules en Soelie kijken?" Ik grinnik en knik. "We gaan naar Elduines en Sulvi toe." Ik pak haar handje en we lopen samen de trap op. Ik moest Duna natuurlijk wel helpen, maar samen gaat het goed. Niet veel later sta ik samen met Duna bij het wiegje van Elduines. De kleine man ligt prinsheerlijk te slapen. Ik gebaar dat Duna stil moet zijn door mijn vinger op mijn lippen te leggen. Ik wuif. "We gaan naar Suvi kijken, misschien is ze wakker." Fluister ik. Maar ook Suvi ligt te slapen. Wanneer we weg willen lopen, zie ik een oogje van Suvi open gaan. "Hallo schatje van mij, ben je wakker?" Ik til het pasgeboren baby'tje uit de wieg en loop naar een schommelstoel. "Kom er maar bij zitten." Zeg ik tegen Duna. Ze huppelt naar me toe en ik til haar met 1 arm op mijn been. "Geef Suvi maar een aai over haar bol." Fluister ik. Duna glimlacht en aait haar kleine zusje hardhandig. "Voorzichtig." Mompel ik met een glimlach. Ik vind mijn nichtje echt grappig, ze heeft haar motorische vaardigheden nog niet goed onder controle. Ze wordt zo snel groot, ze kan al lopen, praten, spelen, alles. En dan de tweeling, nog zo klein, maar een paar dagen oud. Binnenkort wordt het baby'tje van Badelog geboren, zo rond de kerst. Het wordt misschien wel een kerstkindje, dat lijkt me ook wel leuk. Maar goed daar komen we snel genoeg achter. We zullen het snel genoeg zien, ik ben benieuwt.