En zo staan we dan, ik tegen hem aangeleund en met mijn hoofd op zijn borst. Ik heb mijn ogen gesloten en geniet van het moment, van zijn vertrouwde geur, zijn warme lijf. Ik voel dat hij zich van mij losmaakt. "Nee, blijf staan." Mompel ik. Het contact verbreekt. "Sorry, dit had ik niet moeten doen. Ik heb een verloofde, ik ga over 3 maanden trouwen!" Ik draai me om en kijk hem aan, ik voel me gebruikt. "Eikel! Waarom doe je dit steeds?" "Wat?" Vraagt hij verwart. "Ik duw je weg, probeer weg te lopen, probeer het juiste te doen. Jij komt eraan, houdt me tegen, fluistert lieve woordjes en geeft me tintelingen bij je aanraking. Dan beslis je dat je geen zin meer heb en laat me weer eens compleet verwart achter." Snauw ik hem toe. Hij kijkt me moeilijk aan. "Het spijt me." Ik grom wat en trek de deur open, nu houdt hij me niet tegen. Maar goed ook anders had ik hem waarschijnlijk tegen zijn scheen getrapt, of iets hoger. Ik storm de deur uit en laat hem hard dichtvallen.

"Rosafiere." De stem van de gravin laat me schrikken. "Gravin." Ze glimlacht, ziet er heel statig uit in haar mooie jurk (zie foto). "Zeg maar Suzanne." Ik knik. "Heb je het gezellig gehad met Phillip? Jullie zijn zulke goede vrienden, ik dacht, ik geef jullie wat tijd om te praten. Bij jou lacht hij ten minste." Zegt ze met een lach en een tikje verdriet in haar stem. Ik glimlach oncomfortabel. "We hebben een soort van ruzie gehad." Zeg ik onhandig. De gravin haar mond vormt een 'O'. "Ach, we hebben wel vaker ruzie." Zeg ik om de spanning een beetje te verbreken en omdat het de waarheid is. We hebben heel vaak ruzie. De gravin knikt bedachtzaam. "Daarom werken jullie, jullie vertellen elkaar de waarheid en kunnen het hebben van de ander." Ik verschiet even van kleur, wij werken inderdaad goed, maar als meer dan vrienden. "Klopt." Mompel ik. De gravin pakt me bij de arm en leid me naar een ander vertrek. Het ziet eruit als een woonkamer, maar een andere als dat ik net was. "Speelt er iets tussen jullie?" Vraagt de gravin in een directe vraag. "Ik... Wij... Wat?" Stotter ik verbaast, die vraag heb ik niet verwacht. "Is het meer dan vriendschap?" "Eh, wat? Wij? Phillip en ik?" Stamel ik. Ik voel mijn wangen gloeien. De gravin zucht. "Ja dus." Ik wil haar tegenspreken, maar weet niet wat te zeggen. Ik sla mijn ogen neer en zak neer op een bank, de gravin komt naast me zitten. "Maar waarom neem je het voor me op? Waarom ben je zo aardig?" Ze kijkt me vragend aan. "Jij verdient beter dan wat je nu krijgt. Het is niet jouw schuld dat ik gevoelens voor hem heb en ik kan toch niets doen." De gravin kijkt bedenkelijk. "Omdat jij niet van adel bent." Ik zucht. "Onder andere." De gravin kijkt mij met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Ik weet niet precies wat nog meer meespeelt. Maar als het alleen is dat ik niet van adel ben, dan hadden we er toch voor gevochten? Ons niets aangetrokken van de regels en gewoon trouwen." Ik kijk de gravin voorzichtig aan. "Waarom ben je niet boos op mij? Ik heb net verteld dat ik verliefd ben op je verloofde." De gravin haalt haar schouders op. "Als ik boos zou zijn, zou het betekenen dat ik jaloers zou zijn. En als ik jaloers zou zijn, zou dat betekenen dat ik iets voor hem voel en verliefd op hem ben. Maar dat ben ik niet. Ik weet dat het stom klinkt, hoe kan een lelijk wijf niet verliefd zijn op een jongen die eruit ziet als een god?" Snel schud ik mijn hoofd. "Dat denk ik helemaal niet." Ze glimlacht flauwtjes. "Ik ben bang dat ik niet in staat ben om verliefd te worden." Ik trek een wenkbrauw op. "Dan ben jij bij deze mijn held. Weet je dat ik altijd heb gezegd dat ik niet ga trouwen voor mijn 20ste? Dat ik een handelaar zou worden en de wereld bereizen?" Ze lacht even. "Nou ja, ik ga wel voor mijn 20ste trouwen. Maar ik heb wel een groot deel van de wereld gezien." We staren even voor ons uit. "Met wie ga jij nu dan trouwen?" Vraagt de gravin mij opeens. Ik haal mijn schouders op. "Het liefst met niemand, maar dat laat mijn broer vast niet toe. Dus ik zal op mijn 20ste wel worden uitgehuwelijkt." "En tot die tijd?" Vraag ze. "Duurt niet meer zo lang, over 2 maanden wordt ik 18 jaar, dus heb ik dan nog maar 2 jaar." Mompel ik. "Waarschijnlijk mijn schoonzus lastig vallen, mijn zusje opzoeken, mijn nichtjes en neefjes zien opgroeien en mijn broer irriteren." De gravin lacht even. "Of je gaat op reis voor het komende jaar." Ik kijk de gravin verbaast aan. "Hoe bedoel je?" Ze glimlacht. "Phillip zal het komende jaar op zakenreis gaan, ik zal dan mee gaan. En zowel Phillip als ik willen je er graag bij hebben." Ik kijk de gravin aan. "Je maakt een grapje." Ze schud haar hoofd. "Waarom? Ik heb net bekent dat ik gevoelens heb voor Phillip en jij wilt me mee?" Vraag ik verbijsterd. "Ik vertrouw je, jij bent niet het meisje dat met de echtgenoot van je vriendin gaat rotzooien." Oké, daar heeft ze gelijk in. Ik houd mijn hoofd schuin. "Dus voor een jaar." De gravin knikt. "Naar Germanië, Denenmarken, enzovoort. Daar wilt Phillip de spullen voor zijn handel vandaan halen. Ik weet het fijne er niet van, maar ik weet dat ik met jou goed kan opschieten, ik weet dat Phillip goed met jou kan opschieten en ik weet dat jij buitengewoon veel kennis hebt in handel, topografie, schepen en al die dingen." Ze houdt haar hoofd schuin. "Je bent gewoon alom inzetbaar en daardoor erg handig en waardevol." "Weet Phillip dit?" Vraag ik. De gravin schud haar hoofd. "Nee, maar ik mocht iemand meenemen en dus kies ik jou. En ik vind het persoonlijk een geweldige keus." Ik twijfel. "Mag ik daar even over denken?" De gravin knikt. "Natuurlijk." Ze loopt de kamer uit. Dat is wel een geweldige kans, maar is het slim om een jaar met je soort van ex en zijn pasgetrouwde vrouw op reis te gaan? Is dat geen zelfmarteling? Ik weet het niet.

----------------------------------------------------------------------

Lezers bedankt, stemmers extra bedankt en bedankt voor de reacties!
Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vinden.
Er komen nog 5 hoofdstukken.
<3