P.o.v: Amelia

Iets vrolijker kom ik weer thuis aan. Ik wil naar boven lopen, maar dan hoor ik de stem van Mara:"Wacht even! Waar was jij?!" Ik draai me naar haar om en haal m'n schouders op.

"Wat is dat op je zij?" vraagt ze dan. Crap, ik was vergeten dat het midden in de zomer is en ik een croptop aan heb... Ik zie dat Ashton nu ook de gang op loopt. "Een tattoo?" antwoord ik. "Een wat?!" zegt ze,"Ben je gek geworden?!" Ik trek een wenkbrauw op. "Pardon? Voor het geval je het niet doorhad, ik word over een week 18, bovendien is het mijn lichaam en heb jij geen gezag over mij, dus ik maak zelf wel uit of ik een tattoo neem of niet." zeg ik geïrriteerd.

"Ja, dus? Het is slecht voor je, hoor! En doe niet zo brutaal!" "Behandel mij met respect en je krijgt respect terug. Ik behandel jou precies zoals je mij behandeld. Zo simpel is het." kaats ik terug.

Mara wil weer wat zeggen, maar Ashton is haar voor:"Mam, relax. Het is maar een tattoo, en ze word 5 augustus 18, wat inderdaad over iets minder dan een week is. Bovendien heeft ze wel gelijk... Je kan niks over haar bepalen want je hebt geen gezag over haar, en respect moet je verdienen."

Verrast kijk ik naar Ashton. Die had ik niet aan zien komen... Heb ik hem dan toch verkeerd ingeschat? Nee, waarschijnlijk niet. Mara rolt met haar ogen en kijkt Ashton boos aan:"Whatever. Wacht maar tot je vader dit hoort." Ik trek een wenkbrauw op en lachend haal ik mijn schouders op. Daarna draai ik me om naar boven, naar 'mijn' kamer. Ik loop mijn kamer binnen en ga op bed zitten.

Voorzichtig pak ik het fotolijstje van mijn nachtkastje. Het is een foto van mijn 16e verjaardag. Samen met mijn moeder was ik toen naar Disney Land gegaan. Het was een van de beste dagen in mijn leven. Een eenzame traan baant zich een weg over mijn wang en ik leg de foto weer terug.

Zuchtend pak ik mijn gitaar en begin een random deuntje te tokkelen. Na een paar minuten stop ik alweer. Muziek maken doet gewoon teveel pijn. Vroeger deed ik het altijd met mijn moeder... Zij is ook degene die me heeft leren pianospelen en gitaar spelen. Muziek is gewoon niet meer hetzelfde zonder haar...

Na een uurtje roept Mara dat het eten klaar is, maar in plaats van naar beneden te gaan blijf ik gewoon op bed liggen en sla ik het avondeten over. Ik heb toch geen trek.

Er klopt iemand op mijn deur en ik roep:"Wat?" Mijn vader komt mijn kamer in en ik ga rechtop zitten. "Ehm... Ik heb nooit gezegd dat je naar binnen mocht?" zeg ik en ik trek een wenkbrauw. "Ja, sorry, ik moest gewoon even met je praten... Klopt het dat jij een tattoo hebt?" vraagt hij. Ik haal mijn schouders op:"Ja, dus? Het is mijn lichaam en mijn geld, en ik ben bijna 18." "Dat is waar..." geeft mijn vader toe.

"Waarom kom je niet eten?" vraagt hij dan maar. "Ik heb geen trek." zeg ik. Mijn vader kijkt mijn kamer even rond, en het is duidelijk te zien dat hij zich ongemakkelijk voelt. "Jij kan wel gewoon gaan eten hoor." zeg ik dan maar, om hem uit mijn kamer te krijgen. "Euh, ja, tuurlijk. Slaaplekker alvast." van zijn stuk gebracht loopt mijn vader weer naar beneden.

Rond een uur of 10 ga ik slapen, aangezien ik morgen ook weer naar school moet... Ik zet mijn wekker om 6:00 en ga dan in bed liggen. Vrij snel val ik in slaap.

*De volgende ochtend*

Ttttrrrrriiiiiiiinnnnggggg!!!! Geïrriteerd doe ik mijn wekker uit. Ik stap uit bed en loop naar de badkamer, waar ik een snelle douche neem. Terug in mijn kamer pak ik mijn outfit voor vandaag en trek het aan.

^Outfit van Amelia^

Ik kam mijn haar, dat ik vervolgens gewoon los laat zitten. Daarna pak ik mijn rugtas, en doe de boeken van vandaag erin. Als ik alles heb loop ik naar beneden, om naar de keuken te gaan. Ik laat mijn tas op de grond vallen.

"Geez. Ook goedemorgen." Ik kijk verschrikt op en zie dat Ashton aan het aanrecht staat, ontbijt maken. "Sorry, ik zag niet dat jij er stond. Morgen." mompel ik. "Wil je ook?" vraagt hij, en hij wijst naar de toast die hij aan het maken is. Het ziet er best wel lekker uit. "Euh, ja, doe maar. Dankje." zeg ik uiteindelijk en een glimlachje.

Een glimlach groeit op zijn gezicht en hij zegt:"Geen probleem." Vijf minuutjes later geeft hij mij een bord met eten. Zwijgend begin ik met eten. Ashton komt tegenover me zitten en gaat ook eten.

Om halfacht ga ik naar school. Ik heb geen zin om met de auto te gaan, en ik ben te lui om m'n fiets te pakken, dus ga ik lopend. Zo ver is het toch niet. Ik loop meteen naar mijn kluisje, en drop een paar boeken.

"Hey, girl!" Hazel, mijn beste, en enige, vriendin loopt naar me toe en geeft me een knuffel. "Hoe gaat het?" vraagt ze. Ik haal mijn schouders op:"Het gaat wel, met jou?" "Goed, ik ben net mee uitgevraagd door Jelle!" "Echt?! Fijn voor je." zeg ik. Jelle is al sinds de eerste haar crush, al is hij niet zo'n lieverdje... Maar dat weet Hazel niet.

"Owh, shoot, ik heb nu geschiedenis! Catch ya later!" zegt Hazel als de bel gaat, en ze loopt weg. En natuurlijk, net op dat moment komt Jelle aan. "Hey, moederloos kind." grinnikt hij. Op dat moment knapt er iets in mij. "Pardon?! Zeg dat nog één keer en ik breek al je vingers één voor één, en ik zorg ervoor dat je niet meer kan praten! Mij pijn doen? Prima! Maar laat mijn moeder erbuiten! En als ik erachter kom dat je Hazel pijn doet, heb je een heel groot probleem! Eikel!" roep ik, wat ik beter niet had kunnen doen.

Met een boze blik loopt Jelle op me af en geeft me een klap in mijn gezicht, waarna hij me in m'n buik stompt en daarna ook nog eens trapt:"Pas op je woorden, slet." sist hij. Hij geeft me nog een paar klappen en ik begin zwarte vlekken te zien.

"Hey! Kappen!" hoor ik iemand op de achtergrond zeggen. Ik herken die stem... Voordat ik kan zien wie het is word alles zwart...

gepubliceerd 11-12-2020