P.o.v: Amelia

Zuchtend plof ik neer op de bank. "Hey." zegt Luke, die naast me neerploft, met een zak chips in zijn hand. "Hey." antwoord ik en ik pak een chipje uit de zak. "Hé!" klinkt Luke verontwaardigd. Ik trek mijn wenkbrauw plagend op en stop de chips in mijn mond:"Ik zei net toch al hey?" Luke rolt met zijn ogen en ik schiet in de lach.

"Dus... Ashton vertelde ons over wat er gebeurd was op school..." zegt Luke. Ik bijt zacht op mijn lip en zeg:"Ja... Dat dacht ik al..." "Je hoeft er niet over te praten hoor, als je dat niet wilt." zegt Luke snel.

"Het is oké..." zeg ik. Ashton ploft ook op de bank, samen met Michael. "Waar hebben jullie het over?" vraagt Calum, terwijl hij naast Luke gaat zitten.

"Ik zei dat Ash aan ons had verteld wat er was gebeurd" mompelt Luke. Waarom weet ik ook niet, maar ik pak Luke's hand even vast. Verrast kijkt hij op. "Luke, ga je nou niet schuldig voelen dat je erover begon, het is oké, echt. Vraag wat je vragen wilt, en ik zou proberen het te beantwoorden..." zeg ik, voordat ik zijn hand weer loslaat. Hij knikt twijfelend en vraagt dan:"Hoelang wordt je al gepest?"

Ashton, die links van me zit, pakt mijn hand vast en geeft er een zacht kneepje in. Ik adem diep in en zeg dan:"Sinds het eerste jaar..." "Owh, shit..." mompelt Michael. "6 jaar lang, en ik heb niks in de gaten gehad..." mompelt Ashton. "Ash, kappen. Je moet je niet schuldig gaan voelen. Dit komt allemaal door Jelle, niet door jou." zeg ik streng. Ashton knikt en glimlacht kort naar me. Ik glimlach terug en draai me dan weer om naar Luke.

"Wat wil je nog meer weten?" "Hoe kun je hier überhaupt over praten? Damn..." zegt Calum verbaast. Ik haal mijn schouders op:"I don't know... Ik ben pijn wel gewend, I guess. Het is lastig erover te praten, maar ook beter voor mezelf... I don't really care anymore. Een beetje pijn meer of minder maakt ondertussen ook niet meer uit."

Calum knikt begrijpend en Luke vraagt dan:"Wat deed hij eigenlijk allemaal?" Ik zucht en zeg:"Wat niet? Hij schold me uit, sloeg me in elkaar, vernederde me in het bijzijn van zo ongeveer iedereen. Normaal gesproken liet ik het gewoon over me heen gaan, maar toen betrok hij mijn moeder erbij. En dat gaat gewoon te ver. Je mag mij zoveel pijn doen als je maar wilt, maar van mijn vrienden en familie blijf je af. Als je geen aardig woord over hen kan vertellen moet je gewoon je bek houden. Dat zei ik dus ook tegen Jelle, en daar was hij niet van gediend, dus sloeg hij me bewusteloos."

"Damn..." mompelt Michael. Ik schiet in de lach:"Is dat het enige wat jullie kunnen zeggen? Damn?" "Op dit moment wel ja." zegt Luke. Ik grinnik kort voordat ik vraag of ze nog iets willen weten. Luke schudt z'n hoofd, net als Calum. Michael vraagt:"Mag ik je tattoo zien? En waar heb je dat shirt vandaan?!"

Zonder dat ik het doorhad hield ik mijn adem in, die ik nu opgelucht uitadem. Ik schiet in de lach en vraag:"Ash heeft je waarschijnlijk verteld over die tattoo, of niet soms?" Michael knikt en ik sta op, om vervolgens mijn shirt iets omhoog te schuiven zodat de tattoo zichtbaar wordt. Zowel Michael, als Luke en Calum lezen wat er staan.

"Waarom die tekst?" vraagt Calum. Tranen vormen zich in mijn ogen:"Omdat dat letterlijk het laatste is wat mijn moeder tegen me zei." Luke slaat zijn hand voor zijn mond en Michael zegt:"Wow... Dat is ten eerste een hele mooie tekst en ten tweede een goede reden voor een tattoo."

Ik grinnik zacht en zeg dan tegen Michael:"Jep. En voor dat shirt; I don't know, google it." De jongens schieten in de lach en ik steek mijn tong uit naar Michael, die me geïrriteerd aankijkt.

"Nee, maar serieus, ik weet het niet meer, je moet het echt even opzoeken." grinnik ik, als hij me zo aan blijft staren. "Wacht, serieus?" vraagt hij verbaast. Grinnikend knik ik:"Jep. Sorry..." Michael zucht en pakt dan grinnikend zijn telefoon om het op te zoeken.

"En... Besteld!" zegt Michael blij. Ik schiet in de lach en schud mijn hoofd. Tegen mijn verwachtingen in heb ik eigenlijk nog best wel veel lol, ondanks dat ze nieuwsgierig zijn en de herinneringen soms pijn doen.

Ik ben benieuwd of deze tour me echt gaat helpen om mezelf terug te vinden en mijn school uiteindelijk goed af te ronden.

"Laten we het maar over iets anders hebben." zegt Ashton. "Owh, zoals die keer dat Michael tijdens een optreden in z'n broek plaste?" vraagt Calum. Ik kijk Michael raar aan en schiet dan in de lach. "Oké dat móét ik echt horen." lach ik. Luke schiet ook in de lach en Calum begint te vertellen, terwijl Michael's gezicht steeds roder wordt.

Gepubliceerd 20-01-2021