Kabanata 3

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

Kabanata 3

Xiomara Yvette's Pov:

The sword training was one of the hardest thing I've done in my sixteen years existence in this world. Para na akong isang lantang gulay dahil sa training.

We are in a sword training for about six days at alam kong malapit na rin kaming magtungo sa San Agustin dahil magbabakasyon na. It only means that we can't really escape the mission that was given to us.

Noong unang araw namin sa sword training masasabi ko na mahirap pala talaga ang paggamit ng espada dahil may tamang posisyon sa paggamit nito.We just used a wooden sword but I can already feel the tiredness in my body that time.

Napakabilis ng mga pangyayari because on the second day of our sword training, we used a metal one. Aaminin ko mabigat 'yon at kumpara sa isang wooden sword mas mahirap itong gamitin.

I don't know what's with mudra and pudra but it seems like they are rushing us to train. Nobody ask them what's their reason for doing something like that to us but we already know we just needed to.

Mas maganda ng may alam kami ngayon kaysa sumabak kami sa isang misyon na walang kaalam-alam at basta na lang sasabak ng walang mga bala. 

On the third day of our training, alam namin na pagod na kaming lahat. Sadly, our parents still insisted that we need to have a training because the mission is not easy. Alam naman namin 'yon dahil sa training pa nga lang nahihirapan na kami so what's more kung nasa isang misyon na talaga kami.

Gumamit kami ng sibat sa pangatlong araw ng training namin, hindi lang pala puro paggamit ng espada ang aming pag-aaralan. Habang sa ika-apat na araw na training namin ay ang pinag-aralan namin ay ang paggamit ng latigo. The third and fourth day of training was full of mystery.

Hindi kami gaanong pamilyar sa sibat at latigo that's why nangangapa kami ng magsimula kami.

When the fifth day of training came there is a new set up, there are bows and arrows everywhere, marami rin ang mga possible targets doon. That day of training was like a game, an adventure game where in we need to put down the targets.

So far the fifth day of training makes me fell good, we enjoyed that bow and arrow activity because it was fun after all.

Suddenly that enjoyment didn't lasted for too long because on the last day of our training we train how to fight just only using our hands, elbows, thighs and feet. A hand to hand combat training.

Iyon na ata ang pinakamasakit na araw sa mga training namin dahil literal na masakit talaga sa katawan. May mga pasa pa nga ata ang mga katawan namin dahil masakit talaga.

Walang naging madali sa mga training namin kaya I'm thankful that mudra and pudra didn't held a traning since that hand to hand combat training.

Anim na araw kaming nag-training at ngayon masasabi ko na medyo payapa na dahil hindi na kami magt-training kada uwi dahil malapit na nga raw kaming pumunta sa San Agustin. Tinuruan lamang daw kami para may alam na kami at para hindi na kami masyadong mangapa sa mga maaaring gawin pa namin sa San Agustin.

Kagaya ng mga normal na araw ko sa pagpasok wala akong naging masyadong problema, maliban na lamang sa madalas na mga pambu-bully sa akin na iniiwasan ko naman.

The three of us, me, kuya Leo and ate Xavi decided to go back home all together. We doesn't have any idea on what will gonna happen next so it's good to stay on each other side.

"Ang sakit ng binti ko putcha,  sabi naman kasi na kaya niyo na 'yon sinama-sama pa ako."

Hindi namin maiwasan ang mapangiti dahil sa naging reaksiyon ni ate Xavi. She doesn't want to be in a training because she always says that she was already good at hand to hand combat. I can somewhat agree with it but even though she was already good at those things she still need to learn some few. 

"Ate hayaan mo na, don't you want it? Mas naging magaling ka," I responded. I want to be honest at masasabi ko talaga na mas gumaling si ate.

"Alam ko naman 'yon Mara pero putcha talaga! Ang sakit ng buong katawan ko."

Well hindi na ako nakasagot sa sinabing iyon ni ate Xavi, masakit talaga ang mga katawan namin dahil sa six days training.

"Kaya umuwi na tayo dahil kailangan na natin na magpahinga, we need some rest aren't we?"

Me and ate Xavi both agreed on what kuya Leo said, we really do need some rest right now.

We walk towards to the exit gate and we decided to stop in a book store for a minute because both ate Xavi and kuya Leo need to buy some stuffs for their class. At that moment I feel that there is something wrong.

Seems like the air is communicating to me, nakararamdam ako na para bang may mali dahil sa ihip ng hangin. Hindi ko pinahalata ngunit nagpalinga-linga ako. I knew it, someone is following us.

"Ate, kuya, do you feel something wrong? "

Nagpatuloy kami sa paglalakad habang ako naman ay nagsalita, I can't just let this one pass. I'm also sure at this moment, not only one or two are following us. Sa tingin ko isang grupo ito dahil kapag lilinga ako ay nakararamdam pa rin ako na para bang nagmamatyag sa amin.

Umiling silang dalawa at nagkatinginan, ate Xavi was the one who answered first and kuya Leo agreed after.

"Nope, wala namang mali."

"No, we didn't sense anything wrong at all, why?"

We continued walking as if I didn't sense anything wrong at all.

"Someone are following us, there are a group I know it."

For the second time nagkatinginan ang dalawa kong kapatid. Alam ko na sa mga oras na 'yon ay napagtanto na nila na may sumusunod nga sa amin dahil sa mga ilang pasimpleng paglingon nila sa ibat-ibang mga gawi.

"Tangina lang? Sino ba yang mga 'yan?"

Ate Xavi's sudden reaction when we finally crossed another street.

"Let's see if they are really following us after we finish buying in the book store. Kapag sumusunod pa sila then let's see."

I don't know what is kuya trying to tell but maybe he can tell it after they finish their things in the  book store.

Pumasok kami sa loob at ganoon pa rin, I can still feel that they are still stealing glances to us, especially to ate Xavi.

I just browse some books but I didn't feel buying those things right now.

Napansin kong may kumalabit sa akin at si kuya Leo pala ito, smile is written onto his face when we finally payed for their school supplies.

"Ate Xavi, sumusunod pa rin sila sa atin pero ang mga tingin nila ay nasa sayo."

Tumabingi ang ulo niya dahil sa sinabi ko, parang hindi mapagtanto kung bakit sa kaniya nakatingin ang mga ito.

"Alam niyo umuwi na tayo, mukhang marami e. Pagod tayo, masasakit pa ang mga katawan, hindi natin kakayanin."

Ate Xavi was pertaining to those people who kept following us. So all of this time ate Xavi thinks that we should fight them or do teach them a lesson?

"Tara umu--," kuya Leo's words were cut by some random guy.

"Huwag kayong maingay." Saad ng isang lalaki na sa tingin ko ay kaedad ni kuya Lucian, hindi siya maputi o maitim at may dala siyang dos por dos na nakasampay sa kaniyang kanang kamay.

Oh! Don't tell they'll gonna use those things to us.

We did try to escape but we just can't, napapalibutan kami ng siyam na mga kalalakihan. That time we juts realized that we are being cornered.

"Hindi kami susunod sa inyo-ackk!" Hindi na natapos ni kuya ang sasabihin niya dahil pinalo siya ng isang lalaki na nasa likuran namin ng isang tubo sa kaniyang kanang binti.

"Putcha! Ano bang problema niyong mga tarantado kayo?"

Hindi ko alam kung paano pakakalmahin si ate dahil mukhang galit na nga siya dahil ang kaniyang kanang kamao ay nakakuyom na at handa nang sumuntok.

"Manahimik ka Xaviera, mas lalo kayong masasaktan kapag hindi kayo sumunod." Hanggang ngayon ay kalmado pa rin ang lalaki at tila wala man lang pakialam sa ginawa ng isa niyang kasamahan sa kuya ko.

We wanted to help kuya Leo but he insisted that he can, pa ika-ika nga lamang siya.

It seems like this 'bad guys' are after ate, mabuti na lamang at kasama kami ni ate dahil baka napaano na siya kung mag-isa lamang siya.

I thought immortal world is only our problem but it seems like it isn't, wala pa nga kami sa San Agustin may problema na kaagad kami.

I started to roam around my eyes in the area where we are currently in. Mukhang isang abandonadong building ata ito, I thought his kind of places only exists in movies but maybe I'm wrong.

"Si Xaviera ang kailangan namin, kaya 'wag kayong gagalaw diyan?"

That stupid mortal guy didn't get any answer from us. I just stared at him blankly to make him realize that he was full of nonsense.

"We need to get out of here." Marahan akong tumango sa sinabi ni kuya, yes indeed we need.

Hindi naman namin pinasok ang abandonadong building, nasa labas lang kami kaya mas mahirap makaalis dahil open na open ang lugar, higit sa lahat nakapalibot ang siyam na lalaki sa buong paligid. Can't just somebody help us?

"Mga tangina kayo! Ano bang mga trip niyo sa buhay? Kung kailangan niyo ng pera then just tell me! Ibibigay ang card ko."

Hindi muna sumagot ang mga ito bagkus ay pinagtawanan lang ang ate ko, are they out of their mind? Pera na tinawanan pa.

"We don't need your money at hindi ka namin kailangan, pero ang kaibigan namin oo."

Oh! May isa pa pala!

Just then a guy with a brown hair started to be seen in the entrance of the abandoned building. His smile didn't fade as soon as he started to walk toward ate Xavi.

"May isang tubo at isang dos por dos sa likod, when you hear me say the word 'go' you must get that dos por dos and run faster in the right side and start to attack there. Understood?"

Tumango ako sa sinabi ni kuya, kuya has a great idea.

"Didn't you miss me?" Tanong ng lalaki na may kayumanggi na buhok kay ate, umiling-iling si ate at kita ko ang pagka-disgusto sa kaniyang mukha.

Hinawakan ng lalaki ang kamay ni ate at doon ay balak itong halikan not until ate Xavi did something expected. When the brown haired guy was about to kiss ate Xavi's right hand, ate started to raise that right hand of her and turn that hand into a fist and then boom. He just punch that guy.

"Eh tangina mo pala e, sino ka ba?" Maangas na tanong ni ate sa lalaki habang sapo-sapo nito ang kaliwang pisngi niya kung saan tumama ang kamao ni ate.

I want to laugh at the scenario but I choose not to, this is not the right time to laugh, because this the time to take an action.

"You really don't remember me? It's me Desmond the one who courted you but you turned down in public." 

Napatigil ako sa pag-ayos ng upo ko at balak na paghanda sa pagkuha ng dos por dos ng tumawa si ate. Isang tawa na parang ewan.

"Ob La Di Ob La Da yarn? Gago Xaviera 'to hindi Molly."

At first I didn't get what did ate replied on that guy, not until I remember the song of the Beatles entitled like that. Nasapo ko na lang ang noo ko, ate this is not the right time to joke.

Bago pa man makasagot ang lalaki ay mabilisan kong kinuha ang dos por dos dahil sumigaw na si kuya ng 'go'. Looks like they didn't expect at all what me and kuya Leo was about to do. Hindi pa sila nakagalaw sa kanilang kinatatayuan not until we both started to hurt someone on their group. Two down.

Patuloy lamang ako sa paghataw sa kanila ng dos por dos habang si kuya naman ay tubo ang gamit. Napangiti na lamang ako ng makita si ate na binubogbog sarado na ang lalaki na may kayumanggi na buhok. Partida mga pagod pa kami.

"Tapos na ri--," hindi na natapos ni ate Xavi ang sasabihin dahil sa nakita. Oh!

Just when we thought that we already finish hurting them another set of group started to go out in the abandoned building.  Oh!

"Putcha? Dami niyo naman," Nobody reacted on what ate Xavi said when she saw those guys.

Tatlo lang kami at mga pagod pa laban sa halos dalawampu't na mga katao.

There are about to attack us but suddenly they are interrupted by the light above. Napatakip pa kami sa aming mga mata dahil doon, saan nanggagaling ang liwanag?

Just then my questions are already answered when the light coming from above stop and two guys are already standing in front of us.

The taller guy doesn't have any smile on his face and his hair has a color of moss green that really suit's him but his bangs already covered his eyes that's why I can't literally see his face.

While the other guy was too cute to explain, he was also handsome at the same time. Wait a minute, did I just say handsome and cute? Oh! Well the guy has a brown curly long hair, hindi naman masyadong mahaba ngunit hanggang leeg niya ito.

"Who are the two of you?" Tanong ni kuya na siyang ikinangiti ng may mahabang kayumanggi na buhok, habang ang isa naman ayon walang emosyon.

"Mamaya na namin sasabihin, tapusin muna namin 'to hehe." The guy with the brown hair replied.

Oh! Should I start calling them our savior?

Do not plagiarize.
                                                 
-BCG-
All rights reserved 2022.
                             



Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro