De opdracht van CuriousGirl2509 , in het genre Avontuur:

-------------------------------------------------------------------------------------------------

De straten van de stad voelen grauw aan. Sinds dat de natuur en vrijheid is opgesloten, is er alleen nog maar verdriet en stilte. De straten zijn niet meer levendig en nergens is groen van gras te bekennen. Een meisje met bruin haar en een paardenstaart, genaamd Kato, loopt door de straten en kijkt zoals gewoonlijk somber voor zich uit. Ze vindt het vreselijk om te zien hoe grauw alles om haar heen is. Het ergste van alles vindt ze dat er geen oplossing blijkt te bestaan, nou ja tenminste, die is nog niet gevonden. Er gaat een gerucht rond dat er drie uitverkoren zijn om één of andere sleutel te gaan zoeken, maar Kato gelooft er niets van. Ze vindt het allemaal maar onzin. Met grote passen loopt ze verder door de straten, haar blik nog steeds somber.

Niet veel later heeft Kato de sneue straten gepasseerd en komt ze aan bij haar huis. Ze doet de deur open en ziet in de deuropening een envelop liggen met een goud randje. Op de envelop staat haar naam geschreven. Met een verbaasde blik pakt Kato de envelop van de grond. Ze opent de envelop en staart naar de formeel geschreven letters.

Beste Kato Jager,

Tot onze spijt moeten we je vertellen dat jij de uitverkorene bent, samen met twee andere meiden. We zouden het erg op prijs stellen als je vanavond om acht uur bij het stadshuis langs komt voor verdere uitleg. Deze hele brief klinkt misschien een beetje apart, maar weet dat het geen leugen is en dat jij en die andere meiden onze stad zouden kunnen bevrijden van de tragedie waar we ons nu in bevinden. Dus kom alsjeblieft naar het stadshuis en wat je ook doet, gooi deze brief niet weg. Neem hem mee, want anders zullen mijn beveiligers je niet binnen laten.

Met vriendelijke groet, de burgemeester van de stad en zijn proffesoren.

Kato leest de brief nog een keer en legt hem dan aan de kant. Ze vindt het allemaal maar raar. Zomaar een brief van de burgemeester ontvangen, dat klinkt niet logisch. Zou het waar zijn dat ze de uitverkorene is? Of zal het een grap zijn? Kato schudt haar hoofd. Ze heeft een besluit genomen, ondanks haar de stiekeme nieuwsgierigheid is ze niet van plan naar het stadhuis de gaan. Ze pakt de brief weer, stopt hem in haar broekzak en loopt verder haar huis in.

Die avond, om zeven uur, denkt Kato nog steeds aan de brief. Zal ze toch wel naar het stadhuis gaan omdat ze anders misschien spijt gaat krijgen? Ze weet het niet. Ze besluit naar haar moeder te gaan om haar om advies te vragen. 'Mam.' zegt Kato twijfelend en ze loopt naar haar moeder toe. 'Wat is er lieverd?' vraagt haar moeder. 'Vanmiddag toen ik thuis kwam lag er een brief in de deuropening met mijn naam erop.' zegt Kato. 'In de brief staat dat ik uitverkoren ben of zo.' Kato's moeder kijkt haar met grote ogen aan. 'Zei je nou net: uitverkoren?' vraagt ze met een piepende stem. Kato knikt en weet niet wat ze moet zeggen. 'Mag ik de brief zien?' vraagt haar moeder. Kato pakt de brief, die onderhand verfrommelt is, uit haar broekzak en geeft hem aan haar moeder. Met grote ogen leest haar moeder de brief voor. 'Kato! Weet je wat dit betekent?' vraagt ze. Kato schudt haar hoofd. 'Je gaat de stad bevrijden uit de onheil waar we nu inleven!' roept ze. 'Ik wist wel dat je bijzonder was!' ze grijpt Kato bij haar arm en trekt haar in een dikke knuffel. 'Trek je jas aan!' roept ze. 'We moeten nu meteen naar het stadhuis, anders komen we te laat!' Zo snel als Kato kan pakt ze haar jas, trekt ze haar schoenen aan en sprint ze naar de auto, gevolgd door haar moeder.

Het stadhuis is een groot gebouw met beelden van de vier hemelse dieren, namelijk de Chinese draak, de Ki-Lin, de schildpad en de feniks. Elk van deze hemelse dieren had zijn eigen betekenis voor deze stad. Volgens vele beschermde zij deze stad en was het dankzij hen dat de stad nog niet compleet vergaan was. Voor het gebouw loopt een meisje met kort blond haar heen en weer, met de naam Robinne. Robinne heeft net zoals Kato een brief gekregen. Zij was er alleen al wel snel over uit dat ze er naar toe wou gaan. Robinne houdt namelijk van avontuur en dit hele uitverkorene gedoe klinkt voor haar als een enorm avontuur! Niet ver bij Robinne uit de buurt huppelt een meisje met blond haar naar het gebouw toe, ondanks de wereld waarin iedereen leeft, is dit meisje zeer goed gehumeurd en probeert ze er het beste van te maken. Haar naam is Lily. Ook zij heeft net zoals Robinne en Kato een brief ontvangen, alleen snapt zij er helemaal niets van. Uit pure nieuwsgierigheid gaat zij dus langs bij het stadhuis. Ze huppelt richting de ingang. Robinne kijkt haar met een geïrriteerde blik aan. Vrolijkheid is bij haar niet echt van toepassing. Ze kan er ook niet echt tegen als iemand super vrolijk is. De auto van de moeder van Kato komt met een rot snelheid aangereden en stopt vlak voor het stadhuis. Gehaast stapt Kato uit de auto en rent ze naar de ingang toe. Robinne kijkt op haar horloge en merkt dat ook zij naar binnen moet. Snel rent ze achter Kato aan.

Tegelijkertijd komen de meiden aan bij de beveiliging. Ze kijken elkaar verbaasd aan, maar weten dan direct wat het betekent. 'Jullie zijn ook uitverkoren, is het niet?' vraagt Lily vrolijk. Robinne rolt met haar ogen en zucht. 'Ja, dat klopt.' zegt ze snel. Kato knikt kort en geeft dan de brief aan de beveiliging. 'Lopen jullie alle drie maar door, het is goed zo.' zegt de man die de brief van Kato aan heeft genomen. De meiden knikken en lopen door.

De kamer is groot en in het midden staat een groot bureau. Voor het bureau staan drie kleine stoeltjes. Achter het bureau staat een grote bureau stoel met de kleuren rood en geel, het ziet er deftig uit. Op de bureau stoel zit een oude man met een snor, hij moest zeker de burgemeester zijn. 'Kom binnen.' bromt de burgemeester als hij ziet dat Kato, Lily en Robinne in de deuropening staan. Langzaam lopen ze de kamer binnen. 'Ga zitten.' zegt de oude man en hij wijst naar de drie stoeltjes die aan de andere kant van zijn bureau staan. Ongemakkelijk lopen de drie meiden naar de stoeltjes toe en gaan ze er op zitten. 'Jullie weten waarvoor jullie hier zijn?' vraagt de burgemeester. 'We zijn uitverkoren, maar waarvoor?' vraagt Robinne. 'Jullie zijn de enigen die een sleutel kunnen pakken, die ergens in het woud verstopt ligt.' zegt de burgemeester. 'Nou, daar kunnen we veel mee.' zegt Kato zuchtend. 'We hebben een kaart gevonden, waarop staat aangegeven waar de sleutel zich precies bevindt.' zegt de burgemeester. 'We hebben al veel mensen naar de plek toegestuurd, maar niemand is ooit levend teruggekomen.' 'Waarom zouden wij het dan wel overleven?' vraagt Lily. 'Omdat jullie uitverkoren zijn.' zegt de burgemeester. 'Volgens de legende zullen er drie meiden geboren worden, die zich een weg kunnen banen door het labyrint. De legende heeft gezegd dat jullie het zijn.' 'Dus u wilt dat drie meiden van ongeveer veertien hun leven wagen voor de stad?' vraagt Kato. 'Dat is belachelijk.' zegt Lily. 'Voor mij klinkt het als een groot avontuur, ik doe het!' roept Robinne enthousiast. Lily en Kato kijken haar vragend aan. 'Wat?' vraagt Robinne met een geïrriteerde blik op haar gezicht. 'Liever een avontuur, dan nog langer in deze grijze stad vast te moeten zitten.' 'Dat ben ik vergeten te zeggen!' roept de burgemeester. 'Als jullie de sleutel hebben, dan kunnen jullie de poort openen die de stad zijn vrijheid en natuur terug zal geven!' 'Oké, ik doe het!' roept Robinne en ze staat op uit haar stoel. Kato kijkt haar vragend aan, maar staat uiteindelijk ook op uit haar stoel. 'Als de legende het zegt, dan zal het wel waar zijn.' zegt ze twijfelend. 'Nu alleen jij nog....' zegt de burgemeester en hij kijkt Lily strak aan. 'Ik weet het niet....' zegt Lily. 'Ik heb nooit zo'n last gehad van het feit dat de stad zijn natuur en vrijheid kwijt is. Ik kijk er door heen en zie nog steeds het goede, maar ik snap dat sommige mensen dat niet kunnen.' Ze kijkt Kato en Robinne aan. 'Oké, ik doe het ook!' zegt ze uiteindelijk. 'Dat is mooi!' roept de burgemeester. 'Dan zie ik jullie morgen ochtend aan de rand van het bos, ik zal jullie daar de kaart overhandigen.' Kato, Robinne en Lily knikken en lopen het kamertje van de burgemeester uit.

'Wij de uitverkorenen, geloven jullie het?' vraagt Robinne enthousiast. 'Ik snap het niet helemaal.' zegt Kato. 'Het klinkt allemaal zo vaag.' 'Ik geloof het op zich wel.' zegt Lily. 'Bij ons op school hebben ze het heel vaak over de 'legende'.' 'Ik kan het gewoon niet geloven dat wij de stad zijn natuur en vrijheid terug zullen geven!' roept Robinne. Voor het eerst in haar leven heeft ze weer ergens zin in. 'Rustig aan!' roept Kato. 'Het is nog lang niet zover, we hebben nog niet eens de sleutel!' 'Je hebt gelijk.' zegt Lily. Voor het eerst kijkt ze treurig naar de grond. 'Misschien komen we niet eens levend door het labyrint.' 'Het gaat ons vast wel lukken!' roept Robinne, die alle moed terug heeft gevonden. 'Ik vertrouw erop meiden!' Kato en Lily kijken haar verrast aan. 'Oké, ik ook.' zeggen ze uiteindelijk. 'Ik zie jullie morgen!' roept Kato en ze rent ervandoor. 'Tot morgen!' roept Lily en ook zij rent er vandoor. Robinne blijft vol zelfvertrouwen staan. Ze heeft echt zin in de volgende ochtend. Ze is benieuwd wat haar allemaal te wachten zou staan in het labyrint.

De volgende ochtend wordt Robinne al vroeg wakker. Ze heeft die nacht amper kunnen slapen door de spanning die door haar lichaam raasde. Nu het eindelijk zover is, is de spanning vermindert. Ze sprint haar bed uit en kleed zich snel aan. Haar haar zet ze vast in een rommelige staart. Als ze helemaal klaar is, rent ze naar beneden. Ze sprint naar de keuken en maakt een broodje voor klaar, die eet ze gulzig op. 'Pap, mam!' schreeuwt ze door het huis heen. 'Ik ga er vandoor!' De moeder van Robinne komt naar haar toegerend en geeft haar een knuffel. 'Heel veel succes.' zegt ze. Ze moet moeite doen om haar tranen in bedwang te houden. 'Het komt wel goed.' zegt Robinne en ze geeft haar moeder een kus. Dan pakt ze haar jas, opent de deur, stapt naar buiten en loopt richting de rand van het woud. Haar moeder staat zwaaiend in de deuropening en probeert nog steeds haar tranen te onderdrukken.

Niet veel later komt Robinne bij het woud aan. Het woud is net als de rest kaal en bevat weinig van zijn oorspronkelijk natuurlijke schoonheid, je kan het amper een woud noemen. Kato en Lily staan al op haar te wachten. Nu is het nog de taak aan de burgemeester om te komen. 'Fijn, jullie zijn er al!' roept de burgemeester, die met een rot gang komt aangereden. Hij stapt uit zijn auto en wordt gevolgd door twee bodyguards. 'Geef hen de kaart.' zegt de burgemeester. Eén van de bodyguards pakt een oud-uitziende kaart uit zijn jaszak en geeft die aan Robinne. 'Op deze kaart staat een kruis aangegeven, daar is het labyrint te vinden met binnenin een sleutel. Heel veel succes.' zegt de burgemeester en hij loopt terug naar zijn auto, gevolgd door zijn bodyguards. 'Oké!' roept Robinne enthousiast. 'Het avontuur is nu echt begon!' Ze kijkt op de kaart en rent naar voren, het woud in. Ze wordt gevolgd door Kato en Lily.

'Weet je zeker dat we goed gaan?' vraagt Lily nerveus, nadat ze ongeveer een uur door het woud heen hebben gelopen. 'Ja, ik weet het zeker!' zegt Robinne. 'Voor mijn gevoel lopen we alleen maar rondjes.' mompelt Kato geërgerd. 'Kijk dan op de kaart!' roept Robinne en ze duwt de kaart in de handen van Kato. 'Het kruis staat hier en op dit moment bevinden wij ons hier!' zegt Robinne en ze wijst naar de kaart. 'Oh, dan hoeven we nog maar een klein stukje!' roept Kato blij en ze begint harder te lopen. Robinne en Lily lopen haar lachend achterna.

Even later komen ze aan bij een grote tempel. De tempel ziet er oud en verlaten uit. Het lijkt wel alsof hij elk moment kan instorten. 'Ik denk dat dit het is!' zegt Kato, ze wijst naar de tempel. 'Laten we naar binnen gaan!' roept Robinne enthousiast. 'Wacht even!' roept Lily. 'De burgemeester had het over een labyrint, waar je niet gemakkelijk door heen komt. Misschien moeten we eerst goed gaan kijken naar eventuele valstrikken.' 'Dat is een goed idee!' zegt Kato en ze speurt de grond af op eventuele valstrikken. 'Ik zie niets.' zegt ze na een tijdje. 'Jullie?' Lily en Robinne schudden hevig met hun hoofd. 'Laten we dan naar binnen gaan!' roept Kato en met stevige passen baant ze een weg de grote oude tempel in.

'Het is hier zo donker en griezelig....' fluistert Lily angstig. Ze zijn nu al een eindje in de tempel. Ze zijn nog geen valstrikken tegen gekomen, maar toch is de zweer onaangenaam. 'Als we de sleutel hebben gevonden, zijn we er zo weer uit.' fluister Kato Lily aanmoedigend toe. Robinne loopt voor op en negeert het gezeur achter zich, totdat ze op iets stapt. Ze springt op en kijkt naar de grond. Een angstige gil ontsnapt uit haar mond. 'Wat is er?' vraagt Kato en ze komt naar Robinne toe gerend. Met een angstige blik wijst Robinne naar de grond. Op de grond ligt een stapeltje botten in de vorm van een mens. 'Gewoon doorlopen.' zegt Kato en ze duwt, de van angst verstijfde, Robinne een beetje vooruit. Robinne komt uit haar trans en schudt met haar hoofd, dan loopt ze weer door. Lily stapt met een walgende blik op haar gezicht over het stapeltje botten heen. 'Stop!' roept Robinne ineens. 'Er ligt hier niets voor niets een lijk. We moeten ons nu extra veel focussen op valstrikken.' 'Je hebt gelijk.' zegt Kato en ze laat haar ogen over de grond heen glijden. Dan blijven haar ogen haken bij een uitstekende pijl. Haar ogen glijden terug naar het stapeltje boten, ze ziet ook daar een pijl liggen. 'Ik heb het gevonden.' zegt ze. 'Wat heb je gevonden?' vraagt Robinne. 'De valstrik.' roept Kato en ze wijst naar de plek waar een uitstekende pijl zit. 'Oké, we moeten daar dus langs zien te komen.' zei Lily. 'Ik weet wel iets!' zegt Robinne. 'Als we er nou eens onder door gaan kruipen.' 'Dat kan werken.' zegt Kato. Ze gaan alle drie op hun knieën en kruipen onder de uitstekende pijl door. 'Ziezo, dat was makkelijk.' zegt Robinne enthousiast. 'Wacht maar, er komt vast nog wel een moeilijkere hindernis.' zegt Kato.

Een kwartier later is de sleutel in zicht. 'Meiden, ik zie hem!' roept Lily en ze rent zonder uit te kijken naar de sleutel toe. 'Ahh!' gilt ze dan, ze heeft het grote gat dat zich voor de sleutel bevindt niet gezien. In een snelle reflex grijpen Robinne en Kato allebei een hand van Lily beet en proberen ze haar omhoog te trekken. 'Voortaan moet je uitkijken.' zeggen Kato en Robinne geïrriteerd, nadat ze Lily omhoog hebben getild. Lily rolt met haar ogen. 'Hoe moeten we nu bij de sleutel komen?' zegt ze zuchtend. Robinne kijkt om zich heen en ziet verderop een touwbrug hangen. De touwbrug is niet in perfect staat, maar hij zal vast sterk genoeg zijn voor drie jonge meiden. 'Serieus!' mompelt Robinne. 'Er hangt daar gewoon een touwbrug.' Ze wijst naar de krakkemikkige touwbrug. 'Denk je dat die ons houdt?' vraagt Lily nerveus. 'Vast wel.' zegt Robinne. 'Kom, we gaan!'

Nadat ze de touwbrug hebben gepasseerd, komen ze eindelijk aan bij de sleutel. De sleutel is goud met verschillende edelstenen er op. De sleutel staat boven op een klein standaard. 'We hebben het gered!' zegt Kato en ze grijpt naar de sleutel. Ze haalt de sleutel van het kleine standaard af en houdt hem enthousiast in de lucht. Het kleine standaard zakt weg in de grond, de grond begint te trillen en ook de muren brokkelen langzaam af. Het lijkt wel alsof de tempel op het punt staat om in te storten. 'Je hebt te vroeg gejuicht.' roept Lily paniekerig. 'We moeten maken dat we hier wegkomen, voordat we met deze tempel en alles erin zullen vergaan!' schreeuwt Robinne. Zo snel als de drie meiden kunnen, rennen ze over de krakkemikkige touwbrug, terug naar de ingang van de tempel.

Net op tijd rennen Lily, Robinne en Kato de tempel uit. Ze vallen neer op de grond van uitputting en zien hoe de tempel langzaam met de grond gelijk wordt gemaakt. 'Wow, dat allemaal dankzij één sleutel.' zegt Kato en ze kijkt de sleutel, die ze in haar hand heeft, bewonderend aan. Dan begint Lily opeens te huilen. 'Wat is er?' vragen Robinne en Kato geschrokken. 'Ik ben zo ontzettend blij dat we het hebben gered!' roept Lily en ze geeft Robinne en Kato een knuffel. 'Laten we terug gaan naar de burgemeester. Hij zal ons vast wel vertellen waar we de poort kunnen vinden.' zegt Robinne. Ze staat op en helpt Lily en Kato één voor één overeind. 'Oké, we gaan.' zegt Lily en ze veegt haar tranen weg.

'Kom maar binnen.' bromt de burgemeester, die met een kop hete thee en chocolade achterover hangt in zijn bureau stoel. Trots lopen Robinne, Kato en Lily het kantoorkamertje van de burgemeester binnen. Kato houdt de sleutel voor het gezicht van de burgemeester. 'Jullie hebben het gered?' vraagt de burgemeester vol van verbazing en hij komt overeind zitten. De drie meiden knikken. 'Dat is geweldig!' roept de burgemeester. 'Kom maar met mij meegelopen. Dan kunnen jullie de stad zijn vrijheid en natuur teruggeven!' Langzaam komt hij uit zijn bureaustoel. 'Volg mij maar.' zegt hij en hij loopt zijn kantoorkamertje uit.

De drie meiden volgen de burgemeester tot het middelpunt van de stad. Er staat een grote, oude poort vlak voor de plek waar ze gestopt zijn. 'Deze grijze krakkemikkige poort is de poort waar jullie de sleutel in moeten steken.' zegt de burgemeester. Langzaam lopen Lily, Kato en Robinne naar de poort toe. Ze houden de sleutel voor het sleutel gat en kijken elkaar één voor één aan. 'Oké, daar gaan we.' zeggen ze tegelijkertijd en ze steken de sleutel in het sleutelgat. De poort gaat met een zwier open en duizenden lichtstralen komen vrij. Vol verwondering kijken de drie vriendinnen toe. De lichtstralen vinden overal hun plek en laten nieuwe planten en gras groeien. De voorheen kale en grauwe straten, worden versierd met gras en prachtige bloemen. De bewoners van de stad komen vol verwondering hun huizen uit gerend en duiken in het groene gras, dat na een lange tijd weer in hun stad groeit. De meeste mensen beginnen hevig te dansen van blijdschap. De burgemeester juicht van opwinding. Hij en de rest van de stad zijn blij. Voor het eerst in jaren is er weer blijdschap te zien in de stad. Want de stad heeft namelijk zijn natuur en vrijheid teruggekregen en dat dankzij de drie heldinnen: Kato, Robinne en Lily!

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Commentaar:

Dit verhaal voldoet aan de eisen en leest heel leuk en vlot. Voor ik verder ga, je vraagt je misschien af waarom jij de enige was die in dit genre moest schrijven:

Eigenlijk schreef er nog iemand in dit genre, maar die heeft zich afgemeld. Jij was de enige die nog van dit genre hield, dus heb ik jouw gewoon laten staan.

Zelf ben je niet helemaal tevreden over dit verhaal, maar dat is onterecht! Je kunt heel goed schrijven en dit verhaal is écht goed!

Over de spelling heb ik maar één dingetje te zeggen, namelijk over het woord "professoren". Jij hebt "proffesoren" geschreven, iets wat vaker gebeurd. Ik heb er in de lagere school een ezelsbruggetje voor geleerd: "een professor draagt ene frak en twee schoenen". Met die "ene frak" bedoelen ze één f , en met twee schoenen bedoelen ze twee s'en.

Zo, nu is het wachten op de uitslag!

x GrijzeWolf