Een week later

Harry p.o.v.

Op dit moment lig ik samen met Tess op haar bed in haar appartement. Tess haar hoofd ligt op mijn schouder terwijl ze geconcentreerd naar een of andere horror film kijk. Ik bewonder haar soms terwijl ik mijn telefoon in mijn linker hand heb.

Tess en ik gaan nu al een weekje samen en het heeft echt een goed effect op me. Ik probeer zo veel mogelijk fun te hebben en zo min mogelijk aan Katie te denken. Wat soms wel moeilijk is aangezien er allemaal geruchten naar buiten komen dat Katie al weer een nieuwe vriend heeft. Natuurlijk is het een Formule 1 coureur en zijn ze al een aantal keer gespot. Ik probeer er zo min mogelijk op te letten omdat ik bang dat ik anders dood ga van de jaloezie. Wat ik al bijna ga omdat Katie op de foto's zo gelukkig en vrolijk is. Het lijkt net alsof ze mij al helemaal vergeten is. Maar het probleem is dat ik haar nog lang niet vergeten ben. Het enige moment wanneer ze echt helemaal uit mijn hoofd is verdwenen is tijdens de seks die ik met Tess heb of als ik dronken ben maar dat is dan gewoon zo omdat ik dan niet goed kan nadenken. Ik heb mezelf verboden om naar foto's van ons tweeën te kijk maar soms hunker ik er gewoon naar om haar lach weer eens te zien en haar prachtige kristal heldere ogen.

Zonder dat ik het door heb klik op het foto album van mijn telefoon en scroll richting de foto's van Katie en mij. Voordat ik een foto aanklik werp ik nog een blik op Tess om te kijken of ze niet stiekem mee kan kijken. Eigenlijk had ik haar belooft al mijn foto's van Katie en mij te verwijderen maar ik kan het gewoon weg niet. Ze zijn me op een of andere manier te dierbaar. Gelukkig zit Tess helemaal in de film en heeft ze niet eens door dat ik niet eens naar de film kijk. Ik klik op een foto van Katie terwijl ze op het balkon staat van ons hotel in Parijs. Ik nam deze foto stiekem en ik vind het één van de mooiste, niet dat het moeilijk is om een mooie foto van haar te maken.

Een zwakke glimlach verschijnt er op mijn lippen terwijl ik terug denk aan de tijden die Katie en ik hadden. Ik realiseer me nu pas hoe blij ze me eigenlijk maakte, ze maakte me zelfs gelukkig. Ik bijt op mijn lip en sluit mijn ogen terwijl ik het gevoel krijg dat ik me nooit meer zo gelukkig ga voelen. Ik voel hoe mijn ogen beginnen te prikken hoe langer ik naar de foto staar. Al snel wordt mijn zicht wazig door de tranen die zie in mijn ooghoeken verzamelen. Een traan verlaat mijn ooghoek en glijdt via mijn wang naar het scherm van mijn telefoon waar hij kapot op spat.

"Harry?" hoor ik Tess vragen.

Ik kijk haar met een zwakke lach aan.

"Wat is er?"

"Niks hoor, er zat gewoon wat in mijn oog." Lieg ik zo soepel mogelijk

Tess werpt een blik op mijn telefoon.

"Wie is dat meisje op die foto?" Vraagt ze.

"Niemand speciaal."

Ze pakt mijn telefoon uit mijn hand, wat ik niet zag aankomen.

"Tess, geef mijn telefoon terug!" Zeg ik snel.

"Nee!" Met dat woord springt ze van het bed af en loopt met haar korte benen naar de andere kant van de kamer.

"Kom op, Tess! Zoveel interessants staat er nou ook weer niet op!" Probeer ik haar te overtuigen.

"Ohw, ja? Wat is dit dan?" Ze laat mij een foto zien van mij en Katie.

Ik weet niet wat ik moet zeggen.

"Harry, je had me belooft deze foto's te verwijderen en haar uit jou leven te verwijderen."

Ik knik.

Ze loopt naar mij toe en komt naast mij op het bed zitten.

"Je hebt mij nu. Zij is jou niet waard, Harry. Als ze je voor zoiets stoms heeft achter gelaten en ook nog zoveel dingen voor je verzwegen heeft."

Ik kijk Tess recht in haar ogen aan terwijl ze de zin uitspreekt waarvan ik steeds walg; Ze is jou niet waard.

Ik ben haar niet waard...

"Je hebt gelijk Tess, ik moet die dingen maar eens gaan verwijderen." Mompel ik.

"Zo mag ik het horen." Ze drukt een kus op het puntje van mijn neus waarna ze mijn telefoon weer terug geeft. Ze nestelt zich weer naast mij neer waarna ze weer haar volle aandacht aan de film besteed.

Ik staar naar de foto's die ik nu met pijn in mijn hart moet verwijderen. Mijn hersenen zegt dat dit het goede is en dat dit me alleen maar meer stimuleert om over haar heen te komen maar mijn hart weet dat ik nog zielsveel van haar houd en dat ik deze foto's moet koesteren. Ik kom na een tijdje naar de foto's gestaard te hebben to een conclusie. Ik behoud alleen de gene die mij het meest dierbaar zijn. Ik klik een foto aan van een slapende Katie. Een zwakke glimlach verschijnt op mijn gezicht. Ik was bijna vergeten hoe mooi ze is terwijl ze slaapt. Ik besluit deze te verwijderen, ook al is hij mij dierbaar het moet. Tess zal me vermoorden als ze er achter kwam dat deze foto nog op mijn telefoon stond. Ik beweeg mijn duim naar de delete knop en druk er op.

Weet u zeker dat u deze foto wil verwijderen?

Mijn hersenen zeggen ja...

Mijn hart zegt nee...

Mijn wilskracht om over Katie heen te komen is net ietsje sterker dan mijn gevoelens voor haar, wat eigenlijk niet mogelijk is. Mijn duim drukt op ja. De foto verdwijnt van mijn telefoon en ik ben een foto van Katie armer. Nu moet ik er nog iets van 200 armer worden...

Een uur later

Tess haar horror film is afgelopen waardoor ze nu opmerkt dat ik de hele tijd op mijn telefoon zit.

"Wat doe je toch allemaal op die telefoon, Harry?"

Ik kijk op van mijn telefoon en geef haar een geïrriteerde blik.

"Ik moest toch die foto's verwijderen?"

"Ja, maar dat hoeft geen uur te duren." Zegt Tess een beetje gefrustreerd.

Ze gaat naast mij zitten en kijkt mee op mijn telefoon. Op dit moment krijg ik zoveel stress van haar bemoeierige gedrag.

"Hoeveel foto's heb je wel niet van haar, man?"

"Iets van 300."

"Dat kan je toch makkelijk gewist hebben in een paar minuten."

Ik rol mijn ogen en zucht diep.

"Nee, dat kan ik niet."

"Waarom niet?"

Ik zucht diep.

"Tess, het is niet zo dat Katie niks betekent voor mij. Ze betekende heel veel en nu moet ik haar uit mijn leven verwijderen wat ik best moeilijk vind. Ik waardeer echt dat je me wil helpen met haar uit mijn leven verwijderen maar het kost tijd om over haar heen te komen. En deze foto's herinneren me aan alles wat Katie en ik hadden en ze zijn me best dierbaar."

Tess kijkt me vol verbazing aan.

"Maar als je die foto's nou wist gaat dat over haar heen komen toch alleen maar makkelijker."

Is dit kind nou zo dom?

"Ja, dat snap ik maar sommige wil ik gewoon bewaren en daarom kost het me ook veel tijd om ze te wissen."

"Ohw..."

Het wordt stil en ik besluit verder te gaan met de foto's op mijn telefoon.

"Laat mij ze anders verwijderen dan is het niet moeilijk voor jou en is het ook makkelijker voor jou om over haar heen te komen."

Ik kijk meteen met grote ogen op van mijn telefoon. Ik voel hoe de boosheid in me opborrelt.

"Tess! Ik wil dit zelf doen! Ik weet dat je het goed bedoelt maar ik moet dit zelf doen!" Ik verhef mijn stem een beetje waardoor ik hoop dat de boodschap nu wel binnenkomt.

Ze kijkt me geschokt aan. Die geschokte blik verandert al snel in een verontwaardigde blik.

"Ik wil je alleen helpen, Harry!"

"Dat begrijp ik maar ik heb je hulp niet overal bij niet nodig! Het gaat erom dat ik over haar heen kom en niet jij!" Ik spreek haar naam niet uit omdat dat me toch alleen maar pijn doet.

Tess springt op van haar bed en kijkt me gefrustreerd aan.

" Jij bent zo'n ondankbaar schepsel! Na alles wat ik voor je gedaan hebt en voor je wil doen bedank je me zo! Zonder mijn hulp blijf je alleen maar met je hoofd bij haar hangen en zo kom je nooit over haar heen! Je moet even realistisch gaan worden en toegeven dat ze weg is en dat ze ook niet meer terug komt. Ze heeft je verlaten Harry!"

Die woorden brengen mij terug naar de realiteit. De boze blik verdwijnt van mijn gezicht en verandert naar een droevige.

"Ik... ik ga maar eens." Met die woorden sta ik op en verlaat ik de kamer.

Ik hoor hoe Tess achter me aan rent terwijl ik met grote stevige stap naar de deur loop waar ik mijn jas en schoenen aantrek.

"Harry! Wacht! Je kan toch niet zomaar weg gaan nu we ruzie hebben! We moeten het uitpraten!"

Ik open de deur en loop het huis uit zonder verder nog een woord tegen Tess te zeggen. Ik neem de lift naar beneden waarna ik het appartementen complex uitloop. Regen druppels spatten kapot op mijn haren wat heel toepasselijk is bij de situatie waar ik me nu in gewerkt heb. Ik loop met snelle passen naar mijn appartement die een heel eind bij die van Tess vandaan ligt. Ik had ook mijn chauffeur kunnen bellen maar ik heb behoefte aan frisse lucht. Frisse lucht die ik nodig heb om helder te kunnen nadenken. Nadenken over wat ik nu echt wil.

Ik loop richting Hyde Park, terwijl de regen me steeds natter maakt. Zodra ik in Hyde Park ben ga ik op een bankje zitten en begin voor me uit te staren. Mijn hersenen draaien over uren. Maar ze blijven eigenlijk maar aan één ding denken; Katie.

Hoe stom heb ik kunnen zijn!? Wie houd ik ook voor de gek!? Er is er maar één die ik wil en dat is Katie. Tess is geen partij voor haar, dat zal ze ook nooit zijn.

Ik graai naar mijn telefoon in de zak van mijn jas. Zodra ik hem heb toets ik Katie's nummer in. Ik moet haar vertellen hoeveel ze voor me betekent en dat ik haar moet zien. Ik wil op de groene knop drukken maar ik doe het niet iets houd me tegen en dat zijn haar eigen woorden:

"Je moet me met rust laten! Laat me nadenken, laat me nadenken, laat me even mezelf terug vinden en met namen laat me gewoon heel even vrij zijn!"

"Vrij zijn..." Mompel ik tegen mezelf.

Vrij, dat is ze nu zeker. Ze kan doen wat ze wil, zelfs met een andere jongen zijn.

Ik klik mijn telefoon uit en stop hem weer terug in mijn jaszak.

Ik staar weer voor me uit en voel hoe de regen druppels via mijn haar in mijn gezicht vallen. Ik ben helemaal doorweekt. Maar het kan me geen ene fuck schelen want ik ben het meisje van wie ik het meest houd kwijt. Ik voel hoe kippenvel ontstaat op mijn al nat geworden armen. Ik besluit maar eens naar mijn appartement te gaan aangezien het al laat is en ik geen zin heb om ziek te worden. Ik sta op van het bankje en loop Hyde Park uit. Gelukkig zijn de straten van Londen rustig aangezien het slechte weer en het laten tijd stip. Hierdoor heb ik ook geen last van fans en de pers.

Na twintig minuten lopen kom ik aan bij mijn appartement. Die ik de afgelopen dagen niet vaak gezien heb. Ik loop het complex binnen en neem de lift naar de juiste verdieping. De lift deuren schuiven open zodra ik op de goede verdieping kom. Ik loop naar de deur van mijn appartement waar ik mijn sleutel in steek. Ik open de deur. Als ik naar binnen wil stappen hoor ik Louis achter mij roepen.

"Harry! Waar heb jij die afgelopen week gezeten?!"

Ik draai me om en kijk Louis aan. Na hem even aangekeken te hebben draai ik me om en loop ik mijn appartement binnen. Louis volgt mij maar ik negeer hem. Ik loop naar het washok waar ik al mijn kleding uittrek, behalve mijn boxer en stop die in de droger.

"Wat is er met je aan de hand, man?"

Louis staat in de deur van het washok en kijkt me vragend aan.

"Alsof je dat niet weet." Mompel ik stug.

"Nog steeds die Katie? Ik dacht dat je helemaal klaar met haar was en dat je nu alweer een andere chick had."

Louis en ik lopen het washok uit en ik ga op de bank zitten. Louis neemt plaats naast mij.

"Ik krijg haar niet uit mijn hoofd, Lou..."

Ik staar naar buiten.

"En die andere chick dan?"

"Tess? Zij is niks. Nou, ze is wel aardig en knap en zo. En ze probeert me te helpen om Katie te vergeten. Alleen dat helpt voor geen ene fuck."

Ik kijk Louis aan. Hij weet duidelijk niet wat hij moet zeggen.

"Ik zou gewoon willen dat ik haar kon vergeten. Al was het maar voor een uurtje."

"Dan gaan we toch zo weer lekker dronken worden."

Ik kijk Lou met een geïrriteerde blik aan.

"Lou, het is bijna één uur s nachts. Ik ga niet nu nog naar een club."

"Wie heeft gezegd dat we naar een club moeten."

Een grijns bespeelt zijn lippen.

"Ik heb gewoon geen behoefte aan alcohol, oké."

Louis plaatst een hand op mijn schouder en kijkt me doordringend aan.

"Bro, you need alcohol."

Ik zucht diep.

"You are right, man. Ga je shit maar pakken."

Louis staat op en verlaat mijn appartement om zijn drank te halen. Aangezien zijn spul veel sterker is dan de mijne. Ik loop naar mijn slaapkamer waar ik een droge boxer aantrek en een jogging broek. Ik pak mijn telefoon van de tafel en unlock hem. Ik weet niet precies wat ik wil doen. Ik klik op google en tik "Katie Raikkonen" in. Meteen verschijnen er allemaal kranten koppen:

"Vriendin Harry Styles gook gespot in China met Max Verstappen..."

"Katie Raikkonen waarschijnlijk niet vriendin van Harry Styles."

"Dit doet Harry Styles waarschijnlijk veel pijn..."

Ik zucht diep. De laatste kop heeft enorm veel gelijk.

Het doet me pijn dat Katie gewoon door met haar leven gaat zonder mij. Het doet me pijn dat ze al weer een ander heeft. Alsof ik niks voor haar heb betekent...

Uit frustratie gooi ik mijn telefoon op de grond.

"Harry, rustig man. Ik weet dit hele gebeuren is frustrerend maar kijk ik heb je reddende engel al."

Louis staat voor me neus en laat mij de flessen vol met mijn redding zien. Een zwakke lach verschijnt op mijn gezicht.

"Thanks, Lou."

Hij zet de flessen op het tafeltje neer waarna hij naast me op de bank gaat zitten.

"Geen dank, maat. Ik haat het om je zo te zien. Je moet gewoon over die chick heen komen en vooral omdat we over twee dagen allemaal interviews hebben. Dan kan je niet gaan lopen janken als je een vraag over haar krijgt."

"You are right, man."

"Welke wil je?"

"Doe mij maar die wodka."

Louis geeft me de wodka en ik neem meteen een slok uit de fles. Ik voel hoe de alcohol brand in mijn keel. Het brand de pijn weg...

Twee uur later

Helder nadenken kan ik niet meer.

Louis en ik liggen samen dubbel op de bank. We lachen om de domste dingen.

"Knock, knock." Zeg ik zo serieus mogelijk.

"Who is there?"

"A cow goes."

"A cow goes? Who?"

"No a cow goes mooh!"

Louis en ik vallen van de bank van het lachen. 

"Die is zo slecht...dat die grappig is." Brabbelt Louis onduidelijk.

"Huh?... Wat lul jij?... Hij is gewoon goed..." 

Louis en ik lachen weer. 

Opeens horen we iemand op de deur bonken. Louis kijkt me meteen met een grijns aan waarna we beide wankelend opstaan.

"Knock, knock." Zegt hij terwijl we samen half steunend op elkaar naar de deur lopen.

"Who is there?" Vraag ik.

"Ik ben het Liam. Wat de fuck zijn jullie aan het doen om 3 uur midden in de nacht? Ik kan voor geen ene fuck slapen!"

"Ni..Niks." Zeggen Louis en ik samen met moeite.

"Doe die deur eens open!"

Ik open de deur met moeite en ik zie Liam ons gefrustreerd aankijken.

"Ohw, kijk Harry... Het is Liam!"

Liam rolt zijn ogen wat ons aan het lachen maakt.

"Jullie zijn focking dronken."

"Wil... wil je ook wat?" Vraagt Louis terwijl hij wiebelend naar het tafeltje met drank loopt. 

"Nee, man. En jullie moeten duidelijk ook niks meer nemen." Met die woorden pakt hij de fles uit mijn hand.

"Hey! I... I need that shit!" Zeg ik waarna ik mijn hoofd laat hangen.

"Je hebt er al genoeg van op."

"Liam moe...moet weer he... het feest ver....verpesten. Ik...Ik ga!" Louis loopt wankelend het appartement uit.

Liam pakt mijn schouder bed en duwt mij richting mijn slaapkamer. 

"Ik denk dat het bed tijd is, Styles." 

Ik val neer op het bed.

"Trouwens, morgen avond zitten we in de show van Jonathan Ross en daar kan je vragen verwachten..." Na die woorden loopt Liam mijn appartement uit.

"Kutzooi..."

A/N Happy New Year People!! 2018 it is!

Normaal doe ik niet aan goede voornemens maar dit jaar heb ik er wel één. En dat is meer schrijven! Want what the fuck, het duurde echt zolang voordat ik dit hoofdstuk eindelijk online kon zetten. Gewoonweg omdat mijn inspiratie zero was. Waarschijnlijk is dat ook de reden waarom dit hoofdstuk echt prut is. 

Ik zeg het wel vaker dat ik jullie hulp hard nodig heb maar ik heb jullie hulp nu echt harder nodig dan ooit! Anders gaat het weer een maand duren voordat ik eindelijk een nieuw hoofdstuk kan publiceren! 

Btw de ideeën van "Laat Katie en Harry gewoon weer bij elkaar komen." Daar heb ik niks aan. Het is misschien wel het leukste maar anders klopt mijn hele verhaallijn niet meer.

Ik wil ook nog iemand bedanken die mij dit jaar heel erg geholpen heeft om dit boek zeg maar op de baan te houden! Juulxhazz. (Oké nu komt er echt even een gay speech maar ja i do not care)Ik heb niet alleen heel veel ideeën gekregen door jou maar ook een nieuwe vriendin waar ik uren mee over Harry en allemaal andere shit kan praten. Ik ben je heel erg dankbaar hiervoor en nu maar hopen dat 2018 ons veel goeds brengt (Harry meeten (whahaha wij dromen echt te veel maar ja boeien)).

Natuurlijk wens ik jullie ook het beste voor 2018!!

-K