R E M L E I D I N G E N

Remleidingen. Remmen wanneer je de berg afkomt. Langzaam door de scherpe bochten die je nadert. Geen remmen, snelheid. Meer snelheid, zoveel dat het lijkt alsof je over het asfalt vliegt. Een grijze massa onder de versleten banden met weinig profiel. Een schreeuw.

Hij keek toe hoe de SUV door de reling ging. Ergens tussen Coal Creek en Miller House, net na een kleine pauze waar Tommy zijn blaas had geleegd in de bosjes. Waar hij intussen tijd zijn werk nauwkeurig en snel had gedaan. Behendigheid was waar hij voor streefde en hij haalde dat doel zonder te proberen. Met een schok stopte de auto in de bossen, tegen een boom. Een glimlach trok over zijn gezicht en hij knikte goedkeurend. Eén minder.

Hij reed dichterbij en stopte, keek het dal in en zag dat er niemand naderde. Zijn auto parkeerde hij in de berm en liep naar de gestrande SUV toe. Zijn jachtgeweer klemde om zijn klamme handen. Hij hoorde hem kreunen, zijn hoofd lag tegen het stuur. De oude auto had nog geen airbag gehad.

'Help.' Klonk zijn gebroken stem, bloed stroomde over zijn gezicht.

'Niemand heeft mij ooit geholpen.' Zei hij en richtte zijn jachtgeweer naar Tommy.

'Nee...' Een knal klonk. Schot gelost. Geen genade. Het geluid scheurde een gat in de ijle lucht.

Hij trok zijn zware lichaam mee, legde hem achterin zijn auto en bedekte hem met een kleed. Op de terugweg wist hij niet wat hij voelde. Misschien was het spijt. Maar dat drukte hij weg, maakte plaats voor het gevoel van zijn zelfzuchtige glorie. Hij had het gedaan. En ooit zouden ze luisteren naar hem. Hij zal zijn gelijk krijgen.

Hij reed tussen de bomen door, zijn motor brulde en hij moest blijven rijden om niet weg te zakken in de drassige grond naast de rivier. Hij stopte ter hoogte van Mount Wood. Haalde hem uit zijn auto, een doffe dreun klonk toen hij op de grond viel. Hij sleepte hem mee, over de kiezels, door de modder. Een paar meter het bos in, niemand die hem hier vond, tot de lente waar enkel zijn stoffelijke resten nog te vinden zouden zijn.

Tevreden keerde hij terug naar de beschaafde wereld en maakte zich geen zorgen om de sporen die hij mogelijk achterliet. De oevers zouden overstromen, zijn bandensporen zouden wegvagen evenals zijn voetafdrukken. De natuur die hem zal redden.