L E N T E

De maanden die volgden verliepen tot ieders verbazing rustig, het was alsof de aanslagen op hen beide waren gestopt en ook Chris had geen problemen meer gehad. Iedereen leek opgelucht door de rust en ze omarmden het dan ook met beide armen. Niemand leek te weten waardoor het kwam, er was immers niemand weggegaan of bijgekomen en er was niks veranderd.

Het was onwennig om weer te kunnen werken zonder dat ze zich zorgen hoefden te maken dat ze werden gevolgd door onheilspellend gevaar. De kerst hadden ze samen gevierd, met een enorm diner voor hen tweeën, waarna ze op de bank gekropen waren en in slaap waren gevallen tijdens een oersaaie kerstfilm. Het was een hartverwarmende kerst geweest, een lichtpuntje in de duisternis die ze allebei nodig hadden gehad.

Januari kroop voorbij als een verslagen feestganger, het was koud en kil en de meeste dagen spendeerden ze voor de openhaard terwijl ze praatten over het leven. Silvester vertelde haar over zijn tijd in Portland en over zijn zoontje die hij nog altijd mistte. Ella troostte hem door bemoedigende dingen te zeggen maar wist in werkelijk niet wat ze ermee aan moest en had enkel medelijden met hem. Ella was met het geweldige plan gekomen om hen over te laten komen in de zomer. Hij weigerde om daar mee in te stemmen, hij wilde zijn zoontje geen hoop geven dat het ooit normaal zou worden en hij wilde Silvia niet zien. Ze was een heks, een onverschrokken vloek.

Silvester voelde hoe het dorp hem nog altijd verdacht en ook Chris was niet gerustgesteld. Lukas werd door beide niet meer verdacht, het zal ook te gek zijn als hij degene was die hun dit aan had gedaan. Ella had zich nog duizendmaal verontschuldigd tegenover Silvester, hij bleef volhouden dat hij haar had vergeven en dat had hij ook. Een mens in opwelling kon vreemde dingen zeggen. De papieren op zijn muur hingen er nog en soms keek hij er nog naar, om te bedenken waar de fout zat. Zijn ogen gleden over de namen en bleef staren naar een naam en herinnerde het gesprek met Sparrow die hij de avond voordat hij van de weg gegleden had gehad. Tommy, er was nog altijd geen spoor van hem te bekennen. Silvester besloot Ella later die middag op te zoeken en naar hem te vragen. Eerst had hij echter nog wat controles die hij moest uitvoeren. Zo zal hij wat kalveren moeten testen op BVD en hij zal bij Chris langsgaan om een drachtige merrie te controleren. Daarna zal hij naar Ella gaan.

Voor het eerst in lange tijd kon ze werkelijk genieten van de natuur, de stralen van de zon prikkelden op haar huid en de sneeuw begon langzaam te smelten. Ze was onderweg naar de weides ten westen van De Buffalo waar een kudde liep. Ze volgde de rivier naar boven toe, die kronkelde door de groeven van zijn eeuwenoude slijtage. De oevers waren al aan het ontdooien, de sneeuw kroop steeds verder weg van het water en hier en daar begon er weer gras te groeien. Het was bijna april en het werd tijd dat de lente zich zal laten zien. Ze voelde zich een kind in een paradijs. Lente had iets magisch en ze kreeg er zelfs kriebels van, het was alsof het leven overnieuw kon beginnen. De bomen begonnen knoppen te krijgen, de oude iepen stonden als eeuwige krijgers te wachten op de zomer en de groende naalden van de dennen hadden zich ook alweer laten zien. Het was alsof het leven terugkeerde.

Haar oog viel echter op iets anders en ze hield halt. Al het prachtige leek te verdwijnen met de vondst die ze tegen was gekomen en ze hield haar adem in. Sloeg haar hand voor haar mond en neus en kwam langzaam dichterbij. Al vanuit de verte kon ze zien dat het dood was en ze rook het, de doordringende geur van het duister. Aan zijn schoenen kon ze zien dat het een man was, zijn huid was aan het ontbinden en zijn gezicht was onherkenbaar. De huid was donker en grauw, er kropen maden uit zijn oogholtes en haar maag draaide zich om. Ze deed een paar stappen achteruit, hield een boom vast en boog voorover. Haar maaginhoud kwam omhoog en ze gaf over. Ze moest iemand waarschuwen wist ze, ze had geen idee wat hier aan de hand was en ze kon zelf niks beginnen. Dit was haar land, haar gebied, wat had dit te betekenen.

In volle galop reed ze terug naar haar huis waar ze haar paard in de paddock zette en het zadel over het hek gooide. Ze rende naar haar auto toe, voelde haar sleutels tot haar opluchting in haar jaszak. Ze sprong in de auto en reed weg. Liet een spoor van modder achter en reed richting Silvester. De eerste persoon die in haar opkwam om dit te vertellen. Was het een ongeluk geweest of was het een misdrijf geweest. Had het iets te maken met hun en zal het weer overnieuw beginnen? Ze werd bevangen door angst en ze had niet eens door dat toen ze bij Silvester aankwam huilde en beefde van de spanning die door haar lichaam liep.

Toen hij zijn erf opreed fronste hij bij het zien van haar auto. Ze was echter nergens te bekennen en hij liep naar binnen. Hij wist dat ze had gezegd dat ze de hele ochtend weg zal zijn, naar de weides had ze gezegd. Zijn hart brak toen hij haar zag zitten. Verloren zat ze op de bank en staarde naar voren, haar huid zo bleek alsof ze een spook had gezien en ze schrok toen de deur dichtviel.

'El, gaat het goed?'

'Er kropen maden uit zijn ogen.' Zei ze bijna onhoorbaar en Silvester dacht dat hij het verkeerd had verstaan.

'Wat?'

'Er kropen maden uit zijn ogen, het is een man want zijn laarzen waren te groot voor een vrouw.' Hij ging naast haar zitten.

'Waar heb je het over?' vroeg hij en pakte haar handen, 'verdomme wat ben je koud! Wat is er aan de hand El?'

'Ik heb een man gevonden naast de rivier.'

'Een lijk?' Ze knikte en huiverde bij het woord, Silvester schudde zijn hoofd en trok Ella tegen hem aan. Ze begon te huilen en voor ze erg in had was het shirt van Silvester doorweekt.

'Het was zo goor en ik weet niet eens wie het is, straks is het iemand die ik ken Sil! Of iemand uit het dorp, ik heb niet eens een idee hoelang die er ligt en ik heb... wil...'

'Stil maar schat, heb je de sheriff al gebeld?'

Ze schudde haar hoofd en snikte, haalde diep adem en keek Silvester aan, 'ik wist niet wat ik moest doen en jij was de enige die in mij opkwam.'

Silvester knikte en stond op, 'jij gaat eerst douchen, even opwarmen, ik bel de sheriff en dan kunnen we daarheen gaan.'

Haar adem stokte even en ze schudde haar hoofd, 'ik wil daar niet heen.'

'Als je vertelt waar het is kan ik het vast vinden, maak je daar maar niet druk over, ga maar douchen.'