S H E R I F F

De volgende ochtend voelde hij zich
waardeloos en toen hij wakker werd was Ella al vertrokken. Waarheen wist hij niet en het baarde hem zorgen, straks was er iets gebeurd. Met een kloppende hoofdpijn stond hij op en liep in enkel zijn onderbroek naar beneden waar een onaangename verassing voor hem stond te wachten. Hij stommelde de trap af, deed de deur open en bleef stil staan toen hij de tafel vol zag zitten. Alle ogen waren op hem gericht, die van de sheriff, een paar mannen van het onderzoekteam en een oudere vrouw met een strenge blik. Hij zocht de menigte af naar Ella die hem aankeek vanuit de open keuken.

'Geef me een minuutje.' Zei hij zacht en draaide zich op, voelde de blikken prikken op zijn blote rug en schudde zijn hoofd. Wie hem nu nog serieus zal nemen wist hij ook niet.

Met een kop koffie die Ella hem inschonk hoorde hij even later het verhaal van de sheriff aan. De man die ze hadden gevonden was vermoord, wat betekende dat er een moordenaar rondliep. Hier of ergens anders. Silvester had voorzichtig gevraagd of ze al wisten wie het was, hij kreeg geen antwoord. De sheriff had hem verdacht aangekeken en zijn blik bleef hangen op zijn opgezette en blauwe oog.

'Wie heeft dat gedaan?' vroeg hij toen er een stilte viel.

'Chris Brady.' Zei Silvester zacht en bedacht toen dat het misschien beter was geweest om te zeggen dat het een ongelukje was, Ella keek hem aan en hij haalde diep adem.

'Chris denkt om de een of andere manier dat Silvester er iets mee te maken heeft en hij viel hem aan.' zei Ella toen ze zag dat Silvester de woorden niet kon vinden. De sheriff gaf geen antwoord en schreef iets op.

'Als er verder nog iets is, willen we dat graag weten.' Zei de sheriff en hij stond op. De rest van het team volgde hem als een trouwe hond en Silvester had nog steeds geen idee waarom hij hier was. Silvester en Ella knikten beide en gingen naast elkaar staan.

Ella pakte voorzichtig de hand van Silvester en keek hem even aan.

'Het komt wel goed El.' Zei Silvester zacht en gaf haar een hoopvolle blik. Ze zuchtte en keek toe hoe de sheriff en zijn team verdween van haar erf.

Opgelucht haalde ze adem en keek Silvester aan, 'ik heb niks te verbergen maar zoiets maakt me toch behoorlijk zenuwachtig.'

'Ik snap het El, het komt wel goed, ze vinden wie het gedaan heeft en dan keert de rust terug en kan alles weer normaal worden.'

'Ik hoop het Sil,' zei ze en begon de tafel af te ruimen waar de groep net aan had gezeten. Een vijftal vieze kopjes stond er nog en de koekjestrommel was leeg.

Hij schoof een stoel achteruit en ging zitten, met zijn ellebogen steunde hij op de tafel en legde zijn hoofd in zijn handen. De irriterende hoofdpijn bleef hem plagen en het maakte hem moe, hoewel hij net uit bed was en hij hoopte dat er de hele dag geen oproepen zouden komen zodat hij uit kon rustten.

'Hoe voel je je?' hoorde hij Ella en hij voelde hoe ze haar hand op zijn schouder legde.

'Het kon slechter.' Zei hij en Ella grinnikte.

'Ik heb hier pijnstillers, hele sterke, ze zijn van mijn vader geweest en ze werken prima als ik hem moet geloven.' Ze zette een geel potje voor hem neer.

'Dankje.' Zei hij zacht en schonk haar een kleine glimlach. Hij voelde zijn mobiel in zijn broekzak trillen en haalde diep adem voor hij opnam.

'Dierenartsenpraktijk Woodville met Silvester.' Zei hij en Ella glimlachte bemoedigend naar hem. Hij vroeg details en stelde de vrouw aan de andere kant gerust. Hij speelde met het potje pillen in zijn hand en luisterde wat ze nog meer te vertellen had.

'Ik kom er zo snel mogelijk aan.' zei hij en daarna hing hij op, hij keek Ella aan en zuchtte.

'Spoedgeval.' Zei hij en hij liep naar de keuken om een glas water te pakken. Hij leunde tegen het aanrecht aan en keek hoe Ella de tafel afnam. Hij bewonderde haar in alle bewegingen die ze maakte. Met een grote slok water sloeg hij de pillen achterover en huiverde even, hij was niet van de pillen. En hij had voorgenomen om ze niet eens te nemen, nu hij wist dat hij moest functioneren was het anders geweest. Hij moest zijn concentratie erbij houden. Ella kwam voor hem staan en ze streelde een verdwaalde krul uit zijn gezicht, ze glimlachte en Silvester hield zijn adem in.

'Als je terugkomt heb ik appeltaart, oké?'

'Je bent de beste.' Zei hij als antwoord en zoende haar op haar mond, zijn hart explodeerde onder het gevoel van liefde en hij voelde zich ondanks alles een gelukkig man.

Het nieuws over de onbekende en vermoorde man reisde snel en ook Ella kreeg het te horen. Silvester was een uur eerder vertrokken voor een spoedgeval in de buurt en ze was alleen achtergebleven. Hij zal niet terug zijn voor de middag. Ze had de truck gezien van Lukas en hoe hij bedenkelijk naar haar deur was gelopen, ongevraagd kwam hij binnen. Hij trok zijn schoenen uit op de mat en opende de deur naar de keuken waar Ella stond. Ze keek hem aan met een vragende blik. Hij haalde diep adem en keek haar aan, ze kon in zijn ogen zien dat er iets niet klopte. Het duurde een paar seconden voordat een van hen iets kon zeggen, ze wilde het niet horen. Laat het niet zo zijn, dacht ze terwijl ze haar blik afwendde. Lukas schraapte zijn keel, legde zijn hand op haar schouder.

'Het was Tommy.' Zei hij zacht. Ze schudde haar hoofd, wierp haar lichaam in Lukas zijn armen en en haar gezicht verkrampte. Een gesmoorde kreet verliet haar mond in zijn shirt en ze huilde. Tranen van intens verdriet. Lukas trok haar stevig in zijn armen.

'Ella, stil maar.' Zei hij troostend, wetend dat woorden niet zouden helpen.