We liggen gezellig met ze alle in de bus. Nou ja met ze vieren.

Ik zit nog te twijfelen of ik wel in het goede bed lig.

Want nou ja kijk. Of ik lig nu in Ashton zijn bed of in die van een de verlepte lama offfffff in die van calum. Dus ja. Ik heb een klein probleempje als ik in het verkeerde bed lig.

Dan kom ik met 1 van mijn briljante ideeen. Ik loop naar de chill ruimte ding en ga daar op de bank liggen.

Ik kan alleen niet slapen Jeh. Als ik niet kan slapen ga ik nadenken en als ik Ga nadenken dan kan je maar beter zo'n 10 km van me af zijn. Of gewoon aan de andere kant van de wereld dat is het veiligste denk ik.

In plaats van briljante plannen gaan er nu vragen door me hoofd. Zou Ashton me niet te kinderachtig vinden? Ben ik wel een goede vriendin voor de meiden en voor ash?

Allemaal van dat soort vragen gaan er door mijn hoofd. Meteen is heel mijn humeur verpest. Omdat ik antwoorden vond die ik niet leuk vind. En heeeeeel misschien heb ik gehuild.

Maar goed na een tijdje val ik in slaap en na iets wat 8 minuten lijkt te zijn hoor ik mensen aan de andere kant van de bus.

Ik zweer het als ze nu hierheen komen om mij wakker te maken dan vermoord ik ze. Want ik zie er niet uit mijn mascara zit overal en mijn haar lijkt net een vogelnest.

Iedereen praat lekker enthousiast. Tot ik Ashton opeens hoor praten. "Waar is lenora eigenlijk?" Vraagt hij. "O die is wel echt naar huis" zegt Lieke. Ik grinnik. Hij gaat haar zo haten.

"O oke" hoor ik Ashton nog zeggen.

Zie je wel. Oke nee ik ga het niet zeggen ik ben niet dramatisch. Denk ik. Hoop ik.

Na een tijdje besluit ik me een beetje op te knappen . Ik fatsoeneer mijn haar en doe dat kleine beetje make-up wat ik op had weer goed.

Dan besluit ik naar binnen te lopen alsof iedereen allang wist dat ik er was. Jammer voor mij. Slaapt iedereen alweer. Nice.

Ik ga weer naar de chill ruimte en ga daar slapen.

---

In de ochtend ben ik al mega vroeg wakker dus besluit ik eerst Ashton te gaan irriteren. Nou ja dat wou ik eerst doen. Okey ik ga het gewoon doen. Of niet. Damn waarom ben ik zo onzeker ineens.

Ik besluit maar gewoon even naar buiten te gaan. Dit is de eerste ochtend in jaren geweest dat ik niet dacht aan eenhoorns of cupcakes.

Ik word gehersenspoeld hiero.

Ik ga op het gras zitten en kijk naar de zonsopgang.

Na een tijdje (een uur of 3) komen er mensjes naar buiten. Ik kijk op en zie Ashton daar staan. O ja en die andere mensen. Ik glimlach.

Hij ziet me niet.

Lieke is hevig aan het zwaaien.

Dan ziet hij me ineens wel. Hij kijkt me met grote ogen aan en glimlacht dan. Hij komt naast me zitten en knuffelt me dan.

"Hoelang ben je hier al?" Vraagt hij me.

"Al vanaf gister ik sliep in de chill ruimte en toen ik wakker werd en besloot naar jullie te gaan sliepen jullie al dus ja" zeg ik snel achter elkaar. Ik zeg het alleen niet hyper zoals altijd.

"Hey gaat het wel?" Vraagt hij als hij het merkt. Ik knik maar en sta dan op al lopend naar de bus gaan er verschillende vragen door mijn hoofd.

Wat gebeurt er? Waarom ben ik ineens zo onzeker over wat ze van me vinden? Zou Ashton kinderachtig niet leuk vinden?

Zo gaat het tot in de avond dan beginnen de meiden me steeds meer wantrouwend aan te kijken. Niet alleen de meiden trouwens hoor Ashton ook maar Ashton kijkt meer bezorgt. Doordat ik dus zo onhyper en niet vrolijk ben geweest vandaag.

En bovenal ik heb het NIET gehad over eenhoorns en maakte GEEN kut grappen/opmerkingen