H61. Nienke

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

"Tristan?" Roep ik verbaasd uit. Wat moet die schep met Lieke's nummer? Langzaam knikt Lieke en ze geeft aan mij haar telefoon.

*foto van ons zittend op de bank*

I'm still here...
X T

Ik druk de mobiel in Renske's handen en ren naar buiten. Achter mij klinken voetstappen dus de anderen zullen mij wel gevolgd hebben. Ik ren naar het uiteinde van de bus maar daar is niemand. 

Ik wil mij weer omdraaien maar ik word door Lieke tegengehouden.

"Hij is hier niet. Elke keer als ik kijk is hij weg." Zegt ze. Dat is best wel heel erg raar.

"Waar is hij dan heen?" Vraag ik vermoeid. Ze haalt hij schouders op. Achter haar in de verte zie ik een schim wegrennen het bos in. "Daar!" Roep ik. Ik trek Lieke mee en ren naar het bos.

"Nienke?!" Hoor ik iemand roepen vanuit de bus. Negeren en doorrennen.  Het bos komt steeds dichterbij maar de schim, oftewel Tristan, is verdwenen.

"Waar is hij heen?" Vraag ik. Lieke kijkt me aan en haalt haar schouders op. Dan kijkt ze me weer aan, en ik zie het lampje in haar hoofd aangaan. Ik glimlach.

"Wat ben je van plan?"

"Watch me." Ze loopt naar een willekeurige boom, met superduper weinig takken en begint te klimmen. Als er op een gegeven moment geen takken meer zijn springt ze naar een andere boom, wat kan want we zijn in een bos. Duuh.

"Zie je hem?" Roep ik, als ze tussen de bladeren verdwijnt.

"Nee! Maar Renske en Lenora komen hierheen nu!" Roept ze weer terug. Ik kijk om me heen en zie al snel het blonde haar van Renske. Lenora rent achter haar en ze kijken me aan.

"Lieke is in een superhoge boom geklommen en nu kan ik haar niet meer zien."

"Blinde kip." Ik gil als iemand ineens in mijn oor fluisterd, en daarna zie ik Lenora lachend op de grond liggen. Net als Renske trouwens. Gelijk draai ik me om en zie dat Lieke daar staat.

"Hoe?"

"Obsessed zijn met klimbomen, en gewoon stil zijn." Legt ze lachend uit.

"Wacht eens. Kan je dan ook over al deze blaadjes lopen zonder geluid te maken?" Bemoeit Renske zich ermee. Lieke gebaart dat we onze ogen dicht moeten doen en na ongeveer 10 seconden doe ik ze weer open, want ik ben ongeduldig. Lieke is verdwenen. Gewoon poef. Waarschijnlijk zit ze in een boom ofzo.

"Mijn beurt. Ik wil het ook kunnen." Zeg ik lachend, en Renske en Lenora doen hun ogen weer dicht. Net als ik een stap wil zetten voel ik iemands hand op mijn mond, en een blinddoek voor mijn ogen. Ik word meegesleurd, mijn handen worden vastgebonden en ik word ruw in een auto geduwd, tegen iemand aan.

"Yo." Fluisterd de andere persoon.

"Yo."

"Nien?"

"Yep, hi Liek."

"We heel diep in de shit." En dan begint de auto te rijden.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro