Verbaasd kijk ik naar de mensen die voor ons staan. Als ik niet in deze situatie had gestaan had ik heel hard 'squadgoals' geschreeuwt. En ja, fuck de situatie.

'SQUADGOALS!' Jezus, mijn stem is echt te hard. Waarom scheld ik ineens zo veel?

'Ga weg.' Wow, Sem is badass geworden. Ik schiet in de lach door mijn eigen gedachte.

'Kijk, ze is het met me eens.' Wacht, wat? Dat heb ik toch niet gezegd?

'Mweh, I'm not.' Vertel ik hem, met een sarcastische 'lieve' glimlach.

'Allemaal mond dicht. Jullie kunnen gaan, behalve Lieke en Lenora.' De vader van Lenora joint de bitchfight.

'No. Just no.' Zegt Lenora, en ze loopt naar de anderen toe. Ik wil hetzelfde doen maar word teruggetrokken. Ik voel een scherpig punt iets in mijn rug en besef dat het een mes is. Yay.

Dit word een cliche film stuk.

'Jongens? Ga maar zonder mij.' Zeg ik. Renske kijkt me met open mond aan.

'What, nee. Wij gaan en jij gaat mee. Je bent al vaak genoeg ontvoerd geweest.'

'Ze heeft gelijk, en bovendien is het gevaarlijk.' No shit Luke.  Ik voel de tranen in mijn ogen prikken.

'Please, ga gewoon.' Dit keer doet Nienke haar mond open.

'Nee.'

'Ja.'

'Nee.'

'Nien, ga weg.' Ik sta nog steeds als enige aan de bitchkant.

'Ik-'

'Nienke! Weg! En neem de andere mee!' Ik wil naar voren lopen om ze weg te duwen maar ik voel dat het mes een heel klein beetje in mijn huid word geduwd, dus blijf ik staan. Nienke merkt dat ik mijn geduld verlies en loopt naar buiten, en iedereen volgt haar. Behalve Luke.

'Liek..'

'N-nee. Please ga gewoon met ze mee.' Zeg ik, terwijl de tranen over mijn wangen stromen. Hij knikt en wil weglopen. Vlak voor de deuropening draait hij zich nog om.

'Ik hou van je.' Ondanks de tranen glimlach ik.

'Ik hou meer van jou.' En ik word meegesleurd, naar een andere ruimte. Daarna word ik in een auto geduwd en gaan we rijden. Ik heb geen idee waar heen, maar we zijn ongeveer drie uur bezig.

3. Fucking. Uur.

Als ik uit de auto wil stappen doet mijn kont pijn, dus wacht ik even. Wat me een klap oplevert. Ik zucht, sta op en geef Sem een klap terug. Wat ben ik toch een bitch. Dan loop ik achter de bitch waarvan ik nog steeds haar naam niet weet aan. Ze gaat een huis binnen, in het midden van een gigantisch bos. Ze maakt een luik open, die een trap naar beneden onthult. Ze loopt de trap af en ik volg haar. Beneden is mijn ergste nachtmerrie.

Geen spinnen.

Geen slimmerdsquadlozewereld.

Het donker.

De bitch maakt me met kettingen vast aan de muur en loopt dan weg, waarna ze het luik dichtdoet. Alles is donker. Ik kan niks zien en ik begin te huilen. Er was nooit donker. Er was altijd iemand bij me. En nu zit ik hier alleen. Door mijn eigen stomme rotschuld.

《☆》

Ik zit hier nu 6 dagen, dacht ik. Het enige wat ik per dag krijg is een halve boterham en een glas water. Ik weet dat ik idioot dun ben geworden, ookal zie ik het niet. En ik mis de buitenwereld. Er zijn per dag steeds 5 minuten licht, en dan is het weer donker. Ik mis Luke. Ik mis de jongens. Ik mis mijn punt, nietje en oogrollend. En het is mijn eigen schuld dat ik ze kwijt ben. Ik hoopte altijd dat ze zouden komen. Na 3 dagen heb ik dat opgegeven. Ze komen niet. Nu niet. Nooit niet.

Waarschijnlijk rot ik hier gewoon in mijn eentje weg. Yay. Not.

Er is nu nog maar 1 ding dat ik wil, iets wat ik al maanden niet heb gedaan.

Naar huis. Naar mijn ouders en zussen. Naar mijn kat en mijn eigen bed.

Dat is wat ik wil. Alleen ik ben bang dat het nooit gaat gebeuren.