Peek

.

Hiyang-hiya na tumakbo ako mag-isa paalis ng eskwelahan. Hindi rin naman nagtagal ay napansin kong sumunod din sa'kin ang aking mga pinsan. Nang makarating sa'min ay hinihingal akong kumatok sa pinto ng aming bahay. Gano'n na lang ang aking gulat nang galit na galit na si Papa ang sumalubong sa'kin.

"Sinong nagturo sa'yo na magnakaw?"

Naguguluhan na sumagot ako, "P-po?"

"Vina, kunin mo ang sinturon ko at papaluin ko itong anak mo,"

I instantly panicked upon hearing my father's orders. Ang pinaka-una kong naging reaksyon ay yakapin ang sarili. I don't really know what I did wrong. I never stole anything from him!

"Dapa!" utos ni papa.

Nagsimulang tumulo ang aking mga luha dahil sa takot. I don't want to experience his beyond disciplinary actions again. And besides, I didn't do anything wrong! Kauuwi ko lang at wala akong ideya sa kaniyang ibinibintang. I haven't even properly caught my breath yet and here he is already making me breathless from fear.

"Wala po akong ninanakaw sa inyo!" tanggol ko sa sarili.

"—Bata ka pa, sinungaling ka na! Nakita kita kanina hinahalungkat mo ang bag ng iyong papa!" biglang singit ni Uncle Ethan, bunso sa lahat ng anak ni Lola Rosa.

"Hindi totoo 'yan! Ikaw ang kumupit ng pera kay papa!"

"—Sofia! Ang bata mo pa pero palasagot ka na! Hindi ka namin ganiyan pinalaki!" dumagundong ang boses ni papa.

I cried more when he grabbed my hand and forcefully made me lie on my stomach, my butt sticking up. Nakagat ko ang pang-ibabang labi nang magsimula siyang paluin ako ng sinturon. Sunod-sunod ang kaniyang naging hampas kaya sunod-sunod din ang pag-agos ng aking luha.

"Hala, pinapalo si Ate Sofia!"

Narinig ko ang bulong na boses ni April na nagmumula sa bintana. I looked at the window and saw the mocking eyes of my cousins. Wari'y natutuwa pa sila na sinasaktan ako ni papa.

I closed my eyes tight when the last hit of my father's belt finally landed on my bum. Agad akong niyakap ni Mama at sinubukan patahanin. And I tried to suppress my sobs but it was no use! Sobrang sama ng loob ko kay Papa. We've been together almost everyday of my existence and yet he chose to believe my Uncle Ethan who's clearly an addict and has a history of robbery! How could they punish a child for a sin she didn't commit?

Hinaplos ni mama pataas at pababa ang aking likod hanggang sa makatulog. I didn't get the opportunity to eat my dinner because I was so tired from crying. At hindi pa man din ako nagtatagal dito sa Cabacungan ay unti-unti ko ng pinagsisisihan kung bakit pumayag pa akong dito kami tumira. What happened in an approximately span of 12 hours is the opposite of what I've imagined. Sana naman ay ito na ang huling beses na mamalasin ako ng ganito.

Kinabukasan ay maaga akong nagising dahil sa pagkulo ng tiyan. Nakaramdam ako ng pagkagutom kaya naman bumangon ako mula sa pagkakahiga at iniligpit ang pinaghigaan bago dumiretso sa kusina. The smell of milo and toasted bread welcomed me when I entered the kitchen. Naabutan ko si Mama na naghuhugas ng pinaglutuan kaya inalok ko siya ng tulong. But she refused and instructed me to go ahead and eat my food.

I sat on the chair my Mom said I could sit on and started eating. Habang kumakain ako ay lumabas ng kaniyang kwarto si Melody at pagkatapos ay umupo sa katapat kong silya. Since I am still mad at her for what she did to my doll, I ignored her and just fixed my eyes onto my plate. Maya-maya pa ay nagsidatingan na rin ang iba ko pang pinsan at nakisabay na rin sa pagkain ng almusal.

Inilibot ko ang paningin sa buong paligid. Ang bahay na ito ay pagmamay-ari ni Lola Rosa, nanay ni Papa. Dahil may kalakihan ang bahay ay dito na napagpasyahang patirahin ni Lola ang kaniyang mga anak pati na rin ang mga pamilya ng mga ito. May iba't-ibang kwarto kada isang pamilya at dahil lima lang naman kami, bagong salta, ay sa'min ibinigay ang pinaka maliit.

"Ma, pwede ba kaming maligo sa dagat?" tanong ni Ann kay Auntie Joanna.

"Mamaya, pagkatapos niyong kumain, maliligo tayo sa dagat," aniya.

Tiningnan ko si mama at tumango siya sa'kin tanda ng pagsang-ayon. Ginanahan ako sa pagkain dahil sa pagkasabik sa dagat.

One of the treasures here in Samar is their beautiful beaches. This place has a lot of rock formations and white-fine sand. Mayaman rin ang lugar sa isda kaya ang pangingisda ang pangunahing hanap-buhay ng mga tao rito.

Aside from the sea, this place also has a lot of farms. Rice plants and fruit crops are rich here. Hinihingi nga lang dito ang sili at kalamansi kumpara sa Maynila na mataas ang presyo at kailangan pang bilhin.

Those are one of the few things that made me want to live here. Tuwing niyayakap ako ng sariwang hangin ay napapalundag sa tuwa ang aking mga binti. I wish I could live peacefully here like what I originally planned.

"Tara na, Sofia!" aya sa'kin ni Joan.

Nang matapos kami sa pagkain ay agad na nagtipon-tipon kaming magpipinsan para sabay-sabay na pumunta sa dagat. When we arrived there, a lot of people our age were already swimming. Kasama na sa mga taong naunang naligo sa dagat ay iyong Sofia at Reje. And as usual, they have a lot of followers flocking around them, watching the two like they're some kind of celebrity.

Hinila ako ng aking mga pinsan para magtampisaw sa dagat. My lips automatically stretched into a smile when my feet got wet in the salty water. Hinubad ko ang bistidang suot at tumambad sa mga taong narito ang aking murang katawan. I am wearing a one piece swimsuit that my Mom bought from Quiapo.

"Wow, ang sexy mo Ate Sofia! May tatalo na talaga sa ReFia," puri sa'kin ni Ann.

"Paano naman niya matatalo ang ReFia, e hindi naman siya gusto ni Kuya Reje," sabat ni Joan.

"Oo nga, at tsaka, anong magiging pangalan ng love team nila? E, Sofia rin ang pangalan ni Ate Sofia," tanong ni April.

"Oo nga, ano?" napaisip si Ann.

Naiiling na hindi ko sila pinansin at nagpasyang lumangoy na lang sa pinaka-mababaw. Although I love being in the water, I never really learned how to swim. Hindi ko kayang lumangoy sa malalim dahil inaatake agad ako ng kaba kapag hindi na naabot ng aking paa ang buhangin. So I just conditioned myself to be content here in shallow water.

Sumisid ako at sa pag-angat ng aking ulo ay napunta na pala ako sa maraming tao. I swam deep again until I didn't notice I was already near the ReFia loveteam. Lalangoy na dapat ako pabalik sa aking mga pinsan nang may makakilala sa'kin,

"Hello, Ate. Ikaw po ba 'yong bagong dating galing Maynila?" tanong sa'kin ng di ko kilalang babae. Ang hula ko ay kaedaran ko lang siya at may kasama siyang bakla na mas matangkad sa'kin.

"Ako nga, bakit po?"

Sumimangot iyong babae sa'kin pagkatapos ay tiningnan ang kaniyang kasama. I haven't got a moment to breathe when all of a sudden, they're already grabbing my hair.

"Ano ba? Tulong! Tulong!"

My scream got muffled when they forcefully dunked my head in the water. Nakainom ako ng tubig alat at hindi ako nakahinga. I tried to escape from their hold but they're way too powerful than me. Nang inangat nila ang aking ulo mula sa pagkakalubog ay nakita kong pinagtitinginan lang kami ng nga batang kaedaran ko rin. Wala ni isa sa kanila ang umawat.

Naluluha na na-pausal ako ng dasal. Masyadong mabilis ang pangyayari. Hindi ko inaasahan na may mananakit sa'kin sa ikalawang araw ko rito sa probinsya. And I didn't even do anything wrong! Basta na lang nila akong sinugod.

My tears find it hard to fall. Nilubog nilang muli ang aking ulo at sa puntong ito ay sobra na akong nanghihina. My scalp hurts from them grabbing my hair. I tried to escape again but it was no use. I tried to desperately kick my legs and only by that time I got to breathe air again.

Hinabol ko ng malala ang hininga. When I looked around, I saw some people were swarming around us. Nabaling ang tingin ko sa mga brasong nakapulupot sa'kin. I saw myself in the arms of that Reje guy protecting me from the unknown girl. At mukhang lalong nagalit sa'kin ang bakla at ang babae nang makitang yakap ako ni Reje.

"Ayos ka lang ba, bata?" he asked me.

I jerked myself away from him and I started crying. Ngayon pa lang lumabas ang mga luhang pinigilan kanina ng tubig alat. I can feel my throat hurting from too much salt water being drunk.

"Uy, ayos ka lang ba?" tanong niya ulit, nag-aalala.

Hirap na tumango ako at bumaling ulit sa dalawang taong nang-away sa'kin. Hindi ko alam kung anong ginawa ko sa kanila para gawin nila ito.

"Kuya Reje, bakit yakap mo iyang babaeng 'yan? Paano naman si Ate Sofia?" the girl angrily asked and from that, I came to know the reason why they did this.

Napapagod akong mas lumuha. Hindi naman sana mangyayari ito kung hindi dahil sa aking mga pinsan.

Hinanap ng aking mata 'yong kapangalan ko. I saw her just a few laps away from us, watching silently while hugging herself. Our eyes met and I looked away shyly,

"Pasensya na pero wala akong balak na sumira ng relasyon. Tantanan ni'yo ako, pakiusap," I said and left the scene.

Sinalubong ako ni April, Ann, at Joan ngunit nilagpasan ko lang sila. I don't want them to see me crying again. Nakahihiya sa kanila, baka isipin nila na iyakin ako at baka mas lalo pa nilang asarin. That's the least thing I wanted to happen.

Tumakbo ako papunta sa pinakamalapit na puno ng talisay. I sat in one of its big roots and hid myself in there. Nang makasiguradong walang nakakakita sa'kin ay mas lalo akong umiyak.

Nag halo-halo ang emosyon sa'kin. I'm not crying because someone tried to kill me because of misinformation. I'm crying because they've hurt me physically, emotionally, and most importantly they made me embarrassed of my own strength. Hindi ako nakalaban kanina at nakita ng maraming tao iyon. Panigurado na mamaliitin ako ng mga tao rito.

Nagtagal ng halos kalahating oras ang pagtatago ko sa puno ng talisay. After a while, I decided to go back to the beach and swim on my own. Nang makabalik ako ay wala ng masyadong tao. Wala na rin iyong ReFia love team at ang aking mga pinsan.

Lumusong ako sa mababaw na parte ng dagat na mag-isa. Tirik na tirik ang araw ngunit hindi ko alintana ang init nito. Nagbabad ako sa tubig alat hanggang sa biglang humapdi ang aking dibdib.

My brows furrowed.

Inangat ko ang one piece na damit palayo sa aking dibdib dahil mas lalo itong humahapdi tuwing natatamaan ng tela. I peeked inside and didn't notice any abnormalities in my breast but it hurts a lot. Hatak-hatak ko pa rin ang aking suot palayo sa aking dibdib nang may naki-silip din dito. I looked up and I met Reje's holy eyes...nasiraan ata ako bigla ng bait.

Sabay kaming kumurap-kurap sa isa't-isa. What he did didn't really sink in to me. My mind buffered, hard.

"Ah, a-ano, sorry," he apologized.

Dahil hindi ko naman alam kung ano ang irereact ay hindi ko na lang siya pinansin. I looked around us and was glad when I didn't see any individual watching us. Buti naman.

"Pasensya ka na kanina, a? Gano'n lang talaga si Lou, pero mabait naman 'yon."

Napatingin ako sa kaniya at palihim na napairap. I'm guessing that he's talking about the girl that grabbed my hair earlier. Tinatawag niyang mabait ang babaeng iyon, e halos mamatay na ako kanina dahil sa kawalan ng hangin.

I didn't bother to reply to him and got out of the water. Tumitindi na ang pag-sakit ng aking dibdib kaya napagpasyahan ko nang umahon. I grabbed my dress and wore it while being careful for the material not to touch my breast. Nang maisuot ko na ang bestida ay sumilip muli ako sa aking dibdib. And once again, Reje is in front of me all of a sudden, also peeking inside my dress to see my breast. Sa puntong ito ay rumihistro kaagad sa akin ang kaniyang ginawa kaya hindi ko napigilan ang kamay na sabunutan siya.

"Aray!" reklamo nito.

"Bastos!" I said angry and at the same time embarrassed.

Tumakbo ako pauwi ng bahay at iniwan siya na mag-isa sa dagat. Nakauwi ako ng pulang-pula ang mukha at bahagyang nangingitim ang balat. Inabot pala ako ng tanghali sa dagat, mabuti na lang ay hindi ako pinagalitan ni Papa.

Nakaligo na ako at nakapagbihis. I was eating my lunch when the image of Reje's flushed face surfaced in my mind.

When he peeked inside my dress earlier, that was really awkward. At kahit hindi pa man ako dalaga ay nakahihiyang nakita ng isang lalaki ang patubo ko pa lang na dibdib. And it's not just once, but twice! Hindi na talaga ako maglalalapit sa ReFia love team! Swear!

;

II