Αν δεν έχετε διαβάσει τα προηγούμενα κεφάλαια μέσα στην προηγούμενη εβδομάδα, θα πρότεινα να τα δείτε, διότι άλλαξα κάποια πράγματα. Οι αλλαγές αφορούν κυρίως το στυλ αλλά έχω αλλάξει και κάποιες λεπτομέρειες στην ιστορία. Θα προσπαθώ να ανεβάζω τακτικά. Στο μεταξύ μπορείτε να διαβάσετε και τις άλλες μου ιστορίες στα αγγλικά. 

<<Θέλω να μου βρεις την Davina Claire και να μου τη φέρεις για να μιλήσουμε,>> είπε η Sophia στον Marcel.

<<Δεν την έχω δει τις τελευταίες μέρες.>>

<<Τι κρίμα,>> είπε ειρωνικά. <<Έχεις λιγότερο από 24 ώρες για να τη βρεις.>>

Κοίταξε τον Thierry που ήταν ακόμα πεσμένος στο πάτωμα και ξαφνικά, ενώ εκείνος την κοιτούσε στα μάτια, άρχισε να κραυγάζει από τον πόνο. Οι υπόλοιποι έμειναν αμέτοχοι, φοβούμενη τη δύναμη της. Ήταν κάτι που δεν είχαν ξανασυναντήσει και δεν θα την ξέχναγαν και τόσο εύκολα, όπως ακριβώς ήθελε και εκείνη.

Η Sophia κατευθύνθηκε προς την έξοδο ενώ ο James είχε ήδη ανοίξει την πόρτα και έκανε ένα βήμα προς τα έξω.

<<Ο χρόνος περνάει. Τικ τοκ,>> είπε εκείνη προτού κλείσει την πόρτα πίσω της.

<<Πρέπει να βρούμε τα δαχτυλίδια που με αποδυναμώνουν,>> είπε ο Klaus. <<Κάθε φορά που κάποιος λυκάνθρωπος δε θέλει να μεταμορφωθεί, χρησιμοποιούν τη δύναμη μου. Δεν πρόκειται να επιτρέψω να το ξανακάνουν για άλλη μια φορά. Αφού σκοτώσω τη μάγισσα, θα καταστρέψεις τα δαχτυλίδια,>> είπε στον αδελφό του.

<<Υπομονή, Niklaus. Πιστεύω πως προς το παρόν θα πρέπει να ανησυχούμε για τη Hayley,>> είπε ο Elijah.

<<Τι μπορούμε να κάνουμε για εκείνη; Δεν μπορώ να στέκομαι με σταυρώμενα τα χέρια. Παραλίγο να σκοτώσουν τη κόρη μου και τώρα τριγυρνούν ανενόχλητοι στο βασίλειο μου,>> φώναξε οργισμένος ο Klaus.

<<Έχω ένα σχέδιο που αν εξελιχθεί όπως το σκέφτομαι, πολύ σύντομα το βασίλειο θα είναι και πάλι δικό μας.>>

<<Το ελπίζω, γιατί το μόνο που θέλω είναι να ζωγραφίσω χρησιμοποιώντας το αίμα των εχθρών μας. Μου στέρησαν την κόρη μου και εγώ θα πάρω τη ζωή τους!>>

Ο Matt άνοιξε τα μάτια του. Ήταν δεμένος σε μια καρέκλα. Δεν έβλεπε καλά καθώς επικρατούσε το απόλυτο σκοτάδι. Ο χώρος μύριζε μούχλα και το ταβάνι έσταζε. Προσπάθησε να λυθεί αλλά μάταια. Φώναξε αλλά απάντησε κανείς. Μετά από αρκετή ώρα εμφανίστηκε κάποιος, φέρνοντας ένα φακό μαζί του που τον άφησε στο πάτωμα. Ο Matt δε μπορούσε να διακρίνει τον άνδρα καθώς ήταν ακόμα κρυμμένος στη σκιά.

<<Ποιος είσαι;>> ρώτησε.

<<Δεν έχει σημασία.>>

<<Γιατί με έδεσες; Τι θέλεις από εμένα;>>

<<Από εσένα τίποτα. Απλώς είσαι υπέροχο δόλωμα.>>

Ο άνδρας έκανε μερικά βήματα προς τον Matt και ο δεμένος νεαρός μπόρεσε να δει τα καστανά μαλλιά του και σκούρα μαύρα ρούχα του.

<<Για ποιον;>>

<<Από ότι φαίνεται, η φίλη σου, η Sophia, έκρυψε πολλά πράγματα.>>

<<-Τι εννοείς;>>

<<Μην ανησυχείς. Θα μάθεις σύντομα,>> είπε και έφυγε από το δωμάτιο, αφήνοντας τον Matt μόνο στο μισοσκότεινο πια δωμάτιο.

Το σκοτάδι είχε απλωθεί στην πόλη της Νέας Ορλεάνης. Κάποιοι κατέστρωναν σχέδια και άλλοι προσπαθούσαν να κρυφτούν. Σε κάποια στενά παραφύλαγαν βρικόλακες, πλάσματα της νύχτας. Πλέον η Νέα Ορλεάνη είχε γίνει η πόλη των υπερφυσικών πλασμάτων. Όλοι την ήθελαν για βασίλειο τους, όμως μόνο ένας θα κυριαρχούσε. Ο πόλεμος είχε ξεκινήσει και οι στρατηγοί ήταν έτοιμοι στις επάλξεις τους. Οι στρατιώτες έτοιμοι να πολεμήσουν και να σκοτώσουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Κάποιοι φοβούνταν για το μέλλον τους και κάποιοι άλλοι έτρεχαν απελπισμένοι από το παρελθόν τους...

Η Sophia ξάπλωσε νωρίς στο κρεβάτι της, αφήνοντας τον James να δουλέψει μόνος στο δωμάτιο του. Σε λίγες ώρες θα συναντούσε την Davina. Ένας ένας οι εχθροί της έπρεπε να νικηθούν. Αργά και μεθοδικά. Η τελική αναμέτρηση, όμως, αργούσε και ο τελευταίος στόχος της θα πλήρωνε για όλα τα εγκλήματα του.

Όλοι τους είχαν βάψει τα χέρια τους με αίμα αλλά η αιτία των πράξεων τους ήταν διαφορετική. Κανείς δεν ήταν αθώος και κοπέλα με τα καστανόξανθα μαλλιά το ήξερε. Για εκείνη δεν είχε σημασία αν είχαν τύψεις ή αν διψούσαν για περισσότερο αίμα. Όλοι ήταν καταδικασμένοι να ζήσουν με ένα κενό στην καρδιά τους ή να πεθάνουν από το χέρι ενός εχθρού που κάποτε ήταν οικογένεια.

Ήξερε πως η εκδίκηση ήταν η κινητήριος δύναμη της και δε μετάνιωνε. Αυτά που δε μπορούσαν να καταφέρουν οι λέξεις, εκείνη θα τα πετύχαινε με τις πράξεις της. Όποιο και αν ήταν το τίμημα...