Pierwsza, najstarsza, dostojna, latała wśród chmur ze szczęścia piszczała. Raz jednak piorun zbłądził i już martwa leżała.

Druga malutka, skryta i sprytna. Latała nad wodą, tworzyła na wodzie małe arcydzieła. Raz płynęła ryba, w całości ją połknęła.

Trzecia po śmierci swoich dwóch towarzyszek stała się rozsądna. Szybowała szybko, kryjąc się w cieniu. Umykała śmierci przez parę miesięcy, tak jej docinała. Raz jednak wylądując na dachu kota nie zauważyła, żywota dokonała.

Czytaj między wierszami bo przyszłość okrutna, co żyje to umrze.
Śmierci nie oszuka.