CHAPTER 18

The day of our intramurals came. Everyone in our school are still preparing for the Cheer Gimic Battle later.

Lahat ng grade levels ay magkakalaban. And we, the Grade 12, Red Alpha are aiming for the first place!

"Yhetty, palagyan din ako ng red paint." Lumapit sa akin si Hermmy. Ako kasi ang nakatoka sa paglalagay ng two red line sa left side ng cheeks nila.

We painted our arms with red—on the right side, and white—on the left side. Nakaipit naman ang buhok ng mga babae ng dalawang french braid at na-spray-an ng washable red paint na safe gamitin sa buhok.

Matapos kong guhitan ang mukha ni Hermmy, sumunod naman ang iba kong kaklase.

Almost an hour had passed. Nakaupo na kami ngayon aa bleachers na naka-assign by grade level.

"Grabe, ang angas nila." Komento ng katabi ko, which is Xenus.

"Pero mas maangas pa rin tayo." Sambit ko naman.

Napailing siya. "Hindi rin," aniya. "Mas maangas pa rin ako." Saka siya tumawa.

"Ulul!" Usal ko saka siya mahinang sinikmuraan.

Dumapo ang tingin ko sa drummer namin. Babae siya at maganda. She looks like an angel. Mukhang nahihiya pa siya dahil parang hindi mapakali ang paningin niya.

"Ang ganda niya." Komento ko.

"Sino?" Tanong ni Xenus.

"'Yun, oh. 'Yung drummer." Tinuro ko 'yung babae.

"Ah, oo nga. Ganda niya." Napasimangot ako sa pagpuri niya.

Oh, e'di siya na maganda.

"Pero mas maganda pa rin ang bestfriend ko!"

I blushed. Mabuti na lang at may pintura ang mukha ko kaya hindi gaanong nahalata.

"Tangina mo!" Laking pasasalamat ko sa sarili nang hindi ako mautal. "Pogi kasi ako! Pogi!"

"Ugok! Poganda pwede pa!" He chuckled.

"Eww..." I acted disgusted.

Mabuti na lang at may kumausap kay Xenus, kun'di paniguradong aasarin ako ng aasarin ng hunghang na 'yon.

I continue to stare at the girl when a man approached him. Grade 12 din ito dahil suot niya ang uniporme naming Red Alpha. He talked to the girl and I can see how he was for her. Maybe he's her boyfriend.

"Tangina, tama na landian! Lalaban tayo ngayon, hindi mag-be-bebetime!" Sigaw ng isang lalaki sa lower bleachers.

Natawa kami nang marinig namin 'yon. Mukhang nahiya ang babae dahil napatakip siya ng mukha.

"Go, Selenn! Fighting! Ihampas mo sa drums lahat ng galit mo kay Diancia-maldita!" Sigaw pa ng isang babae na mukhang kasama ng lalaking sumigaw din kanina.

Out of nowhere, a orange colored hair man appeared in front of them and pulled the guy next to our drummer.

"Mga malalandi! Walang utang na loob! Dito pa sa harap ng buong SJI kayo naglandian!" Malakas na saad no'ng lalaking kulay orange ang buhok. "Umakyat ka na nga sa bleachers, Luther!" Tinutulak pa niya ang lalaking kasama ng drummer kanina.

Luther, huh? His name sounds familiar.

Wait, their names ring a bell on my head. Luther and Selenn...

If I'm not mistaken...he is Luther Xyrex Alexei Magnus, a well-known student from STEM strand. And the girl is Selennia Iccen Coftia, from HUMSS strand.

A few more minutes of waiting and the cheer gimic battle had begun. As Selenn hit the cymbal of the drum, we prepared and did what we practiced.

At the end, the first day of our intramurals was great. We won, the red alpha won for this year's cheer gimic. But there are still other competitions to win kaya hindi pwedeng mag-chill lang ang lahat.

In day two, nag-umpisa nang maglaban-laban ang lahat ng grade year levels sa sports. Tamang suporta naman ang lahat sa kani-kanilang grupo. Pati mga kaibigan ko ay nanonood ngayon sa gymnasium ng basketball. And here I am, inside our classroom, chilling habang nakatutok sa akin ang electric fan. Maghihintay na lang ako ng chismis kung anong nangyari kesa makipag-siksikan at sigawan sa kanila.

Napaka-init pa naman.

"Cole, paabot nga no'ng earpods ko." Pagpapasuyo ko kay Cole na tatlong upuan ang layo mula sa akin.

Dapat nga ay mag-isa lang ako ngayon sa classroom pero hindi ako magawang iwan mag-isa ng mga kaibigan ko at hindi rin nila ako magawang pilitin lalo na kapag ayaw ko talaga.

Nung una ay nagkasundo sila na mayroong isang maiiwan na kasama ko kahit ayoko pero walang nagpresinta kaya ang suggestion ni Danny ay palitan sila.

Ten minutes ago ay si Arvy ang kasama ko then pumalit naman si Cole.

Wala namang kaso sa akin kung maiwan ako mag-isa pero ayaw talaga nila. Especially boys. Dapat daw ay may kasama ako para in case na may mangyari. Like hell, we are inside the school. What could happen?

But still, I appreciate their concerns. I really felt belong kaya nakakapanlambot ng puso.

"Damn, ano na kayang update sa basketball?" Wala aa sariling usal ni Cole.

Napailing ako. "Kung pumunta ka na lang kasi doon. Don't mind me."

Tumingin siya sakin saka umiling. "'Di pwede." Aniya.

"Ang kukulit niyo." Halos sumuko na ako dahil parehong ganyan din ang sagot ng iba sa akin kapag sinasabi kong manood na lang sila. Desisyon naman nila 'yan kaya bahala sila.

Sumapit ang hapon at dumating na rin ang iba naming kaibigan. We yelled and rejoiced when they told us that the Red Alpha won in basketball. And the MVP is no other than Luther, from STEM strand.

The next day, the third day of our intramurals. It's already 9:00 a.m. and I was running late. Pero dahil intrams at walang gagawin, wala ring klase. At walang attendance.

Feeling ko ako lang talaga ang secretary na na-late, may dalawang siraulong assistants, at hindi nag-che-check ng attendance.

I can feel my phone keeps on vibrating inside my skirt's pocket. Paniguradong mga kaibigan ko 'yun kaya hindi na ako nag-abalang tignan pa.

Wala na kasing tao sa bahay nang magising ako kaya walang naghatid sa akin. Pwede naman akong kumuha ng tricycle ngayon pero parang gusto kong maglakad-lakad muna ngayon.

Isang iskinita na lang ang dadaanan ko at malapit na akong makarating sa school. Tanaw ko na rin mula sa pwesto ko ang school namin.

Napakunot ako nang may makita akong isang pigura ng isang babae na nakaupo 'di kalayuan sa pwesto ko.

Dahan-dahan akong naglakad tungo aa pwesto niya habang pilit sinisilip ang mukha niya para kilalanin pero kahit anong gawin ko ay hindi ko pa rin makilala dahol nakatungo ang kanyang ulo.

"Miss...okay ka lang?" I asked as I approached her.

She raised her head and her familiar face suddenly flashed to my mind.

Selenn...

Kung kahapon ay sobrang saya at maaliwalas ang mukha nito pero ngayon ay para siyanv pinagsakluban ng langit at lupa. Magulo ang buhok at puno ng luha ang buong mukha.

Kaagad siyang nagpunas ng luha nang makita niya ako. "A-Ah, I'm sorry if you have to see m-me like this." Aniya. "I-It's just t-that...I-I...I'm sorry I-I can't t-tell." Nauutal niyang sabi.

Panic consumed me when she started crying.

"H-Hey, hush. S-Stop crying." Pagpapatahan ko sa kanya. Unconsciously, I hugged her tightly, trying to comfort her.

"B-Bakit g-ganito? W-Why can't I be h-happy? A-Am I not enough?" She sniffed like a child.

Napahinto ako nang marinig ko ang sinabi niya. Kumirot ang puso ko dahil sa mga tanong niya. Parang pakiramdam ko ay ramdam ko ang bigat at sakit na nararamdaman niya ngayon.

"Tell me. You can tell me everything. I will listen." Malumanay na saad ko.

And she did. She told me what happened to her. Wala akong nagawa kundi ang yakapin lamang siya dahil maski ako ay walang masabi.

"Tumahan ka na, okay? Come with me. I'll treat you. Kain tayo ng ice cream. I hope that foods will make you happy." Nakangiting saad ko habang inaalalayan siyanv tumayo.

Mukhang aabsent ako ngayon, ah. I should inform my friends. I can't just leave Selenn here. She's miserable right now.

"Y-Yeah...ice cream." Selenn uttered cutely. Kahit kaedaran ko lang siya, mukha pa rin siyang bata. She's so cute! Hindi ko na napigilan ang sarili ko kaya mahina kong kinurot ang malambot niyang pisngi.

We went to an ice cream parlor. Hinayaan ko lang pumili si Selenn ng gusto niyang flavor at ako na rin ang nagbayad.

Naupo kami sa isang bakanteng table. Hinayaan ko lang si Selenn na i-enjoy ang ice cream niya.

She looks better now pero kita mo pa rin ang lungkot na mababakas sa mga mata niya.

"B-By the way, thank you for the ice cream but do you mind if I asked your name? I'm Selennia...call me Selenn." Saad ni Selenn.

Mahina akong natawa. "I'm Harrietth, but you can call me Yhetty."

"Yhetty...ang cute ng name mo. Bagay sayo because you're cute." Aniya na mas nagpatawa sa akin.

"Me? Cute? Madalas akonf sabihan ng mga kaibigan ko na dragon, amazona, at masungit pero cute? Sorry, Selenn but it doesn't suit me."  I said.

Ilang minuto lang kaming magkasama ni Selenn pero kung umakto kami ngayon ay sobrang close namin. We were just laughing and talking to each other when suddenly a familiar figure caught my attention.

"Xenus? Samantha? What the heck are they doing here?" Wala sa sariling saad ko.

Napakunot ang noo ko nang yakapin ni Xenus si Samantha na mukhang umiiyak. Xenus even wiped her tears using the handkerchief that I gave him last Christmas.

Mukhang napansin ni Selenn na hindi na ako nakikinig sa sinasabi niya kaya tumingin din siya kung saan ako nakatingin ngayon.

"Oh, is that your boyfriend?" Tanong niya. "But it looks like he's with someone right now."

Umiling ako. "He's not my boyfriend. He Just my bestfriend."

Tumingin siya sa akin na tila inoobserbahan ang reaksyon ko. "Pero parang iba. You're telling me that he's your bestfriend but your eyes tells otherwise. It seems like you don't see as your bestfriend. It soften when you first glance at him. I know that kind of stare dahil ganyan ko rin siyang tignan noon." Pahina ng pahina ang boses niya.

Mapait akong napatawa. "You're right. He's my friend but I like him...no, I love him but he's not mine to begin with."

As soon as I said those words, my heart ached when I saw Samantha kissed Xenus in his lips.

Damn, it hurts.