Natuurlijk weten mijn ouders het, en de docenten. Zelfs de conrector en de rector weten ervan. Maar ze doen er niks aan. Ze doen gewoon alsof hun neus bloedt. Gelukkig heb ik vandaag eerste uur uitval. Vandaag werd ik wakker met koppijn, daar heb ik de laatste tijd wel vaker last van. Ik stond op en hield een hand voor mijn hoofd, deze keer was het erger. Ik voelde aan mijn voorhoofd. Onderkoeld. Je had ze niet hun gang moeten laten gaan. Rot op, ik heb jouw advies helemaal niet nodig! Zeg ik opstandig tegen het stemmetje in mijn hoofd. De laatste tijd begint het steeds meer te praten. De badkamer binnen strompelend nam ik een paracetamol. Zou naar school gaan wel handig zijn? Het zou wel opvallen dat ik er niet was. Ik schudde mijn hoofd, waar ik gelijk weer spijt van kreeg. Ik zou gewoon naar school gaan, een beetje hoofdpijn zou niet uit moeten maken. Toch? Ach hou toch je mond man. Worstelend met mijn shirt zat ik in mijn kamer me om te kleden. Toen dat eindelijk klaar was, was ik blij dat ik mijn tas gisteren al had ingepakt. Mijn tas naar beneden slepend keek ik op mijn telefoon. LO was uitgevallen. Ik zuchtte van blijdschap en kon rustig ontbijten, ook omdat ik me had verslapen. Ik gaapte en besefte me dat ik er vast uitzag als een wrak, mijn donkere haar zat in een mislukte knot, terwijl ik haastig aangekleed half nog in slaap aan het eten was. Het zou er iconisch uit hebben gezien voor een strip, maar dit was geen strip. Dit was mijn echte leven. Ik kon er bijna om lachen, bijna. Ik was blij dat niemand -buiten het huishouden- mij zo zou zien. En toen hoorde ik een haast niet hoorbare lach, terwijl ik -ja ik weet het zeker- handen op mijn schouders voelde. Ik rilde bij het gevoel alleen al. Kippenvel verschijnde over mijn armen en benen. Het gegiechel werd zachter en toen hoorde ik het alleen maar in mijn rechter oor, terwijl het zachtjes afstierf. Ik schrok wakker uit mijn dagdroom en at snel mijn ontbijt op. Terwijl ik met mijn lepel speelde dacht ik na over mijn droom. Had ik dat gedroomd? Of was het echt?
Op school aangekomen liep ik naar mijn kluisje. De paracetamol begon al te werken. Nadat je er nog twee ingooide. 1500 milligram achter elkaar. Is dat schadelijk? Het werkt tenminste. Snel propte ik wat spullen in mijn kluisje en pakte de fles ice tea green uit mijn kluisje. Gretig nam ik een aantal slokken en nam een teug adem erna. De dop erop draaiend keek ik naar de inhoud die ik nog over had. Ongeveer 1/4de. Ik legde de fles terug in mijn kluisje nadat ik had gekeken of de dop er goed op zat. Dat deed ik door de fles eventjes op z'n kop te houden. Ik sloot mijn kluisje en keek op mijn telefoon. Nog 15 minuten. Ik checkte mijn whatsapp en ontdekte dat 3A -de klassenapp- weer volgespammed werd met domme stickers van de jongens. Eventjes hield ik mijn vinger boven de knop van een sticker die ik ooit had gezien. De volgende dat een appje stuurt is gay stond er in paars met een blauwe pijl eronder. Het is niet eens goed Nederlands, dacht ik afkeurend. Het is niet alsof ik iets heb tegen mensen die gay zijn, het is gewoon dat het die jongens stil krijgt. Ik besloot het maar niet te doen en deed mijn telefoon uit. Gelijk zette ik hem op stil en niet storen. Ik liep door naar mijn lokaal en ging zitten op mijn aangewezen plek zitten terwijl ik mijn tas aan de zijkant smeet. Na een paar minuten begon het lokaal vol te lopen met de kinderen uit mijn klas. Ik pakte mijn boeken uit mijn tas en legde ze op mijn tafel. Toen ik mijn laatste boek op tafel wou leggen zag ik dat al mijn boeken op de grond lagen en dat er al meerdere keren over heen was gelopen. 'Oeps, ik zag je boeken niet.' Zei Rebecca, een irritant kutwijf die denkt dat ze grappig is. Een paar meisjes achter haar giechelden verrukt. Rebecca is wel een populair onder de meiden, want de meeste meiden aanbidden haar en volgen haar alsof er honing aan haar kont hangt. Ik snauwde wat scheldwoorden naar haar en pakte mijn boeken op. Rebecca's fake glimlach verflauwde al snel nadat ze hoorde wat ik zei. Ze boog zich voorover en zei: 'Als ik jou was zou ik maar snel mijn mond dichtdoen.' 'Gelukkig voor mij, ben jij mij niet.' Antwoorde ik boos. Ze moest echt ophouden met doen alsof ik naar haar luisterde. Rebecca haalde haar neus voor me op en paradeerde door naar haar plek, de meisjes achter haar aan rennend. Ik rolde mijn ogen en opende mijn telefoon. Ik zat in een whatsapp groep met een paar mensen die ik 'kende.' We waren vrienden, maar hadden elkaar nog niet gezien irl. Met hen chatten beurde me altijd op en ook nu was de appgroep vol met waardeloze gesprekken die over van alles gingen. Ik had geen tijd om te antwoorden, want de les begon.