Proloog

Negen jaar geleden

"Mama?" De kleine jongen kroop nog dichter in de armen van zijn moeder. Zijn gezicht betraand met blauwe ogen die steeds naar zwart wisselde, vol angst.

"Sss... Alles komt goed lieverd. We zorgen ervoor dat er niks gebeurd met je."

Hij keek op naar de jonge vrouw in wiens armen hij was gekropen. "Wat als ik iemand pijn doe?" Hij knuffelde haar met gesloten ogen terwijl een nieuwe vloed tranen ontsnapte uit zijn ooghoeken. "Wat als ik jullie pijn doe?"

Bij het horen van haar zoon zijn woorden, brak haar hart zowat. Haar hand ging automatisch naar het litteken in haar nek. Dat laat ik niet gebeuren. Niet nog eens.

"Ezra." Moeder en zoon keken op naar de man in de deuropening. "Kom." Hij probeerde om geen emoties te tonen, een zo uitdrukkingloos mogelijk gezicht op te zetten.

Zich sterk voor te houden. Voor de jongen? Of voor hemzelf?

De zesjarige Ezra keek nog even op naar zijn moeder die hem een aanmoedigend knikje gaf. Ze liet zijn hand los zodat hij naar zijn wachtende vader kon.

"Kom jongen, alles gaat in orde komen." Stelde de vader de jongen gerust. Beiden verlieten ze hun huis, de vrouw keek hen na terwijl ze zich zelf omhelsde en bad tot de Force dat alles goed kwam.

Buiten stond een oude man hen op te wachten. Gehuld in de schaduwen van de gebouwen uit het maanlicht van de volle maan. De oude man had er naar zitten staren met zijn elektrisch blauwe ogen die in de familie zaten.

"Opa!" Hij rende naar de oudere man toe, die bij het horen van Ezra zijn stem wegkeek van de heldere maan. Even was het jongentje de grote zorgen die op zijn jonge schouders rustte, vergeten. "Hallo jongen." Een korte knuffel werd uitgedeeld waarna de drie mannen de stad verlieten en door de grasvlaktes liepen naar de tempel. Het licht van de volle maan het enige wat hen zicht gaf in deze warme nacht.

De cirkel van stenen leek hen op te wachten, de plek waar alles zou eindigen en een nieuwe kans zich zou openbaren. Met de kleine Ezra tussen de twee mannen in liepen ze naar de grootste rots van allemaal, degene in die het middelpunt van de cirkel vormde.

"Ezra leg je hand op de steen." De jongen deed wat zijn vader vroeg. De andere twee mannen volgden. Op hun aanraking begon de grond te trillen en verscheen een opening in de rots me een trap. Beneden aan de trap stond een derde man hun op te wachten. Een knik als korte begroeting was het enige dat werd gedaan. De sfeer was somber. Ze volgden te man naar de plek waar het zou plaats vinden. Op de vloer was een cirkel met een ster erin getekend aangebracht, kaarsen op elk hoekpunt dat de cirkel raakte.

Ephraim hurkte voor zijn zoontje neer.

"Wat gaat er gebeuren met Trait en Pitch? Gaan ze niet meer met me kunnen praten?"

"Inderdaad." Zijn gezicht werd weer emotieloos. "Ezra ik ga niet liegen, maar dit gaat pijn doen." Meteen sperde de ogen van de jongen zich open, een vonk angst. "Maar ik wil dat je sterk voor me bent. Afgesproken?" De zesjarige knikte, nog steeds angstig. "Garion." Ephraim keek op naar de laatst bijgekomen man. "Doe het."

De oudste man leidde zijn kleinzoon naar de cirkel. Met elke stap groeide de angst in de kleine jongen, een voedingsbron voor de vijand die daar meteen gebruik van maakte.

Ezra greep zijn hoofd vast en begon te schreeuwen, vechtend voor de controle. "Garion! Doe het! Nu!"

Er was geen tijd te verliezen. Ezra werd in het midden geplaats, zijn ogen veranderden steeds van kleur. Het lichte felle blauw. Het duistere eindeloze zwart.

De oudere plaatste zijn handen naast de jongen zijn hoofd. Garion pakte het amulet uit zijn zak, zijn handen lichtjes trillend.

Toen begon het.

Het einde van het verleden.

Het begin van nu.

Het pad dat zich herhaalde.

--------------

zo zijn we blij? eindelijk is het er dan? wat vinden jullie? 

het eerste hoofdstuk zal binnekort volgen, ga niet zeggen wanneer

sorry heb het redelijk druk, maar het kan even goed morgen zijn

maar wil jullie geen valse hoop geven

laat weten wat jullie vinden!!!!

trouwens jullie kenden eigenlijk als lange tijd de cover alle soort van maar goed

~starloverrebel out