Zacząłem pracę nad moim projektem. Dobrze, że postanowiłem to zrobić. Dzięki Antiochowi mam wszystkie potrzebne dane. Dlaczego moi bracia są tak nie rozsądni? Mój kochany starszy brat jest zbyt dumny by zrozumieć jakie to niesie ze sobą ryzyko.
10 maja 1289 roku.

Wiedziałem, że tak to się skończy. Próbowałem temu zapobiec, ale na nic były moje starania. Antioch nie żyje. Od trzech dni nie mam wieści od Kadmusa, bardzo mnie to nie pokoi. Widziałem, jak powoli się stacza na dno, śmierć Any to był dla niego cios. Boję się, że zrobi coś głupiego.
16 maja 1289 roku.

Kadmus nie żyje. Dowiedziałem się niedawno. Powiesił się. Nie powinienem zostawiać go samego, przecież widziałem w jakim jest stanie. To moja wina.
18 maja 1289 roku.

Pracuję dalej nad projektem, a konkretniej różdżką. Wiem już jaki rdzeń będzie idealny. Pióro feniksa. Niedługo wyruszam na poszukiwania. Trudno jest mi zostawić żonę i syna, ale nie mam wyboru.
29 lipca 1289 roku.

Wróciłem dzisiaj. Udało się. Mam pewien problem z drewnem nie jestem pewien które będzie się nadawać najlepiej. Przeprowadziłem multum badań i prób, ale nie każde drewno chce reagować z piórem.
5 marca 1290 roku.

Udało mi się skończyć projekt. Różdżka jest wykonana znakomicie. Wierzba była świetnym wyborem, dobrze, że poradziłem się Ollivandera. Nie ozdobiłem jej, ale to dobrze najważniejszy jest niepozorny wygląd. Jest duża szansa, że nikt się o niej nie dowie, dopóki nie będzie potrzebna. Trudno było stworzyć różdżkę, która będzie w stanie połączyć się z rdzeniem czarodzieja. Ach... jestem zmuszony przyznać, że Antioch wykonał świetną robotę. Czarna różdżka jest niesamowita, ale i niesamowicie niebezpieczna w niepowołanych rękach. Mam nadzieję, że nigdy nie będzie trzeba użyć tej różdżki, ale jak wiadomo nadzieja matką głupich.
13 października 1290 roku.

Nie zostało mi wiele czasu. Musiałem ukryć Białą Różdżkę u Ollivanderów. Oni zadbają by pojawiła się w odpowiednim czasie. Pelerynę przekazałem Iligardowi, jest mądrym chłopcem i wiem, że będzie z niej korzystał rozsądnie. Wierzę, że moje notatki, jak i wpisy zostaną przekazane dalszym pokoleniom i nie ulegną zniszczeniu. Prawdopodobnie po raz ostatni

Ignotus Peverell

18 maja 1291 roku.

Wpisy z pamiętnika najmłodszego brata trafiły w ręce jego syna, który przekazał je swojemu synowi, a ten swojemu. Notatki i wszystkie inne zapiski zostały ukryte w skarbcu Peverell' ów przez Henry'ego Pottera, który uważał, że tak cenne notatki nie powinny być pozostawione na widoku. Jego wnuk, James Potter zabrał wszystkie zapiski Ignotusa Peverell' a i ukrył w bezpiecznym miejscu. Nikt nie wiedział gdzie, do czasu aż Harry Potter pojawił się w Pokoju Życzeń i odkrył skrytkę swojego ojca. Wydarzyło się to w dniu Wigili Bożego Narodzenia. Okłamał swojego ojca chrzestnego, że potrzebuje czegoś pilnie z Hogwartu. Samotnie udał się do wspomnianego miejsca. Naprawdę planował coś ukryć, co nikt się nie dowie. Znalezione zapiski zabrał ze sobą na Grimmauld Place 12, gdzie czekała go miła niespodzianka.

Dodałam w mediach w poprzednim rozdziale zdjęcie Białej Różdżki.