"YOU need to be ready, we are not still sure if Hades is true to his words." paalala sa amin ni Zaryl.

Kinagat ko na lang labi ko. Tinignan ko ang pwesto ni Keidon na ngayon ay walang ekspresyon ang mukha. Si Avianna ay mukhang pagod, maging ang mga mata nito ay malalim.

Nasasaktan ako sa kalagayan ng dalawa ngayon. Parang pakiramdam ko na kasalanan ko lahat. Nag buntong hininga na lang ako.

"Are you okay?" tanong ni Leigh bigla saakin kaya natauhan ako.

"Y-yeah, ikaw? Sure ka ba gusto mo sumama? Pwede ka rin naman magpa-iwan dito kung hindi mo--"

"Eisha, I'm fine." natatawa niyang sabi kaya umiwas ako ng tingin. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam ang kwento tungkol sa kanila dalawa ni Hadrian.

Sa tuwing naalala ko ang tungkol doon, parang ang hirap paniwalaan. Pero nung pumasok sa isipan ko ang imahe niya na may hawak na baril, naiisip ko ang mahirap na dinanas ni Leigh sa mga kamay ni Hadrian.

"You're worried, aren't you?" sabi ni Leigh habang bumababa kami sa hagdan.

"P-parang ganon na nga. Gusto ko lang matapos itong task ko pero natatakot ako baka bumalik ang masasamang alaala mo." kinagat ko ang labi ko dahil sa kaba.

Nag buntong hininga ito. Huminto kami sa bench. Pareho kami umupo doon. Tumingala siya tsaka tinignan ang mga ulap sa itaas.

"May utang ang tatay ko kay Hades..." napalingon ako dahil sa biglang pag kwento niya.

"Malaki ang pera ang kailangan namin bayaran sa kaniya." natatawa niyang sabi. Napayuko na lang ako.

"We planned to escape that time. Sa Canada dapat ang punta namin nung gabi na iyon. And my mommy was so scared to death, she even tried to convince my father to pay our debt but my father refused." pag papatuloy niya.

"We don't have enough money to pay that big amount. I want to help them badly but I think I'm useless." sabi niya kaya tinignan ko siya.

"Don't say that." sabi ko kaya natawa ito.

"And that night is my nightmare until now. My parents were kidnapped. I was standing at our door while watching those black men putting my parents in the van. I couldn't do anything and I fucking hate it." sabi niya habang nakatitig sa ulap.

"And Hades saw me, my body trembled because of that. I tried to escape but his men blocked my way. As soon as he walked towards me, the color of his eyes suddenly changed." kwento niya.

"It's bloody red." wala sa sarili ko sabi nang maalala ko ang mga mata ni Hadrian. Nakangisi naman niya ako nilingon kaya nahihiya ko iniwas ang mga mata ko.

"You know him very well, huh?" sabi niya kaya ngumuso na lang ako.

"Can you just please continue?" nahihiya ko sabi. Natawa na lang ito ng mahina bago ulit tumingin sa langit.

"You're right, it's red. It's the most scary eyes that I've ever seen." sabi niya kaya ngumiwi na lang ako. Same reaction nung unang pagkikita namin.

"And then my parents warned him to not touch me. But of course, he didn't listen. He looked into my eyes, and my eyes changed too." napalingon ako sa sinabi niya.

"Nag iba ang mga mata mo nung tinitigan ka niya?" tanong ko. Tumango ito.

"If you want to know the person is part of us, then you have to stare at her or his eyes. It's a connection between the gods and goddesses. We call it eye connection, your eyes will change when you look at the other god or goddesses' eyes." aniya.

"That explains everything..." bulong ko. Kaya pala sa una namin pag kikita ni Keidon ay bigla nag iba ang mga mata ko ganon din siya.

At nung una namin pag kikita namin ni Hadrian ay nangyari din iyon.

"Nagulat ang mga magulang ko na makitang nag bago ang mga mata ko. Hades was the first person who turned my eyes into gold." sabi niya kaya tinignan ko siya.

Parang halo halo ang nararamdaman ko dahil sa sinabi niya. Nakakamangha kung tutuusin.

"After that, he brought us to the dark underground. It's very scary. He was talking to my parents but it felt like a threat. I was in the corner, watching my parents screaming to death." mapait na sabi niya kaya napatakip ako sa bibig.

Hindi ako makapaniwala na magagawa ni Hadrian iyon.

"At narinig ko na lang sa usapan nila na ang tatay mismo ni Hades ang nag utos para gawin iyon sa mga magulang ko." dugtong niya.

"Your parents... Are they still alive?" kinakabahan ko sabi. Tinignan niya ako ng walang ekspresyon sa mukha, kaya kinabahan ako ng todo.

"Of course..." nakahinga ako ng maluwag dahil sa sinabi niya.

"But my father is suffering from PTSD which leads him to major therapy." dugtong niya. Bumagsak ang tingin ko sa ibaba. Nanginginig ang kamay ko.

"Actually, I'm suffering from that too. But I'm trying my best to be strong for my mother." mapait na sabi niya. Tumulo na agad ang luha ko dahil sa sinabi niya.

"I'm s-sorry... You don't deserve it." malungkot kong sabi. Ang hirap pala ng pinagdaanan nila. Hindi ko maiwasan malungkot.

"You're really soft-hearted. No wonder, Persephone chose you." nakangiti niya sabi kaya ngumuso ako. Nakuha niya pa rin ngumiti kaya mas lalo ako naiiyak.

"P-pero, si Hadrian... Hinayaan niya lang ba kayo mag hirap ng ganon?" nanginginig ang boses ko nang sabihin ko iyon. Nilingon niya ako na may pag tataka.

"Hadrian? You mean Hades?" nalilito niyang sabi kaya napakagat ako sa aking labi. Nakalimutan ko na tinatawag ko nga pala siya sa tunay na pangalan niya.

Tumango na lang ako. Nakita ko ang pag ngisi niya kaya sinamaan ko na siya ng tingin. Nag buntong hininga ito bago sumeryoso.

"Well, he was the one who stopped the torture." sabi niya kaya parang huminto ang puso ko sa pag tibok.

"H-he did?" mahina kong tanong. Tumango ito.

"His father was the mastermind. Inutos niya sa anak niya na gawin iyon saamin. As his training of being Hades." sabi niya tsaka ngumiwi.

"While they were torturing my parents in front of me, I started to beg Hades to stop the torture. I was crying like hell. He looked at me for a while with his emotionless face..."

"A-and?" kinakabahan kong sabi.

"He stopped the torture, immediately. He ordered his men to bring us home without any harm. Then he left." sabi niya kaya nanghihina ako tumingin sa kawalan.

"Hindi ako makapaniwala... K-kung kailangan mo ng comfort nandito lang ako lagi. Ayoko na kitang nakikitang masaktan o mahirapan so please talk to me everytime." madamdamin ko sabi.

Napatitig naman siya sa aking mga mata. Parang nagulat ito sa aking sinabi. Nag buntong hininga ito tsaka ngumiti saakin.

"Sure, thank you for that." maiksing sabi niya. Mas lalo ako naiyak pero ngumiti pa rin ako.

"Anytime, Leigh!" sabi ko kaya natawa siya nang makita ang mukha ko.

"Are you seriously crying right now?" natatawa niyang sabi. Agad ko pinunasan ang luha ko.

"Sorry, madali lang talaga ako maiyak." natatawa kong sabi. Ngumiti naman siya. Nagulat ako nang yakapin ako nito.

"I don't want to see you crying because of me so stop, before I break your bones." sabi niya kaya natawa ako. Humiwalay ako sa yakap at ngumiti sa kaniya.

"Eto na! Ang ganda na ng moment sinira mo lang." inis kong sabi kaya natawa siya.

"Ano ginagawa niyo? Halika na, doon daw tayo mag kikita kita sabi ng tauhan ni Hades." nagulat kami na dumating si Keidon. Tumango si Leigh sa sinabi niya.

Napatingin kami sa isa't isa. Agad siya umiwas kaya umiwas na rin ako. Tinalikuran niya na kami kaya nanlulumo ako yumuko.

"Nag away ba kayo?" tanong ni Leigh tsaka tumayo. Tumango ako.

"I'm not surprised anymore. You always fight, tss." sabi niya kaya ngumiwi ako.

"Iba yung ngayon." sabi ko. Umiwas ako ng tingin. Tingnan niya naman ako na parang nanunukso.

"He confessed, didn't he?" nakangisi niyang sabi. Nagulat ako dahil sa sinabi niya.

"How come that you knew about that?" tanong ko. Nag kibit balikat ito.

"It's very obvious that he likes you. Manhid ka lang talaga." sabi niya bago ako tinalikuran. Manhid?

"H-hoy! Hindi ako manhid!" sigaw ko tsaka hinabol siya.

"Yeah yeah, whatever." sabi niya kaya ngumuso ako. Manhid ba talaga ako?

Tumabi ako kay Zaryl na seryoso ngayon ang mukha. Si Avianna naman ay nakatulala lang sa kawalan habang si Keidon ay kinakalikot ang cellphone niya.

Nilibot ang tingin ko sa paligid. Nag tataka ako na makita ang mga lalaki na may itim na kasuotan at may shades pa. Parang mga bodyguards na nakakalat.

Kumabog ang dibdib ko nang nag bigay daan ito. Lahat kami na-alerto nang makilala namin kung sino dumaan sa gitna tila hari sila ng daan.

"Here they are," sabi ni Zaryl kaya umayos silang lahat.

Lumapit sila sa tabi ko. Bumalik ang mahinhin na mukha ni Avianna na hindi ko malaman kung galit ba o ano, Si Keidon ay blangko ang mukha habang nakapamulsa, si Zaryl na seryoso lamang ang mukha at si Leigh na nanaliksik ang mga mata.

Tuluyan sila nakalapit sa harapan namin. Nasa gitna si Hadrian at sa parehong gilid niya na nakatayo si Artemis at Delian.

Mataray ang mukha ni Artemis pero hindi nawawala yung angas at si Delian naman ay nakangiti na akala mo ay walang tensyon na nangyayari sa pagitan namin lahat.

Nanigas ako sa kinatatayuan ko nang saakin naman dumapo ang mga mata ni Hadrian. Bigla ako nakaramdam ng takot at kaba. Umiwas ako ng tingin pero nakita ko ang kaniyang ngisi.

"Now, shall I introduce myself?" Pormal na sabi niya.

~~••~~
Follow me for more updates!
https://twitter.com/yeshrheyy?s=07