Ey yar

Sevdikçe seni, can bulan âhir ömrüm
Bi' katre firakınla tarumar olmaz mı
Geldikçe, sana, faslı bahar açan gülüm
Bir an gurbet ile dalına kar yagmaz mı

Hüsn'ü cemâl'ine mübtela olan cân ım
Bir muştu ile visal'line nâil olmaz mı
Elem etmez lakin uğruna"akan kan"ım
Ahvâlimi, zaman-ı elim'inden almaz mı

Teslimim kadere,sevdaya eğiktir başım
Bu cilvenâz hülyan, bana ezâ olmaz mı
Terk eyledim ugruna,ne mülk ne şanım
Kirpiklerin bu naâşıma kabir olmaz mı  

Fani arzulara herdem örtüldü kapım
Mecruh gönül, hasretle zebil olmaz mı
Dil sukud eder, ruhda dinmez figanım
Bu divaneye ettiğin vicdâna kıymaz mı

Vuslat Tuna