*classroom. 15 mins. break*

I don't know where and when was the last time I felt this weird sensation around my stomach.

What do they call it?

"Butterflies in my stomach?"

Whatever. It was literally irritating.

"Look at where you're going. You'll never know when you'd fall again."

"Look at where you're going. You'll never know when you'd fall again."

"Look at where you're going. You'll never know when you'd fall again."

Damn it!

Hindi talaga maalis sa utak ko ang mga sinabi niya.

What the hell is wrong with me?!

What the hell is happening to me?!

"Uy teh. Nagawa mo assignment?"

Ay shit!

May assignment?!

"May assignment?" I shyly asked.
Hehe. Ang bobo ko din e.

Inirapan lang ako ni Monica.

"Ayan. Ang galing galing sa mga savage acts. Pero pag dating sa acads nga nga."

Aba!

Mabatukan nga.

"Oy bruha. Porket hindi nakagawa ng assignment, nganga na? Hindi ba pwedeng nakalimutan lang. Napaka judgemental ha?" Echoserang 'to.

"Eh ba't nambabatok haaaa?"

Tss. Ewan ko ba ba't siya ang naging kaibigan ko.

Ganito lang talaga kami. Batukan, Laitan. That's what friendship is for us. Kesa sa mga nagpaplastikan lang di ba.

"Pakopyahin mo nalang ako nang may pakinabang ka." Sabi ko sa kanya.

"Ay ayon. So ano? Hirap ko, sarap mo teh?"

I silently laughed.

"Eh kung di ka ba naman kasi tanga at pinaalala mo pa sa akin yang assignment na 'yan. Edi sana hindi na ako mangongopya sa'yo." Pfft. I really like it when she's being mad. Napaka pikon hahaha.

"Wow ha? Natanga pa ako. Sakalin kita diyan e. O ayan! Bilisan mo. Malapit na mag time." See? Napaka pikon pero magpapatalo din pala e. Hahaha.

Nilabas ko ang one whole sheet of pad paper ko at sinimulang kopyahin ang assignment ni Monica.

(A/N: Ops. Bad yon ha. Dapat kayo ang gumagawa ng assignment nyo. Wag gayahin si Myara. HAHAHAHA)

"Uy Nica! Ano to? Di ko mabasa."
Lumapit naman siya sa akin at tinignan ang papel niya.

"54 yan." Sagot naman niya.

Tinignan ko ulit yung papel niya.

"54?! Bwisit naman 'to. Ba't kasi ang pangit ng sulat. Yung 5 mo mukhang 3. Yung 4 mo mukhang 9!" Reklamo ko sa kanya.

Uusok nanaman tenga nito. Pfft.

"Myara! Paalala ko lang ha? Ikaw' tong walang assignment na nagawa. Ako 'tong nagmagandang loob na pakopyahin ka. Tapos manlalait ka pa?!" Told yah.

Tumawa lang ako at tinuloy nalang ang pagkopya.

Pagtingin ko sa relo ko, 2 mins nalang pala bago magsimula ang next subject.

Mabuti nalang at natapos ko na ang pagkopya ng assignment ni Nica.

Tinignan ko ang upuan na bakante sa bandang kaliwa ko.

Kaya pala ang gaan sa pakiramdam ngayong araw. Wala ang demonyo sa tabi ko. Baka nakahanap nanaman ng babaeng bibiktimahin.

What a pig.

Maya maya'y nagring na ang bell na senyales na magsisimula na ang susunod na subject.

Ngunit wala pa ang professor namin. It's kinda unusual. Kasi hindi naman nalalate si Prof. Williams.

"Narinig niyo na ba ang balita? Nag take daw ng vacation leave for months si Sir Williams."

"Oo nga daw. Pero akala ko hindi totoo. Tapos ngayon, gwapo daw yung papalit muna sa pwesto niya?"

"Hala totoo?! OMG. fafabble daw?"

"Oo! Hindi daw mukhang professor eh. Mukhang magiging jowa ko daw hihihi"

"Malandi ka! Hahahaha!"

It's so cringe to eavesdrop specially kung kalandian lang ng mga kaklase mo ang maririnig mo. Tsk.

Pero ano daw?

On vacation leave si Sir?

Kinalabit ko si Ica na busy na nagbabasa ng wattpad niya. Tss, why do they find it entertaining?

"O ano nanaman problema mo teh? Napakopya na kita. Ano pa kailangan mo?"

"Gaga. Totoo bang nasa bakasyon si Sir Williams?" tanong ko.

"Yun ang balibalita. 'Di nga daw dinidisclose yung reason eh. Masyado daw confidential."

Confidential?

Ako lang ba? Pero I find it something fishy.

"Ang weird. Knowing Sir Williams. Passion niya ang pagtuturo. Never nga siyang umabsent sa mga class natin diba? Nakwekwento pa niya na ayaw niyang magamit ang mga vacation leaves and sick leaves niya. Then now, wala manlang pasabi sa atin, biglaan nalang na nasa bakasyon siya? And for months pa." It is really kinda weird. Something isn't right here.

Pero tinignan lang ako ni Ica with her insulting poker face.

"Itigil mo na kaya kakapanood mo ng mga Sherlock sherlock na 'yan. Tignan mo nangyayari sa'yo. Simpleng bagay binibigyan mo na ng meaning. Malay mo naman sa buhay ni Sir. Malay mo nagbakasyon lang talaga dahil gaya nga ng sabi mo, workaholic si sir. Maybe he realized that he needed to take a break. Wag ka ngang nega dyan teh."

Hmm. Well, she's correct at some point tho. Baka nga nababaliw lang ako.

Pero...

Iba talaga pakiramdam ko dito.

And I trust my instinct.

Then suddenly, the door opened.

And my jaw literally dropped when I saw who's coming in.

White long sleeve polo tucked in a black slack pants, brown leather shoes, black eyeglasses and his neat gelled hair.

Fck!

It..

It's him!

Wtf?!

"Look at where you're going. You'll never know when you'd fall again."

But what is he doing here?!

W-wait

Don't tell me...

"Oh my gosh! Totoo nga! Ang gwapo nung pumalit kay Sir! Sheeeet!"

"Pota pwede na pala ako magkaanak basta siya tatay hahahaha"

Tangina? Professor siya?!!

Nilapag niya ang dala niyang bag at coat sa upuan at table ni Sir Williams.

Lahat kami aminado, nakatulala lang sa kanya.

Shit. I will not deny. He is freaking hot!!!

"I know most of you are in shock right now. And there are two questions running on your mind. First, where is Mr. Williams? Second, who am I and what am I doing here."

Oh my god.

His voice.

His fcking voice!

Why does he affect me this much?!

What the fck!

And with his hands on the table, he stood up

"And to clear those questions on your mind, Mr. Williams will no longer be your professor and I think I don't need to elaborate the reasons. "

Hindi pa rin ako makapaniwala na professor siya.

Like really?!

This guy's a teacher?!

He doesn't look like one! Okay don't get me wrong. Actually it's a compliment.

He's so hot and attractive, tapos teacher siya?! Mukha siyang businessman or artista sa totoo lang.

O baka nasanay lang kasi ako sa mga teachers dito sa Drake Hall University na panot at matataba. Pfft.

Oops. No insult intended. Stating facts lang hehe.

And then I saw his eyes roaming around the four corners of this room.

Then it happened.

His eyes met mine.

I felt shivers down my spine!

"Starting today, I will be your new professor. No buts. No violent reactions. I am Thorvas Vladeur. Class dismissed."

Lahat kami ay nagulat. Natulala, namangha, at nagtaka.

Gaya ng sabi ko kanina. There is something wrong.

I know it. Hindi ko nga alam kung ano 'yun. But trust me, aalamin ko ang tinatago nila.

"And you. The lady with glasses."

Again, I felt the shiver down my spine and the butterflies in my stomach!

Sht. Is he really referring to me?

My heart's gonna explode!

"M-me?" Oh crap! Ang galing Myara. So may pautal utal pa?!

Ano ba itong nangyayari sa akin?! This is the first time that I react like this. People know me for my bravery and savage attitude. Tapos ngayon?! Ano ito?! Ngayon naniniwala na ako na shit happens!

I saw him laugh as he kinda scratch the side of his head.

"Is there anyone else in this room who wears glasses aside from me..... and you?"

Why am I feeling this way!

Cut that sht! Hindi ako kinikilig. Wtf.

Tsaka hindi ko iniisip ang tungkol sa student-teacher relationship ah. Huh? May sinabi ba akong relationship?! Ay ewan! Nababaliw na ako!!

Sobrang kahihiyan ang nararamdaman ko ngayon dahil bukod sa kanya, ay nakatingin din sa akin ang buong klase. Maybe they're waiting for my answer.

"N-none" I said.

And I saw him grin.

Ungasan ko kaya 'to?!

Pero I really can't believe na sa itsura niya ay professor siya. He looks like he's around our age! I'm 18, and I think he's around 20 or 21.

"Stay. The rest, see you tomorrow."

And with that, isa isa nang lumabas ng classroom ang mga kaklase ko. Kinindatan pa ako ni Monica. Tanginang 'yan.

Leaving me with this guy.

The room that's always loud and noisy is now filled with deafening silence.

Nanginginig pa rin ako.

Kinakabahan ako at di ko alam kung bakit.

I can sense that he's staring at me for about a minute now.

And here I am, staring at the tiles of the floor. Waiting for it to eat me.

Ang pangit pala pag english. Sige tagalog nalang. Hinihintay kong lamunin ako ng lupa.

IT'S SO DAMN AWKWARD!!!

Hindi na ako natutuwa!!

"W-what do you want?" Pagbasag ko sa bumabalot na katahimikan.

And I hear him laugh.

Ano bang meron sa lalaking ito at kanina pa tawa ng tawa?!

Pinagttripan ba ako neto?!

"I hope the floor will answer." Narinig kong sagot niya.

Agad akong lumingon sa kanya at masama siyang tinignan.

And my eyes went to his eyes, nose, lips. His body, his p--

Stop Myara! Your perverted mind again!

"Stop staring, young lad. You might kill me with those."

Shit. Nahalata niyang tinititigan ko siya.

Mula sa pagkakaupo niya ay tumayo siya at pumunta sa edge ng table at doon siya umupo. His half butt sitting on the edge.

"I'm n-not staring! And you didn't answer my question! Anong kailangan mo?! Bakit mo ako pinaiwan dito?!"

Sigaw ko sa kanya at patuloy pa rin ang masamang tingin ko sa kanya.

He just smiled. Or more likely, grinned.

"Ngingitian mo lang ba ako ng ngingitian?! Alam mo kung trip mo lang pagtripan ako, eh nagkakamali ka ng taong pagtitripan! At hindi porket professor kita eh gaga--"

Hindi ko na natuloy yung sinasabi ko dahil he's now 2 inches away from me!!

His pointing finger against my lips. And his face is 2 inches away from mine. I can really smell his addicting aroma. Fck!

And how did he manage to do that?! Hindi ko manlang namalayan na nasa harap ko na siya!

"Sshh. Stop the yelling, young lad. And calm yourself. Don't worry, I won't cause any harm. At least... not here." He grinned.

He placed his hands on my shoulders to stop me from shaking.

And to think na matangkad siya, I probably think that nakayuko siya just to level his height to mine.

And at that thought, I calmed. Maybe because of his touch? What the hell am I saying!

"C-can you please move away from me. Please." I shyly asked.

And as always, he smirked. Inalis na niya ang kamay niya sa balikat ko at tumalikod sa akin habang ang mga kamay niya ay nasa loob ng bulsa niya.

"You're the girl awhile ago. Am I right? The girl who bumped me?"

And with that sentence, pinamukha niyang sinadya ko ang pagbangga sa kanya. Aba?!

"Hindi kita binangga. Nabangga kita. Magkaiba yon." Sagot ko sa kanya. At kahit nakatalikod siya sa akin, alam kong nakangisi siya.

"The fact that you still bumped to me, whether on purpose or not, is the main point."

Okay? So ano naman?

Ano kinalaman non. Ako ba unang taong bumunggo sa kanya?!

"Whatever. So ano nga kailangan mo?" Tanong ko ulit sa kanya.

He paused for a while. Halos ilang minuto rin na walang nagsalita sa aming dalawa.

Pinakikiramdaman ko siya pero wala akong maramdaman kundi.... kaba?

"I don't need anything from you."

Huh?

Wala?

Eh ba't parang disappointed pa ako?

Jusko! Baliw na ako.

"You may leave." Huling sabi niya habang nakadungaw na sa may bintana.

Ay ganun ganun na lang?!

Ano yun?

"Ha?" Hakdog hehehe.

Hindi pa rin ako umaalis sa pwesto ko kasi nagbabakasakali akong makakakuha ako ng sagot.

"Leave. Before I change my mind and never let you go." I-is this a threat?

Pero bakit parang mas gusto kong wag niya akong pakawalan?

Ay Myara apaka lande!!!

Hindi na ako nagdalawang isip at umalis na ako ng room.

Gulong gulo ang isip akong umuwi ng bahay.

Tangina saan ka ba naman kasi makakakita ng ganong scenario?!

Overload of information!

Wala na si Mr. Williams.

Tapos may bagong profesor, na kinorner ka sa room niyo.

Pagkatapos sasabihing umalis na ako bago pa magbago isip niya at di na niya ako pakawalan?!

Seriously?! Gusto ko nang matulog!

-----
His POV

I never thought that this would be easy as sht.

She's already in front of me.

But...

There's something in her that has a damn impact to me.

I like her attitude.

I like her physique.

Myara Alveron.

It's good to finally meet you.

But I feel sorry for you.

Malas mo dahil madadamay ka.

Let's see where your bravery and attitude will lead you.

----

Hi!!! Comeback is real. Yeah, ngayon lang ulit ako nagsulat haha! Foreverbaaaaabs is baaaack! And sa mga readers ng AGKWC, wag kayong mag alala, nagdadraft na ako ng next chapter. ;)

Thank you for staying with me!

Sana nagustuhan niyo 'tong lame update ko huhuhu. 🥺

Love y'all!

~foreverbaaaaabs 💛