I looked at the mirror and started brushing my long black hair with my fingers. Ilang years na rin simula noong napagpasyahan kong hindi mag pagupit and now my hair already reach my waist.

I smiled at my reflection on the mirror and i saw my eyes twinkled.

Ngunit nawala ang mga ngiting iyon ng marinig ang pamilyar na boses na tumawag sa akin.

Umarko ang aking kilay ngunit pinigilan ko ang aking sarili mag salita nang masama.

Muling bumalik ang malaking ngiti sa aking mga labi at hinarap ang tumawag sa akin.

"Andiyan ka ba?" He asked in a low tone.

"Andito ako. " Sagot ko.

I started to walked towards him and reach for his arms to help him walked.

He was holding a cany to help him walked without getting bang into things .

"Where have you been?" Muli nitong tanong, he looked annoyed while wagging his cany to support him from walking.

I just smiled at him kahit na alam kong hindi nito nakikita ng maayos ang aking mukha.

"Nandito lang ako nananalamin."mahinahon kong ani.

He sighed after he felt my hands caressing his arms. He licked his lips and then he turned around to go back to the salas.

"I've been calling you a hundred times." He whine. I assist him to sit down on a single sofa, then i gave a peck on his lips.

"Sorry." I whispered. He sighed in defeat.

"Let's go somewhere"

Umupo ako sa kanyang tabi at hinawakan ang kaniyang mga kamay at marahan 'yong pinisil.

"Why, where? " Kunot noo kong tanong dito.

Natahimik ito sa aking naging tanong, kaya tumikwas ang aking mga kilay. Ano nanaman bang palabas ng lalaking 'to?

"Nothing. . ."

Mas lalong lumaki ang gitla sa aking noo sa narinig.

I calmed myself down again, and then slightly leaned on his shoulder.

"Hendrix. . . You know you can count on me right? " I softly whispered on his ears.

"Yeah. . . Sorry for venting my anger on you. "

Muli, bumuntong hininga ito saka ako tinignan.

"It's fine. "

Ang kaninang nakahawak kong mga kamay sa kaniya ay kinuha nito at nilagay sa kaniyang pisngi, he closed his eyes and felt the warm on my hands.

"Thank you Akisha, it really meant a lot for me. "

I smiled and looked at my hands on his cheeks.

"You're welcome, honey. " I grinned.

It's been a while, since he became my patient. We started hanging out around after his checked up.

Ilang araw pa itong pumunta sa aking opisina nang mag kabangaan kami one time sa isang restaurant.

Simula noon ay dinagdagan ko na ang plano ko.

I started seducing him, just like what i did in the past. I became a hunter and he became my prey. And that's what makes my plan easier for me.

I also heard that him and his wife already got divorce 3 years after i disappear.

Noong panahong nag hihirap ako ay isa na lamang pa lang palabas ang pinakita nilang maayos pa sila sa publiko.

Nag hiwalay sila sa kadahilanang hindi na ulit siya tinanggap ni Faith.

Bukod doon kahit naagapan ang skandalo he got stripped off on his title. He became a jobless after that.

Pero hindi iyon nag patanggal ng galit sa aking kalooban. Mas lalo lamang akong nagngitngit sa galit.

Iniisip ko napakaswerte niya pa rin sa buhay, he got the money and living a free life after what he did to my parents.

Hindi ko akalain na ang taong pinagkatiwalaan at minahal ko noon ay mas masahol pa pala sa demonyo.

How dare him act as if he was sympathetic with my loss, alam niya kung paano ako nag dusa dahil sa kahayupan niya, yet he tried to fooled me?

Isang malaking kalokohan kung hindi niya alam na ako ang anak ng lalaking pinatay niya.

I put my hands on his back and rubbed it while looking at his annoyed face.

Nandito kami ngayon sa isa sa mga paborito niyang casino sa sanjuan.

Sabi nito ay gusto lamang nito mag unwind dahil sa madaming ganap sa kaniyang buhay.

Isa na roon ang unti-unting pag labo ng kaniyang paningin.

"Hendrix you already loss fifty thousand, i think we should stop?" Mahinhin kong tanong dito.

He gritted his teeth, kinuha nito ang kamay ko sa kaniyang likuran at inalis 'yon.

I just stared at him shocked.

"Isa pa. "Pamimilit nito.

I answered him okay, and waited for him to play all over again.

Nakailang laro pa ito ngunit lahat ng iyon ay puro talo, isa lamang ang panalo.

"Umuwi na tayo, Hendrix." Usal ko nang mag hiyawan ang kabilang grupo dahil muli silang nanalo.

Ibinato ni Hendrix ang mga chips sa lamesa at padabog na tumayo.

"Nandadaya kayo!" Sigaw nito.

Agad na anaalarma ang mga tauhan sa loob ng casino, ang ibang mga manlalaro ay napatingin sa gawi namin dahil sa eksenang ginawa ni Hendrix.

I suppress my self from laughing when suddenly he almost tripped nang tangkain nitong sumugod sa mga grupo ng mga lalaki.

"Hendrix, tanggapin mo na lamang ang 'yong pag katalo. This is just a game!" Sigaw ng isa sa kanila.

Hindi na ito bago sa akin.
Lagi kaming pumupunta sa lugar na 'to kapag masama ang timpla ng kaniyang mood.

Dinuro nito ang mga kalalakihan

"Inaabuso niyo ako dahil ganito na ang paningin ko! Dinadaya niyo ako! " Pag aakusa nito. Napailing na lamang ako.

Aren't he ashamed of what he's doing right now?

"Aba, kahit itanong mo pa sa babaeng kasama mo at sa mga crew dito na nakanood ng laro, hindi ka namin dinaya, hindi na namin kasalanan na nakakaapekto sa laro mo ang paningin mo. "

I sighed.

Tanginang kadramahan 'yan. I started walking towards Hendrix and grabbed his arms to stopped him. 

"Hendrix, umuwi na tayo. " Ani ko rito.

"Hindi. . ."

He shooked his head, hindi ito tumingin sa akin at masama lamang nakatingin sa mga kalalakihan.

"Hendrix—." Pag tawag ko muli sa kaniya ngunit natigilan ng itulak ako nito, dahilan upang mawalan ako ng balanse at nabangga sa isang lamesa.

"Bitawan mo ako!"

Agad akong napaiggit mg maramdaman ko ang pagkahapdi sa aking tagiliran.

This freak!

Walang lingon-lingon, kasama ng kaniyang tungkod, nag simula itong lumabas ng casino.

Napairap na lamang ako sa kaniyang ginawa.

Kaunting tiis pa, Akhlys.

"Ayos ka lang ba hija? " Tanong ng isa sa mga nakalaro ni Hendrix ngayong araw. I nooded at him.

Kumuha ako ng tumpol ng mga libo sa aking purse at inabot iyon sa kaniya.

"I'm alright. . . This is your tip, good work."

"Laki ah. Salamat. "

That fucking jerk.

If i could just kill him right here.

Pero hindi ko sisirain ang plano ko.

I clenched my hands and started walking back to the parking lot.

Sigurado ako ay andoon na si Hendrix kasama ang kaniyang lalaking bodyguard.

I need to make him trust me more so he'll lessen his guards around him.

I calm my self first before entering his car.

I seated beside him on the backrest. Pagkasakay ko ay nag simula nang paandaring ng driver ang sasakyan.

Isang nakakabinging katahimikan ang nangibabaw sa pagitan naming lahat.

Hindi ako nag salita, kunot lamag ang aking mga noong tumingin sa labas ng bintana.

Why the medicine taking so long to effect him? I need him to completly lose his eyes sight so i can perform a surgery.

Malabo man ang mga mata nito ay nakakaaninag pa rin ito kahit papaano kapag nakasalamin.

Hinilot ko ang aking sintido ng maramdaman ko ang pananakit nito. Bumuntong hininga ako saka isinandal ang noo sa salamin ng kotse habang pinagmamasdan ang tanawin sa labas nito.

I'm in the position ready to take a nap when suddenly i heard a soft voice.

My eyes opened widely and immediately looked at him and smiled.

"Yes?" I asked. He stared at me for a minute, he then took my hands. Napatingin ako roon, naramdaman kong pinisil niya iyon.

"Akisha. . . I'm sorry for what happened earlier. . ." Madamdamun nitong ani.

Kung hindi ko lamang napigilan ang aking sarili ay baka palakpakan ko siya sa galing ng kaniyang pag arte.

Mag papatalo ba naman ako?

I raised my hands and started caressing his arms.

I stared at his eyes and slightly leaned towards him.

"Ayos lang. You know I'll always support you right? " I whispered, i kissed his temple.

He sighed.

". . . I loss two hundred thousand in just a day. . ." Ani nito.

I sweetly smiled at him

"Puwede pa naman kitain ang pera. "

Napailing ito sa aking sinabi.

Sinapo nito ang kaniyang noo, namromroblema.

Ganiyan nga, Hendrix. Magalit ka, mag alala ka, mastress ka.

"I already spent the money I'll use for the surgery. Mukhang matatagalan pa bago ako makapagpaopera. "

Kinuha ko ang kamay na nakatakip sa kaniyang noo at nilagay iyon sa aking mga hita.

"That's totally fine, Hendrix. I'm here to examine you, to help you. As long as I'm here you don't need to worry about anything. . ." I said and then put my head on jis shoulder.

"Thank you so much Akisha. . . I really owe you everything. You've done do much for me."

"Ofcourse, Hendrix."

He gave a peck on my lips.

"Akisha. . . Thank you for staying kahit na ganito ang sitwasyon ko. I love you. Huwag ka mag alala, I'll do everything to repay your kindness."

Months past ay mas lalong lumala ang ang paningin ni Hendrix. At dahil doon ay mas nahihirapan na itong mag lakad lakad dahil kung saan saan ito nababangga.

Kaya naman bilang mabuting doctor ay pinag luto ko ito ng paborito niyang pagkain.

I smiled while mixing the pot of soap i made. The ingredients were just simple. A charcoal and my fucking saliva on it.

I grinned and put the colored black soup on the bowl, linagay ko iyon sa isang tray. Kumuha rin ako ng baso at pinagtimplan siya ng gatas. Kagaya ng ginawa ko sa soup ay dinuraan ko rin iyon at nilagay din sa tray.

Pagkatapos ay nag simula na akong mag lakad papunta sa kaniyang opisina.

"Hendrix?" Nakangisi kong pag tawag sa kaniyang pangalan.

I knocked on his door two times ngunit walang sumagot.

Nangunot ang noo ko.

Bakit walang sumasagot? Saan nag punta ang putanginang 'yon?

I rolled my eyes in annoyance. Pinihit ko ang door knob ng pinto at binuksan iyon.

Bumungad sa akin ang tahimik at madilim na kwarto.

"Tsk." I hissed. I started walking to his table and then i put the tray on it.

Inilibot ko ang aking paningin sa loob ng kaniyang opisina at napabuntong hininga.

Hindi kagaya ng dati ay hindi maayos ang pagkakasalansang ng mga gamit. Siguro ay dahil na rin hindi ito makapag linis ng sariling kwarto dahil sa kondisyon.

Serves him right.

Lumapit ako sa kaniyang swivel chair at umupo roon.

I put my arms on his table and opened the small lamp para mag karoon man lang ng liwanag ang kaniyang kwarto.

Siguro ay nag banyo ang lalaking 'yon?

Muli kong nilibot ang aking paningin sa paligid ngunit nahinto ng may makitang isang pamilyar na notebook sa ibabaw ng kaniyang lamesa.

Ito 'yong notebook niya noong governor pa siya.

Out of curiosity i grabbed the notebook, binuksan ko ito at kunot noong binasa ang unang pangunahing pahina. . .

Na sana hindi ko na lamang ginawa.