Capitool

De volgende ochtend word ik niet gewekt door Layla, maar door mezelf. Op de digitale klok op het berkenhouten nachtkastje geeft aan dat het kwart voor zes is. Het is me een raadsel hoe het kan dat ik zo vroeg wakker ben, maar het is best prettig. Ik glijd uit bed en schuif de witte kastdeur open. Nadat ik een setje trainingskleding gekozen heb, een kort wit sportbroekje en een groen sporthemd, loop ik naar de badkamer. Ik neem een korte douche en spoel de slaap van me af. Na de douche kleed ik me aan en loop ik naar het balkon. Het is nog best fris, zodat er kippenvel op mijn armen ontstaat, maar ik heb geen zin om al naar de ontbijttafel te gaan, waarschijnlijk zit er toch niemand.

Ik staar naar de stad, die langzaam aan het ontwaken is. Het opkomende zonlicht prikt een beetje in mijn ogen. Het is helemaal niet druk op straat, een enkele felgekleurde auto passeert door de straat en een klein aantal personen laat even hun hond uit. Ik stel me voor hoe het leven zou zijn als ik in het Capitool zou wonen. In wat voor huis ik zal wonen, of ik wel een huisdier zou hebben. Of ik ook een grote verzameling bontgekleurde kleding, make-up en pruiken. Sommige mensen vinden de Capitoolinwoners een verschrikking, met hun kleding en hun accent. Maar ik vind het best meevallen. Het accent is apart, maar lijkt nog wel een beetje op het onze, waarschijnlijk omdat we niet ver van het Capitool zijn. In District twaalf of dertien hebben ze een heel ander accent, maar dat ligt ook aan de andere kant van het land. Ik vind de kleren op zich nog best leuk, niet dat ik zelf ooit zoiets aan zou trekken. Het zijn niet de Capitoolinwoners die ons kwaad doen, zij zijn gewoon daar geboren en hebben daarmee geluk gehad. De regering daarentegen, en ook onze geliefde presidente Cécilia, zijn door en door slecht. Evenals de Spelmakers, want is gewoon ziek om kinderen tegen elkaar op te jutten en dan moeten ze elkaar afslachten. Gewoonweg slecht.

Na een tijdje gepiekerd te hebben sta ik op en ga ik weer mijn kamer in. Het is vijf over zes, dus ik heb nog tijd genoeg. Ik trek de trainingsgympen aan die ik gekregen heb en ik pak dan toch een vestje, omdat ik het een beetje koud gekregen heb. Daarna ga ik de trap af en schuif ik aan de ontbijttafel, waar Mick en Oxion al zitten. Na gisteravond heb ik met beide niet meer gesproken. Boos en gekwetst door Oxions opmerking was ik naar boven gegaan en had ik de deur op slot gedaan. De rest van de maaltijd heb ik op mijn kamer opgegeten. Aan hun plotseling vriendelijk glimlachende, voor zover Oxion dat kan, gezichten kan ik ziend dat ze het over mij hebben gehad. Ik knijp mijn ogen samen.

'Goedemorgen Sky,' zegt Mick opgewekt. Het is dat hij altijd zo opgewekt is, anders had ik het vast verdacht gevonden. Ik pak een broodje uit de mand en beleg hem met een gebakken eitje en wat tomaatje.

'Hoi. Waar hadden jullie het over?' vraag ik zo onschuldig mogelijk en ik neem een hap van mijn broodje. Oxion maakt een onverstaanbaar geluid en haalt zijn schouders op, wat ik vrij vertaal naar "gaat je niks aan". Helaas voor Oxion en gelukkig voor mij, is Mick niet zo subtiel en bovenal eerlijk.

'Oh, we hadden het over jou. Oxion wil dat jij je terugtrekt uit het team, maar ik heb hem gewaarschuwd. Hij zei, net voordat je binnenkwam, dat het misschien toch een goed idee is,' zegt Mick schouderophalend.

Ik neem geïnteresseerd nog een hap van mijn lekkere broodje en trek mijn wenkbrauwen op. Oxion slaakt een zucht en Mick neemt nonchalant een slok van zijn chocomel. Tranen springen in zijn ogen.

'Hè, wat heet!' Hij wappert met zijn handen voor zijn mond en neemt een slok van zijn jus d'orange. Ik grinnik en Oxion kan een kleine glimlach niet onderdrukken. Ik slik mijn hap door, neem voorzichtig een slokje chocomel en kom dan ter zake.

'Ik moet tóch meedoen met de Beroeps, Oxion?' vraag ik, waarna ik nog een slokje en een hap neem. Hij knikt bijna onzichtbaar.

'Dadelijk, na het ontbijt,' zegt hij kortaf en ik knik.

'Maar dan hebben we training,' bemoeit Mick zich ermee. Scherp opgemerkt Mick. Ik negeer hem, maar gelukkig komen Layla en James naar beneden. Dan en Lenthe zie ik nog niet, maar die kunnen net zo goed uitslapen. Mick knoopt een gesprek met Layla en James aan, maar ik houd me stil en afzijdig, evenals Oxion. Gauw schrok ik mijn eten naar binnen en met mijn lippen vorm ik het woord "balkon". Hij knikt net zo onopvallend als daarnet en ik ga naar boven.

'Sky, wat ga je doen?' vraagt Layla aan mij. Ik mompel bijna onverstaanbaar dat ik mijn tanden moet poetsen. Ik poets ook daadwerkelijk mijn tanden en doe mijn vestje uit. Daarna ga ik naar het balkon en wacht ik tot Oxion komt. Het duurt niet lang.

'Nou, jij hebt wat uit te leggen,' is het eerste wat ik zeg. Hij haalt zijn schouders op.

'Ja, nou... Als je nu stopt, dan ben je sowieso meteen dood. Dus... je kunt beter meedoen,' zegt hij en hij haalt zijn schouders nogmaals op. Daarna staat hij op. 'Ga je mee, we gaan zo.' Hij gaat voor me naar binnen.

Was dat het? Zo weinig informatie en daarvoor moet ik hierheen komen. Belachelijk! Ik ren Oxion achterna en trek aan zijn mouw.

'En daarvoor moet ik hele-...' wil ik beginnen, maar hij kapt me af.

'Ja.' Daarna stampt hij naar binnen. Nors loop ik hem achterna naar de lift toe. We stappen gedrieën de lift in en suizen in stilte naar beneden.

'Nou, veel succes!' roept James ons na en we zwaaien hem na.

'Waar wil je beginnen?' vraagt Mick aan mij. Zo ver mogelijk uit de buurt van jou, denk ik, maar ik zeg niets. Ik haal mijn schouders op en we staren elkaar even intens aan. Mick wendt als eerste zijn hoofd af.

Ik draai hem de rug toe en loop naar het camouflageonderdeel. Ik hou erg van tekenen, maar ik kan het niet echt realistisch. Toch probeer ik het en na ongeveer een halfuurtje oefenen hebben ik iets wat op een rotsblok moet lijken op mijn arm. Ik durf het niet echt aan om een boomstam te tekenen, de kans is klein dat het lukt. Ik probeer om camouflage te doen met mos en blaadjes, wat goed uit kan komen voor onder een struikje of iets dergelijks.

Na ongeveer één uur en een kwartier geoefend te hebben ruim ik mijn spullen op en loop ik naar het trainingsonderdeel. Ik doe een warming-up en trek een aantal sprintjes. De verste afstand die de hoorn kan liggen is honderd meter, dus vooral daarop train ik. Het gaat best goed, maar ik ben er niet zeker van dat ik de snelste ben. Ik ben niet heel stevig en heb weinig rondingen, wat goed uitkomt voor het sprinten, maar ik heb helaas niet erg lange benen. Ik hoop maar dat het Melissa of Sera is die sneller dan mij is, want anders ben ik ook niet helemaal zeker over mijn leven. Na het sprinten loop ik naar de loopband voor de lange afstanden en ik stel drie kilometer in op een tempo dat goed vol te houden is. Ik loop ongeveer een driekwartier en stap dan van de band af. Bij de computer staat een lange man met atletische bouw en een donkere huid, die me heeft geobserveerd. Hij loopt op me af terwijl ik wat water drink, uit een zeeblauwe fles met een zwarte vier.

'Hoi, ik ben Rowa, trainingsinstructeur.' Hij schudt mijn hand en loopt naar het computerscherm. Ik volg hem naar het zwarte scherm. Hij klikt op een vier en de twee foto's komen in beeld, een van mij en een van Mick. Hij drukt op mijn hoofd en er verschijnen allerlei gegevens. 'Om een bepaald onderdeel te doen, moet je een soort van "inloggen" met je vingerafdruk, zodat deze computers je gegevens opslaat. Daarmee bedoel ik dus je hartslag, je snelheid, het aantal kilometers dat je aflegt, enzovoorts.'

Ik staar naar het scherm. Bij het woord 'krachttraining' staat dat er geen gegevens zijn. Ik heb inderdaad helemaal geen krachttraining gedaan.

'Wat houdt krachttraining in?' vraag ik aan Rowa en ik moet omhoog kijken om hem aan te kijken.

'Dat zijn die apparaten daar.' Rowa wijst naar een aantal zwarte en zilveren apparaten in de hoek, 'Alleen je moet krachttraining opbouwen, daarom heeft het niet heel veel zin. Ik kan wel een kort programma voor na de lunch geven, dat een beetje helpt, en dan zou je morgenochtend de helft van je ochtend ook kunnen gebruiken hiervoor,' legt hij uit. Dat klinkt best oké, nog een klein beetje spiertraining erbij.

'Ik zou graag dat programma willen,' zeg ik dan ook. Hij loopt naar de apparaten toe en ik volg hem. Hij legt er van alles over uit en ik heb zin om ermee te beginnen. Maar ik wacht ermee tot na de lunch. Nadat ik Rowa bedankt heb loop ik naar de andere kant van het trainingscentrum. Er staan een aantal kunstmatige bomen en ook een horizontale trap die leunt op ijzeren staven. Waarschijnlijk is het de bedoeling dat je van trede naar trede slingert met je handen. Eerst klim ik in de bomen en daarna begin ik met de rare trap. Als laatste loop ik naar de wapens toe.

Ik zie het mooiste wapen dat er is. Een vishaak. Ik snap niet waarom het mij niet opgevallen is. Ik pak de haak vast en werp hem in de oefenpop. Ik raak de pop in de schouder, niet slecht. Na een aantal keer werpen lukt het me ook om een keer in de borst te werpen.

Bij een van de onderdelen kon je wapens maken en ik loop erheen. Met een aantal dingen maak ik een vishaak en ik werp die in de pop. Sommige hebben een afwijking naar links of rechts en andere hebben de neiging om lager te gaan dan waarop ik mik. Toen ik een keer in de buik mikte kwam de haak terecht in het kruis terecht. Nou ja, niet slecht bij een jongen.

De bel gaat voor de lunch en ik ruim de spullen op. De lunch verloopt weer als de dag ervoor en daarna begin ik aan mijn trainingsprogramma. Het gaat heel goed en uitgeput stap ik in de lift. Melissa en Sera stappen bij me in.

'Jeetje Skyler, wat heb jíj vandaag gedaan? Ik heb je helemaal niet gezien,' zegt Melissa.

'Ik heb een trainingsprogramma gevolgd dat een begeleider heeft opgesteld en ik heb wat geklommen en met vishaken gesmeten. We hebben júllie vandaag gedaan?' ratel ik.

'Ik heb ook geklommen, katapult geschoten, zwaard gevochten en ik heb wat gerend op de loopband,' vertelt ze schouderophalend. Sera verteld dat ze ook geklommen heeft, messen geworpen en ze hebben samen gerend en zwaard gevochten. Dan stopt de lift en Melissa stapt uit. Ik en Sera kletsen nog een beetje en dan moet ook Sera uitstappen. Nu sta ik helemaal alleen in de lift, maar gelukkig niet heel lang. Ik loop meteen naar mijn kamer en stap in de douche. Ik kies een programma met lauwwarm water dat naar lelies ruikt. Mijn haren was ik en als ik klaar ben met douchen doe ik een simpel wit jurkje aan. Gelukkig kan ik meteen eten en na het eten, waarbij Mick honderduit gekletst heeft met zijn mond vol, ga ik mijn tanden poetsen. Ik doe het jurkje uit en val met alleen ondergoed in slaap.

De volgende ochtend wordt ik gewekt door Layla. Ik trek trainingskleren aan, schrok mijn ontbijt naar binnen en ga samen met Mick en James in de lift staan. Mick en James kletsen, zoals gewoonlijk, over het interview, de parade, het Capitool, District Vier en weet ik veel wat nog meer.

Opgelucht stap ik de lift uit en ik ren bijna naar het krachttraininggedeelte. Ik maak de training af en als de bel gaat voor de lunch sta ik bijna stijf van de zenuwen.

Mijn Privésessie.

○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○
Hallo! Soort van cliffhanger-achtig iets...

Opgedragen aan mijn bondgenote Sera 

Dááág! :)