Ik bedankte Aiden nog en zei dat ik ging slapen. Net voordat ik in slaap viel hoorde ik mijn deur opengaan. Ik hoorde Aiden naar mijn bed lopen en mij zachtjes "wakker maken". "Wat is er?" Vroeg ik moe. "Liz, sorry dat ik je makker maak, maar ik weet misschien waarom je je opeens zo ziek voelt."

Ik knipperde mijn lamp aan, want ik vind het altijd eng in het donker en ik kon Aiden niet goed zien.

"Waarom dan?" Vroeg ik, nu klaarwakker en nieuwsgierig.

"Voedselvergiftiging"

***

Nadat Aiden dat zei, ging hij weg. Terug naar zijn eigen kamer en gaf mij tijd om na te denken.

Ik denk aan Ethan. Hij had altijd al tegen mij gezegd dat ik beter moet oppassen. Hij had mij het vak geleerd. En daarbij hoorde ook dat je altijd moet testen of je voedsel is vergiftigd. Ik heb hem teleurgesteld. Alweer.

"Liz, we gaan beginnen met je training." Zegt Ethan serieus. Ik ben nu 13 en Ethan is 15. Hij heeft me verteld hoe hij aan al dat geld komt.

Eerst keek ik hem geschokt en verbaast aan, mijn broer, bleek in een bende te zitten. De bende heet: The Fast Demons.

Hij zit er al een half jaar in en wilt dat ik er ook inkom. Hij heeft het aan de bende-leider gevraagd en die heeft er mee ingestemd, mits ik alles kan. En als ik iets verknal is het Ethan's schuld.

Ik weet eindelijk waarom Ethan al een half jaar zo mysterieus bezig is en als ik vroeg waarom hij niet op school was of pas rond vier uur 's nachts thuiskwam.

Ik hoefde er niet lang over na te denken toen Ethan het aan mij vroeg. Ik wilde altijd al lang bij Ethan zijn. Ik zie hem als mijn grote voorbeeld. Mijn oudere broer. Hoe ik moet worden. Dus toen hij ook vroeg of ik bij de bende wilde komen, zei ik meteen ja. Het was een impulsieve actie als ik er nu aan terug denk, maar toen leek het me het beste. Ik was zo blij....ik wist nog niet wat het met zich meebrengt om in een bende te zitten.

Ethan vroeg het daarna nog een keer, ik zag de twijfel in zijn ogen. Hij wist niet wat hij moest doen, hij wilde me niet in gevaar brengen. Hij wilde me altijd beschermen, maar dat gaat moeilijker worden als ik ook in de bende zit. Ik loop meer gevaar op.

Toen ik nog een keer ja zei, zag ik dat zich niet meer kon terugtrekken. Hij had het eenmaal gevraagd. Maar voordat ik bij de bende ging, wilde hij mij zelf dingen leren en moest ik daarna bij de beste sluipmoordenaar in de leer.

Ik wist toen nog niet dat het zo zwaar zou worden. Ik had het onderschat. Ik had er alleen maar de vrolijke kant van gezien, vaak bij Ethan zijn en een geheim hebben. Ik vond het ook cool, dat ik, een 13 jarig meisje bij een bende zat.

Ethan trainde me één maand lang. 6 uur per dag. We deden alles, het was zwaar. Ik wilde opgeven, maar dat stond ik mezelf niet toe, ik wilde anders zijn dan de andere meisjes. Ik wil niet dat ik door jongens minder goed word beschouwd. Ik ben gelijk! En dat wilde ik ze ook bewijzen. Ik trainde een maand intensief. Harder dan ooit. Ik leerde hoe ik met een pistool moet omgaan en met messen moest gooien. Ook werd ik sterker en mijn conditie beter.

Na die maand kwam er op een dag een man aan de deur. Hij had blond haar en bruine ogen. Hij zag er rond de 30 uit. Had een aardig gezicht, hij leek me een aardige man, totdat ik zag wat hij aanhad. Hij had een zwarte broek en een zwart T-shirt aan, maar wat me afschrikte was zijn cape. Aan de binnenkant zag ik kort iets glinsteren en toen ik goed keek zag ik dat daar een mes verborgen zat.

Ik wilde snel de deur dichtdoen, maar zijn voet zat ertussen. Hij zei: "Jij moet Elizabeth Willows zijn, neem ik aan?" Het was eigenlijk geen vraag. Dat hoorde ik aan hem en zag dat hij het antwoord er al op wist. Ik wilde zeggen dat hij dat al wist, maar iets weerhield me. Misschien was het zijn uitstraling, zijn gezag die om hem heen leek te zweven. Dus knikte ik maar licht.

"Mag ik binnenkomen?" Hij vroeg het op dezelfde manier. Hij wist dat ik hem binnen zou laten en dat deed ik ook. "Waar is je broer?" Ik keek hem nerveus aan. Had Ethan wat verkeerds gedaan? Wat gaat er met hem gebeuren?

Op dat moment hoorde ik Ethan de trap aflopen. En keek de man verbaast aan en gaf hem daarna een knikje. Kennen ze elkaar? "Liz, dit is je meester, Anton. Hij gaat je het komende jaar opleiden tot de beste sluipmoordenaar ter wereld." "Maar de bende dan?" Ik sloeg snel een hand voor me mond, Ethan en ik spraken er nooit over met andere mensen in de buurt. De mensen die in de bende zaten wist niemand, behalve als je er zelf inzit.

Ethan gaf me gelukkig alleen maar een glimlach en zei: "Heb ik al geregeld, Hij vond het niet leuk, maar ik heb hem uiteindelijk weten over te halen. Ik moet bij hem dit jaar blijven. Ik mag er niet uit, anders komen ze je zoeken en vermoorden ze ons allebei."

Ook wel, Hij weet dat ik niet zonder Ethan wegga. Hij houdt Ethan gevangen. Niet dat Ethan weg zou gaan, we kunnen anders niks betalen. Mijn vader...het is al zo lang geleden dat ik aan hem heb gedacht. Volgensmij weet hij nog geen eens dat hij twee kinderen heeft, hij is ook zo vaak dronken. Tenminste, dat was hij de laatste keer dat ik hem zag.

Ik knik naar Anton. Mijn meester. Hij knikt terug en loopt dan de deur uit. Ik blijf eerst verbaast staan en weet niet wat ik moet doen, totdat Ethan me een duwtje in mijn rug geeft. Ik snel snel naar boven en pak mijn koffer, waar alles al inzit. Ik wist dat mijn meester zou komen, maar wist niet wanneer en het is voor nood als we in de nacht worden overvallen.

Ik zie Anton al in zijn auto zitten. Ik snel naar buiten, nadat ik Ethan een knuffel en een kus op zijn wang heb gegeven. "Ik ga je missen" fluistert hij nog snel in mijn oor. Voordat ik naar Anton zijn auto loop. "Ik jou ook" zeg ik terug.

Nadat ik mijn koffer in de achterbak had gedaan ga ik naast hem zitten. Hij zegt de rit niks. Aan het begin was het akward, maar uiteindelijk liet ik het maar liggen. Misschien praat hij niet zoveel. Ik wilde ook niet de rust storen, voor het geval "weet ik veel" gaat doen. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik hem niet helemaal vertrouw. Zijn houding, zijn kleren. Maar misschien veroordeel ik mensen te snel.

Na 5 uur rijden komen we aan bij een huis in de bossen. Het is een soort houthakkershuis. Anton stapt uit en loopt direct naar het huis toe, ik pak snel mijn koffer uit de achterbak en volg hem het huis in. Dat hij ondertussen heeft opengedaan.

Ik moet moeite doen om mijn mond niet op te laten vallen, toen ik de binnenkant zag. Het is modern, bosachtig en chic ingericht. Hij wees met zijn wijsvinger naar de deur aan de linker kant van het huis. Ik neem aan dat hij bedoelde dat dat mijn kamer is.

Ik liep met mijn koffer de kamer in en mijn vermoedens bleken te kloppen. Een slaapkamer. Ik deed snel mijn koffer open en deed alles in de inloopkast. Ik heb altijd al zoiets willen hebben! Ook zag ik dat ik een badkamer en douche voor mezelf alleen heb. Ik zie mezelf al voor me, liggend in bad met een boek en oortjes in. Vroeger moest ik een badkamer delen met Ethan. Vroeger. Ik zeg nu al vroeger, terwijl er nog geen dag voor bij is gegaan. Maar het lijkt alsof het zo snel is gegaan de afgelopen maand.

Toen ik alles had bekeken liep ik weer terug naar de woonkamer. Daar zag Anton op de bank zitten. Toen hij mij zag, liep hij naar buiten en automatisch volgde ik hem. Daar kreeg ik een boog met een koker vol pijlen in mijn handen gedrukt en wees hij naar een bord dat 20 meter verder stond.

Ik keek hem verbaast aan. Dacht hij dat ik daar op ga schieten? Ik heb nog nooit een pijl en boog in het echt gezien, laat staan ermee geschoten. Ik hield dan ook heel klungelig de boog vast en mijn pijl wiebelde alle kanten op.

Ik keek hem aan. Maar hij gaf een knikje richting het bord. Ik deed mijn arm naar achterin, zoals ik mensen in films zie doen en liet de pijl los.

Er flitste een scherpe pijn door mijn onderarm heen. Het leek in brand te staan. Toen ik naar mijn arm keek zag ik dat mijn vel er zowat vanaf hing! Toen ik opkeek naar het bord om te hopen dat ik in de roos had geschoten, zodat mijn pijn niet voor niets was, zag ik niets. Het bord had geen schrammetje!

Ik hoorde naast me iemand moeite doen om zijn lach in te houden. Ik wist dat het Anton was, maar ik was te vernederd en boos op hem om hem aan te kijken. Hij wist dat de pees mijn onderarm zou raken en toch gaf hij me geen bescherming.

De hele dag heb ik intensief met pijl en boog geoefend. Toen ik het van 20 meter kon moest ik vijf schoten lossen. Ik had voor elk schot drie seconden de tijd en ik moest verplaatsen van plek, zodat ik mijn eerste schot niet als test ging gebruiken. Anton zei dat dit de beste manier is en oefenen, oefenen..oefenen.

Elke dag stonden we om 4:00 op en begonnen we aan de training. Aan het begin vond ik het zwaar, te zwaar. Ik dacht dat Ethans lessen zwaar waren, maar vergeleken met wat Anton me leerde en uitputte leek het net alsof Ethan me alleen de begin van de beginselen had geleerd.

Ik leerde met alles te trainen: pistolen, werpsterren, messen, sais, zwaarden, pijl en boog en alle vechttechnieken, die Anton ook kon. Hij wilde dat ik met alles goed overweg kon. Hij wilde me de beste van de beste maken en daarvoor moest ik harder trainen dan ik ooit had gedaan.

Na 4 maanden zei Anton tegen mij: "Elizabeth, je kan nu alle wapens overweg. We gaan je nu fysiek sterker maken." En dat deden we. Elke dag deden we krachttraining en conditietraining. Ook werd mijn lenigheid getest en mijn reactievermogen. Ik was moe. Elke dag, maar ik wilde niet opgeven. Ik wilde Anton en Ethan niet teleurstellen.

Ik zag dat alles zijn vruchten af begon te werpen. Ik werd minder snel moe en sterker. Ik werd beter, ik zag dat Anton het ook doorhad. Ik won dan nooit van hem, maar ik kon het veel langer vol houden.

Na 8 maanden leerde ik zijn echte vak. Sluipen, ongemerkt je prooi besluipen en dan...doden. Ik leerde hoe ik geruisloos moest lopen, in de schaduwen moest overspringen en ik leerde geen genade te kennen. Ik werd harder, ik werd gevoellozer. Ik mocht niet twijfelen als ik een mes tegen iemands keel aanhoud. Ik werd anders. Ik had het zelf niet door, maar de mensen in mijn omgeving wel. Anton, hij had het door en...hij was trots op mij.

Vandaag was het precies een jaar geleden dat ik bij Anton ben. Ik ga terug! Naar huis...naar Ethan. Ethan. Wat heb ik hem gemist. Ik heb elke avond aan hem gedacht. Me afgevraagd hoe het met hem ging. Ik pakte snel dezelfde koffer in en plaatste mijn koffer voor de deur.

Daarna ging ik naar de keuken en bakte 2 eitjes. Net toen ze klaar waren, zag ik de andere slaapkamer deur opengaan. Mannen...het lijkt wel alsof ze er een neus voor hebben.

Anton heeft wanneer het jaar vorderde steeds meer tegen me gepraat. En vind ik hem steeds aardig worden. Soms moest hij weg voor een opdracht en was hij dan 3 dagen weg, maar hierdoor kwam wel geld binnen.

Ik gaf één eitje aan hem en we aten in stilte op. Toen ik op wilde staan, zei Anton de woorden waarop ik al had gedacht dat ze ooit zouden komen: "Je hebt je eerste opdracht." Ik zou bang moeten zijn, in ieder geval medelijden moeten hebben met degene die ik ga vermoorden.

Maar het enige dat ik voelde was trots en de drang om mezelf te bewijzen. Ik heb een heel jaar intensief getraind, door de beste sluipmoordenaar van de wereld en dit is mijn kans om me aan hem te bewijzen. Dat ik iets heb opgestoken. Ook wilde ik de beste sluipmoordenaarster worden van de wereld. Dat jongens meisjes niet kleineren, of zeggen dat ze slechter zijn dan jongens.

En met die gedachte ging ik met mijn koffer die ik in de achterbak had gedaan en mijn wapens in mijn kleding verstopt, maar makkelijk te voorschijn te halen op naar mijn eerste slachtoffer. Anton reed me wel daarnaartoe en dropte me af en reed weg en zei: "Als het is gelukt, bel me."

Het was een jongen, 22 jaar oud en had een ruzie met een maffiabaas. Ik wist waar hij woonde en zag hem in de gang staan, want hij had een semi-glazen deur. Ik maakt in mijn hoofd meteen de notitie dat ik nooit een glazen deur moet nemen.

Ik belde aan en hij deed open. Eerst keek hij me verbaast aan, maar daarna ontstond er een grijns op zijn gezicht. Ik wilde niet weten wat hij dacht, maar volgensmij wist ik dat al.

Mijn plan was om ervoor te zorgen dat ik binnen mocht komen en dan als de deur dicht is hem te vermoorden door zijn keel door te snijden.

Alles verliep soepel, misschien was het ook een voordeel dat ik een meisje was en er niet sterk uitzag. Dat had ik expres gedaan. Want ik had ruime kleding gekozen. Daar kan je dan messen in verbergen en ze zien niet je echte vorm.

Ik flirtte een beetje met de jongen, in de hoop dat het goed ging. Want ik had nog nooit geflirt met iemand. Maar blijkbaar ging het goed, want voordat ik het wist stonden we in zijn woonkamer. Ik leunde naar voren om hem te kussen. Ik zag hem ook naar voren leunen, met zijn ogen gesloten. Sukkel! En toen...pakte ik razendsnel een mes uit mijn linkermouw en sneed zijn keel door.

Het ging beter dan verwacht. Ik belde Anton dat het is gelukt en hij de mannen kan brengen die hem zouden afvoeren, zodat niemand ervan wist. Het zou nog 5 minuten duren, totdat ze er zijn. Ik keek naar de jongen, hij zag er niet slecht uit. Dat je denkt dat hij een maffiabaas zou boos maken. Hij had rood haar en sproeten overal op zijn gezicht.

Ik wilde nog wat doen, zodat mensen het kunnen herkennen dat het mijn moord is. Zodat iedereen weet dat er niet met mij te spotten valt. Nou ja, zodat niemand spot met mijn sluipmoordenaarster kant. Want niemand weet dat Elizabeth Willows een sluipmoordenaarster is.

Vanaf vandaag staat degene die deze jongen heeft vermoord bekend als: Tess Snake.

Toen had ik het. Ik draaide de jongen om, zodat zijn rechterarm boven kwam te liggen en maakte er een slang op met mijn mes. Nu weet iedereen dat "ik" de jongen hebt vermoord.

Ik zou spijt moeten voelen, hij had nog geen eens zolang geleefd. Maar ik was trots op mezelf. Ik voelde alleen maar spijt dat ik geen spijt had.

Ik werd een monster.

***

Heyy! Dit hoofdstuk is er, zodat jullie het beter gaan begrijpen (ook later). Willen jullie vaker dat ik een flashback doe?

Hadden jullie het verwacht dat haar broer en zei in de maffia zouden zitten?

Wat vinden jullie ervan dat Liz ook wel Tess Snake heet?

Vinden jullie dat Liz/Tess een monster wordt?

Hoe denken jullie dat Ethan hierop gaat reageren?

Wat vinden jullie van Anton? Eng? Aardig? En dat hij trots op Liz is, wat vinden jullie daarvan?

Laat het weten in de reacties!!!

Comment & Vote!

GK-x

2767 woorden!!!