Alex was heel de tijd bij me waar ik blij mee was en ik hoop dat we goede vrienden worden.

Want ik realiseer me dat de Badboy waarvan ik dacht dat hij geen hart had toch een hart heeft.

***

Ik liep naar de receptioniste en keek haar met een stralende blik aan. Eerst keek ze me achterdochtig aan, maar toen leek het net alsof ze zag dat ze me nog nooit had gezien dus gaf ze me ook een glimlach.

"Hallo mevrouw, ik zou me graag willen inschrijven voor een sport" "Is goed liefje, hier is het formulier. Je kan het hier invullen, maar ook op je kamer. Wat jij wilt."

"Ik vul het hier wel in."

Aiden die na me was komen staan keek over mijn schouder heen. Ook al was dat niet zo heel moeilijk, want ik ben 1,70 m. "Welke sport ga je kiezen?" "Hockey" "Huh wat?!" "Ik ga hockey kiezen"

"Maar je vond het toch seksisme. Ik had dan wel van je verwacht dat je rugby of ijshockey zou kiezen." "Hockey lijkt me wel leuk, het is soort van ijshockey volgensmij en het ziet er niet zo moeilijk uit. En anderzijds geen haar op me hoofd dat ik in zo'n slettenpakje ga dansen. Dus dan blijft er nog maar 1 sport over."

"Wat is er mis met die cheerleaderpakjes? Ik vind ze er wel sexy uitzien en zeker met jou erin" zei hij zwoel in mijn oor.

Ik keek hem met een stalen blik aan. Ik ben die weddenschap echt niet vergeten, daarom doet hij dit allemaal. Hij wil me gewoon in zijn bed hebben en die avond daarna breekt hij mijn hart.

Zo zou het gaan en ik wilde niet 1 van die vele meisjes zijn die voor hem is gevallen en daarna bij haar vriendinnen zat te janken met een gebroken hart.

Ik ben sterker. Als ik het 3 maanden volhoud dan valt mij me niet meer lastig. En ik ga winnen. Dat is één dat ik zeker weet.

Ik heb geen idee wat ik van hockey kan verwachten, maar het lijkt me wel leuk. Vooral omdat het er een beetje hetzelfde uitziet als ijshockey. Ik vulde het papiertje in en gaf het aan de receptioniste met een glimlach die ze me terugschonk.

Terug aangekomen op onze kamer ging ik naar mijn slaapkamer om mijn laptop te pakken.

Ik liep met mijn laptop naar de woonkamer en startte Netflix. Ik hoorde van Saar op de dag dat ik wegging dat The Umbrella Academy leuk is en dat ik het moet kijken. Nou ja, ze dwong me meer. Maar ik ben wel benieuwd.

Nog geen eens 10 minuten nadat ik op de startknop had gedrukt kwam Aiden de woonkamer binnen en plofte naast me neer.

Hij sloeg een arm om me heen die ik eraf haalde. Snap hij niet dat ik hem niet leuk vind?! Ik heb notabene een vriendje, Alex...

Wat mis ik hem....hij is zo lief voor me...het is net een cliché film waarin we spelen. Beste vrienden worden verliefd en wanneer ze er eindelijk achterkomen gaan ze uit elkaar.

Ik hoop dat ik naar hem toe mag in de vakanties of hij naar mij.

Was ik maar bij hem, dan zag ik hem elke dag en ook bij ijshockey.  Zag ik zijn zwarte haren die altijd door de war zit en zijn ogen. Die ogen...zo helder blauw die lijken alsof ze dwars door je heen kijken. Zijn lieve glimlach die je laat smelten en zijn lippen. Die zo vederzacht zijn. Dit is de eerste keer dat ik denk aan iemands lippen met zo'n smacht. En elke dag mis ik hem meer en meer. Het lijkt alsof elke dag een stukje van mijn hart eruit wordt getrokken, niet snel zodat de pijn snel weg is. Maar langzaam, zodat je het ieder moment van de dag voelt en elke dag is de pijn meer en meer.

"Mag ik meekijken?" "Ja is goed" zeg ik twijfelend. Ik wil eigenlijk wel vrienden worden met hem, maar ik denk dat hij alleen maar nadenkt aan de weddenschap. Halverwege de serie voel ik mijn ogen steeds slapper worden en uiteindelijk val ik tijdens de serie in een droomloze slaap.

Biep...biep...biep...bi-plof...Wat een rotmachines. Wacht even...ik lag toch op de bank?

Ik dacht terug aan gisteren. Het laatste wat ik me kan herinneren is dat ik halverwege een serie in slaap viel. Maar hoe kom ik dan in mijn bed terecht? Dat wil dus zeggen dat iemand me naar bed heeft gedragen, maar wie?

WoW Liz, denk ik bij mezelf, soms ben je echt dom. Het is niet ofzo dat een huurmoordenaar in je kamer komt en je dan verplaatst van de bank naar je bed. Ook wel alleen die verlepte kangoeroe kan het hebben gedaan.

Ik keek omlaag naar mijn kleren...ik had mijn pyjama aan! Ohw die bedorven muffin kan het nu krijgen ook! De game is on bitch!

Niemand zit aan mijn kleren en niemand kleed me om. Wat als hij foto's heeft gemaakt? Of me heeft betast? Nee, Liz zo is Aiden niet. Hoop je zei een klein stemmetje in mijn hoofd. Nee, dat doet hij niet. Maar volgensmij probeerde ik mezelf er nog van te overtuigen...

Ik keek weer op de wekker. Vervloekte pepernoten! Het is al 7:45! Om 8:00 is het ontbijt en ik weet nog geen eens waar het is, dus ik heb 2 opties: 1. Met Aiden meelopen en dat iedereen meteen denkt dat ik zo'n hoer ben. Of 2. Ik ga het zelf uitzoeken, maar dat kost meer tijd.

Ik besloot voor optie 2 te gaan en deed snel mijn ochtendroutine en deed mijn kleren aan en mijn haar in een staart. Toen ik de woonkamer inliep zag ik Aiden nergens, dus denk ik dat hij nog aan het slapen is. Want ja stel je voor hé, dat is natuurlijk niet goed voor je Badboy reputatie om op tijd op school aan te komen.

Ik deed snel mijn schoenen aan en pakte mijn sleutels en boeken die ik gisteren waren bezorgd voor de kamerdeur. Ik deed de kamer dicht en liep terug naar de receptie, om te vragen waar de eetzaal is. Eenmaal daar aangekomen zag ik dezelfde vrouw als gisteren zit en gaf me een glimlach die ik haar terugstuurde. "Je bent vast opzoek naar de eetzaal, die is die kant op" zei ze, terwijl ze naar rechts wees. "Die gang uitlopen en dan rechts" "Dankuwel"

Ik volgde de aanwijzingen op en zag voor me een enorme eetzaal. Achterin stond een buffet met 2 mensen erachter en de zaal was verdeeld in allemaal ronde tafels. Dit is altijd al hoe ik me het voorstel op een internaat. Het leek net op zo'n eetzaal in Amerika, de films dan. Op mijn vorige school in LA hadden we dat niet, jammer genoeg.

Oké Liz. Kom op, gewoon naar het buffet lopen en probeer al die starende blikken te negeren. Ik heb er nooit tegen gekund dus sprintte ik half naar het buffet.

Toen ik daar was aangekomen ving mijn oog een paar donuts. Ik wees naar de donuts en de meneer achter het buffet deed ze op mijn bord.

Jeetje je wordt hier gewoon als een prinses behandeld denk ik bij mezelf. Hier kan ik wel gewend aan raken.

Ik ging aan een lege tafel zitten, deels omdat ik ook te bang was om aan te schuiven. Toen ik net een hap in mijn donut wilde zetten, zag ik in mijn ooghoek 2 paar benen opduiken. Verbaasd keek ik omhoog.

"Hey! Jij bent vast nieuw hier! Ik ben Kate en dat is Laura. Hoe heet jij?" Degene die zich had voorgesteld, Kate, keek mij met een stralende glimlach aan. Ze deed me veel denken aan Saar.

Ze heeft donkerblond haar en bruine ogen die lijken op herfstbladeren wanneer ze vallen. Laura die leek wat meer verlegen, maar keek mij ook met een glimlach aan. Zij had blond haar en blauwe ogen.

Ik vind het dan wel spannend om aan een tafel te zitten, maar was wel sociaal. En zei: "Hoi, ik ben Elizabeth. Maar noem me maar Liz." "Leuke naam Liz." Zei Kate opgewekt "Dankje. Welke kamer hebben jullie?"

"Wij zitten in 306" "Echt?! Dan zijn wij buren! Ik zit in 308." "Leuk. Je hoef het niet te zeggen hoor, maar waarom zit je niet bij je kamergenoot als ik vragen mag? Want dat is meestal de enige die je dan een beetje kent" "Ik zit met een jongen op de kamer..."

"Wie? Misschien kennen we hem wel?" Nou daar twijfel ik eigenlijk niet over, wie kent nou niet de Badboy van de school? Ik ben hier nu 2 dagen en ik ken hem al. Oké dat is misschien een beetje oneerlijk, omdat ik met hem op een kamer slaap.

"Ik zit bij Aiden op de kamer" zei ik terwijl ik mijn blik afwende bang voor hun reacties. Toen ik niks hoorde keek ik ze verbaast aan, maar ze keken mij alleen met uitgespeelde ogen en open monden aan.

Alsof ze de net een donut op een tafel hadden zien dansen en daarna zichzelf opat. Laura die leek als eerst uit haar trans te komen en zei verdwaasd: "Sorry, met wie slaap je op een kamer"

"Aiden, de Bad-"

Ik hoorde opeens iemand naast me neer ploffen en de vreemdeling zei: "Ik hoor dat je het al over me hebt, schat. Ik weet het ik ben ook geweldig."

Ik keek om en ja hoor daar zat hij. Ondertussen had zijn vriendengroep, of meelopertjes het is hoe je het ziet denk ik bij mezelf ook een plaatsje ingenomen en werd ik nu geplet door 2 stevig gebouwde jongens, waaronder Aiden. Kate en Laura die zaten dit tafereel met open mond aan te staren.

Toen ik iets in mijn zij voelde porren, gaf ik die persoon automatisch een klap. Het was meer een instinct, omdat Alex me altijd in mijn zij porde en hierdoor is dat nog gevoeliger dan het als was.

Alleen alles wat ik voelde was dat mijn vingers met heel hard plastic in contact kwamen.

Wat de geflipte donuts is dit?!

Ik keek naar rechts en zag dat Aiden helemaal in zijn tenue was. Beter gezegd een ijshockey tenue!

"Waarom heb je niet verteld dat hier een ijshockeyteam is en dat jij erin zit?!" Vroeg ik bijna beschuldigend.

Hij keek me verward aan en antwoordde: "Wat maakt het uit dat ik op ijshockey zit?" "Veel" "Lekker duidelijk" zei hij sarcastisch.

"Maar vertel eens. Welke positie speel je? En hoe heten jullie als team? Zijn jullie goed? Ben jij de captain? Hoevaak trainen jullie per week? En is er een kans dat er een meisje met jullie mee kan doen?"

"Wacht even! Wat vind je van een deal? Ik antwoord op die vragen en jij zegt waarom je de hele tijd al zo geïnteresseerd bent in ijshockey."

"Deal"

De anderen aan onze tafel zaten dit alles maar verward aan te kijken. Ik snap het wel, de Badboy van de school die opeens een deal maakt met het nieuwe meisje.

"Ik sta spits, wij heten The Wild Tigers. Over een maand hebben we het kampioenschap tegen The White Sharks-"

De rest van wat hij zei hoorde ik niet meer. Dit is onze concurrent. Tegen dit team moeten we in de finale. Onze...ik bedoel hun...ik zit er niet meer in het team. Ik heb ze verlaten.

Logo The Wild Tigers

Logo The White Sharks (let niet op de schoolnaam)

Aiden is blijkbaar klaar met wat hij wou zeggen, want hij kijkt me afwachtend aan. Ik moet snel iets verzinnen en het moet geloofwaardig zijn.

Tja...het is iets positiefs dat ze me nog niet zo lang kennen anders zullen ze me zo door hebben als ik lieg. Nou ja, ik kan ook de halve waarheid vertellen.

Dan kijk ik volgens Saar altijd minder nep. Dat vind ik een nadeel aan mezelf. Iedereen die me een beetje kent ziet als ik lieg.

Ik verzin maar snel: "Ik vind ijshockey een leuke sport. Mijn broer leerde me dat vroeger." Ik ben trots op mezelf, ook al zeg ik het zelf, want ik heb niet gelogen. Niet veel althans.

Tring!!!

"Saved by the bell" denk ik in mezelf.

Ik pak snel mijn onaangeroerde donut op en haast me naar mijn lokaal. Halverwege erachter komend dat ik niet weet waar ik naartoe moet.

Ik pak mijn rooster uit mijn tas die ik er gelukkig de vorige dag voor dit soort gevallen in had gedaan en zie dat ik Natuurkunde heb. Jeeh! Hoor het sarcasme.

Ik kijk waar ik les heb en zie 210 staan. Op naar de 2de verdieping dan maar. Ik hoop maar dat het eerste getal voor de verdieping staat, want ik heb geen zin om veel traptredes op te lopen.

Helaas vind ik het lokaal eerder dan verwacht en klop 3 keer op de deur. "Binnen!" Wordt er vanaf de andere kant gebruld. Vaag herken ik die stem ergens van, alleen kan ik het nog niet plaatsen.

Ik open de deur en daar zie ik twee mensen die ik hoopte nooit meer in mijn leven te zien...

***

Hoi cupcakes van me! Hoe gaat het met jullie?

Ik heb een extra hoofdstuk voor jullie gepubliceerd en extra lang! Ik hoop dat jullie het leuk vinden, er gebeurt niet zo heel veel in dit hoofdstuk ook al zeg ik het zelf. Maar we sluiten wel af met een cliffhanger! Ook worden mijn hoofdstukken steeds langer.

Wie denk jullie dat die 2 personen zijn? Laat het in de reacties weten!

Ik denk dat ik morgen ook een nieuw hoofdstuk ga uploaden. Maar ik kan jullie niks garanderen.

Ik denk dat ik het volgende hoofdstuk Aiden's POV doe, want dan zien jullie ook hoe hij dit beleeft uit zijn perspectief.

Comment & Vote

GK-x

(2320 woorden)