De rest van de dag voel ik James constant naar me staren, en het maakt me gek. In de klas, in de pauze, zelfs als ik door de gangen van de school loop om naar het volgende lokaal te gaan. Hoe doet hij het überhaupt? Ik bedoel, als hij van plan is een stalker te worden doet hij het goed. Ik heb hem niet eens gezien, alleen zijn blik die gaten in mijn rug leek te branden. Ik kan alleen maar hopen dat hij het niet blijft volhouden. Een rilling loopt over mijn rug. Wat als James het wél volhoudt, en me voor de rest van mijn leven me gaat negeren en alleen maar... Stalkt, denk ik. Ik zucht en rol met mijn schouders om de gedachte van me af te schudden, wat gedeeltelijk helpt. De beweging alarmeerd de lerares, die geïrriteerd naar me gluurt.  Snel kijk ik weer naar het bord. Oh ja, dat is waar ook. Ik zit midden in de les. Oeps. 

Na de les ga ik naar de kluisjes om Zara en Ava te ontmoeten. Ik heb in de pauze alles al uitgelegd over waarom ik weg was gegaan, en Zara heeft me alles verteld over hoe ze het probleem met de rouges heeft opgelost. Ze hebben een deal gemaakt; als de rouges stoppen met de roedels om hun heen aanvallen, worden zelf ook officieel een pack met hun eigen grondgebied, wat ze nu nog niet hadden. Ik ben opgelucht dat alles is opgelost, maar het had van mij wel anders aangekondigd mogen worden als 'Hee, Dean en ik gaan zonder enige bescherming naar de rouges die ons mogelijk gaan vermoorden omdat ze ons niet vertrouwen, doei!' Voor de rest ben ik het eens met hun aanpak. Tenminste een deel dan. Nog steeds niet met het weglopen zonder iemand er wat van te vertellen. James heeft ondertussen nog steeds geen poging gewaagd om met me te praten, dus dat zit wel goed denk ik. Of niet, alsof ik er wat van zou weten. 

Na school loop ik door de hal als ik Ava ergens naar toe zie sluipen. Wat is zij aan het doen....? Moet ik haar volgen? Het kan prive zijn, maar de laatste keer dat ik iemand alleen ergens naartoe liet gaan was Zara, die daarna naar de rouges ging. Ik zucht. Misschien ga ik hier spijt van hebben, maar dat zien we achteraf wel. Ik volg Ava de gangen door. Bij de ingang zie ik niemand, dus dan moet ze de linkergang weer in zijn gegaan. Ik ga die gang in en daar zie ik Ava weer. Ze staat bij de kluisjes met.... Mijn broer? Ik verstijf voor een seconde en staar naar de twee. Wat doen hun hier samen...? Ik had niet gedacht dat hun vrienden zouden worden. Echt niet. Net als ik op Ava en mijn broer af wil stappen pakt hij haar vast en kust hij haar nog snel voor hij afscheid neemt en wegloopt. Mijn mond valt open, en ik  betwijfel niet dat ik er op dit moment heel erg raar uitziet. Ava glimlacht, maar ik herken het niet, alsof het een ander persoon is. Ze glimlacht niet zomaar, het is uit oprechte vreugde. Als ik het gevoel heb dat ik mezelf weer in de hand heb stap ik op haar af. ''Ava?'' Vraag ik vertwijfelt. Ze draait zich naar me om en bloost. ''Oh, hoi Selena, ik had jou hier niet verwacht. Was je niet al naar huis gegaan met Zara?'' Ik schud mijn hoofd zachtjes. ''Nee, Zara moest ergens naartoe. Volgens mij had ze ergens met Dean afgesproken.'' Ava ademt diep in en kijkt weg. ''Ik neem aan.... Dat je dat net had gezien?'' Ik knik en ze word nog roder. Ik moet toegeven, ik heb haar nog nooit zo rood gezien, zelfs niet toen ze tegen die jongen aanliep, terug bij onze roedel. ''Wat is er tussen jullie?'' Vraag ik zachtjes. Ava kijkt me aan en doet nerveus haar haar naar achter. ''Ik uhhh... We.... Zijn mates,'' Haar stem is nauwelijks hoorbaar aan het einde. ''Ik weet dat het je broer is en als je het niet goed vind kunnen we ook-'' Ik kap haar af door haar een knuffel te geven en ze knippert verbaasd met haar ogen. ''Vind je het niet erg?'' Vraagt ze. ''Ik bedoel, het is wel je broer, en ik zou het ook best raar vinden als jij met mijn broer zou daten...'' Ik laat haar meteen los. ''Nee, ik ben juist blij voor je! Je hebt zo lang op je mate moeten wachten, en al die tijd was hij gewoon hier, in mijn oude roedel. We hadden eerder hier moeten komen, dat is alles wat ik jammer vind aan deze situatie.'' Ava glimlacht. ''Dankjewel. Ik hoop dat het ook zo goed gaat met jou en James als het nu met Eric en mij gaat,'' Zegt ze. Ik lach kleintjes. ''Ja, misschien moeten we eerst is beginnen door met elkaar te praten. Maar ik ga naar huis; er wacht huiswerk op me.'' Ava knikt. ''Misschien moet ik ook maar beginnen met mijn huiswerk. Tot morgen!'' Ik neem afscheid van haar en verlaat de school. Nu maar eerst het schoolwerk af hebben, dan ga ik wel met James praten. 

Na een lange weg naar het huis waar ik al eerder verbleef zie ik een figuur op de oprijlaan staan. Voorzichtig loop ik ernaartoe en zie dat het James is. ''Oh hey,'' Zeg ik. ''Wat doe je hier?'' James draait zich  naar me toe en haalt een hand door zijn haar. ''Ik... uhhhh.... Je bent net pas terug na een paar dagen, en..... Als ik het toe moet geven, ik heb je best wel gemist.'' Een traan druppelt over mijn wang en ik glimlach. ''Ik jou ook,'' Fluister ik voor ik op hem afren en hem een knuffel geef.