TBPAP: WAKAS

It was all a great roller coaster ride. Everything was fine after we both parted ways. A great roller coaster ride that gave us a glimpse of an amazing past and present. People make some mistakes. Some of them will learn their lessons. Goodbyes are necessary when you love someone or even something. Seeking for retort for all your doubt. And everything takes time to learn our lessons. At first, you won't even notice that you are already surrounded by pain and lies but in the end, a big lesson that we can apply in our next journey.

"Happy 40th birthday, self. You grow so fast. But at least, we already learned." I softly whisper as a happy smile plastered on my lips.

I lost my communication with him. Last month it was his 40th birthday. I even celebrate it alone. Our daughter must be in her teenage years now. I still can't believe that I already have a teen young woman. As for me, I'm getting older. After we parted ways, I went to a psychologist where it helps me in my healing. I put God as my strength, light, and air to breathe. The psychologist said, that I've been suffering from depression which started as anxiety for a very long time. They help me through my healing-I help myself to heal-Jace and Dawn were the reason why I loved the new Thalara Alonzo, Jace Liam Evasquez's former wife, and Dawn Hope Evasquez's mother.

I already missed them. Lalo na ang anak namin. Sinadya kong putulin ang communication ko kina Jace at Dawn. Masaya na sila sa States, iyon ang huli kong balita. Pagkatapos kong mahanap ang sarili ko muli, hindi man nakabalik ang mga nawawalang alaala ko ay naging matibay ako.

Isa na ako sa fashion designer na may sariling kompanya. Ako na ang nagdadamit ng mga models. Maraming nagsabi hindi halatang patanda na ako, hindi raw kasi nagbabago ang itsura ko. Naging sikat akong designer, iba't-ibang naglalakihang kompanya ang kaagad na nagoffer ng deals nila sa akin.

Nagkaroon ako ng balita kay Jace dahil sa international news. Doon ko kasi nakikita ang mga nangyayari sa kanya. Mga natutupad niyang pangarap. Last month may ribbon cutting siya sa isa sa mga bagong tayo na kompanya nila sa Italy. I'm so proud of him.

I closed my eyes and made my wish that someday, I would see my father and daughter. Dahan-dahan kong inihipan ang kandila. Nang mahipan ko na ay napangiti ako. Kumuha ako ng slice ng cake na Oreo cookie cheesecake. Inorder ko ito kanina habang papunta ako dito sa kompanya.

For almost eight years, I have celebrated my birthday alone. Ayoko ng parties or what-so. Palagi ko rin sine-celebrate ang birthday ng mag-ama ko. Kahit nasa malayo sil gusto kong maramdaman na hindi aki nagiisa. Kagaya ng pinangako ko noon pagkatapos ng annulment namin na 'No man after him' talagang tinupad ko iyon.

Hindi kasi sa ayaw ko pero ang hirap 'pag alam mong hindi ka na makakahanap pa ng isa pang Jace Liam Evasquez. Nasanay ako sa kanya. Maybe they're right that in life, we only have one greatest love, and that would never ever happened again. Parang kami lang, kung anong meron kami na nalimot ko noon ay ang puso ko ang paulit-ulit na nagpapaalala nito sa akin. Reminiscence of us-what we have-how we used to be. I already accepted the fact that not everything in this world is permanent, we fade, even fame fades. Everything is temporary. We just need to learn on how to took it under our wings.

Memories of our past are still vague in me. Wala akong malinaw na kuha ngunit detalyado iyon palagi sa tuwing naglalaro sa aking isipan. Naipon na ang regalo ko para kay Jace at Dawn. I have a gift for them from birthdays, Christmas, new years-every important occasion.

Nang maubos ko ang cake na kinakain ko ay tinakpan ko muna ang natira. Gusto kong maglakad-lakad muna. These past few days we're all under pressure. One of our clients has a big deal for us and we can't lost it.

Paglabas ko ay abala ang mga mata ng mga employee ko sa LED TV namin. Napadako na rin tuloy ang tingin ko do'n.

"According to Mr. Evasquez, this project was inspired by a great woman he knew. We're there are tales. Even if that woman loses her memory permanently, she continues the journey full of love and acceptance..."

Balita ng anchor. Hindi ko alam kung ano ang tinutukoy na inspired sa akin. Jace still remember me. I wonder if he already found someone new.

Napangiti naman ako bago tinalikuran ang mga trabahador ko na nasa kanilang break time. Kahit nasa pressure stage kami, hindi ko sila tinatanggalan ng time para makapagpahinga. Deserve nila iyon dahil tao sila at hindi robot.

Habang naglalakad ako na walang ka-ideya kung saan ako dadalhin ng mga paa ko. Ewan ko ba, parang may gusto akong puntahan na hindi ko alam kung saan. I just let my heart brought me in that place.

Napalingon ako sa playground park kung saan may isang pamilya na masayang naglalaro ng takbuhan. Bigla tuloy nag-pop up sa utak ko ang huling bonding namin ng mag-ama ko. Isang ngiti ang sumilay sa labi ko habang pinagmamasdan sila. Hindi ko tuloy maiwasan na maiyak. I already move on, I accept everything, and I forgiven myself for what happened.

Malalim akong bumuntong-hininga bago nagpatuloy sa paglalakad. Muli na namang may mga senaryo na nagdudula sa aking isipan. Pakiramdam ko tuloy may gusto na ipahiwatig ang nangyayari. Ramdam ko na special ang 4oth birthday ko.

Napahinto ang paglalakad ko ng makaramdam ng deja vu sa kinatatayuan ko. Mas lalong nagdula ang mga senaryo sa aking isipan. This place is familiar. It feels like I've been here. Napa-angat ako ng tingin sa medyo naluluma nang karatola.

Scoop & Joy Of Love Ice Cream shop

Basa ko sa nakasulat na logo. 1996 EST. Familiar scenes flashes vaguely. Detalyado na detalyado. I hear Jace voice laughing. Pinikit ko ang mga mata ko at pinakiramdaman ang alaalang malabo man ngunit espesyal sa akin.

"Mommy?!" Napamulat ako ng marinig ang pamilyar na boses. Madamdamin akong lumingon kung saan ko nakita ang anak kong si Dawn na tumatakbo palapit sa akin, habang naka-wide arms. Kaagad na sinalubong siya ng mahigpit na yakap. "I missed you so much, Mommy! We miss you so much po."

Kumalas ako at nagtataka siyang tinitigan. Paano-Sa 'di kalayuan ay nakita ko si Jace na palapit sa amin. He was smiling happily. Hindi pa rin siya nagbabago. We let out a soft chuckled to each other.

"Hi, Miss Thalara Alonzo, I'm Jace Liam Evasquez. And I heard you're still single. By the way, happy birthday," he said gently almost making me gasp.

"Sira! Hindi pa rin nagbabago, baliw ka pa rin!" asar ko.

Lumapit siya sa akin, binigyan ako ng yakap. "I miss you, Thalara Alonzo..." sabay kalas niya.

"I'm proud of what you achieved, Jace. Ang galing mo talaga, walang kupas!" I complimented him.

"Hindi iyon mangyayari, kung wala kayo. By the way, birthday gift ko para sa 'yo." He reached for his pocket, and a acrylic box in his hands. Inabot niya iyon sa akin. "Happy birthday, my Thalara."

Binuksan ko iyon at isang gold necklace, na may pendant ng hugis puso sa gitna. May maliit na shells rin sa tabi nito, nakasulat ang first initial namin. I sa shell, sa gitna ang hugis puso, at ang initial namin na J, D, T.

"Latest products namin iyan sa market. I made it. So what do you think?"

"I was stunned. But, this is amazing. Ang ganda. Thank you!" I smile at him.

He smiled back, siya ang naglagay ng necklace sa aking leeg. Nakangiti si Dawn sa amin. She grow up beautifully. Matangkad rin siya. Magandang dalaga. May dalaga na ako.

"Mommy, Daddy, let's have our ice cream na!" sabi ni Dawn at nag-pout pa. Tumango si Jace at sinabihan na mauna sa loob.

"How did know this place?" He asked when Dawn was already inside the shop.

"Ewan ko. Dinala lang ako dito ng mga paa ko. This is place is so familiar. Ito 'yong nasa kwento mo na ice cream shop kung saan tayo unang nagkita. Deja Vu."

Bumuntong-hininga siya. "This place is special to us. Dito nagsimula ang kwento natin. At mukhang dito rin magpapatuloy?" Natawa siya.

Nahampas ko ng hindi gano'n kalakas ang balikat niya. "Joker."

"Oh, come on. Hindi na tayo pabata." Inakbayan niya ako. "Let's go inside. Tuparin natin ang pangako natin sa shop na ito na babalik dito kasama ang magiging bunga ng pagmamahalan natin."

Iniyapos ko ang kamay ko sa kanyang bewang na rin habang nagkukwentuhan kami. Binati ko rin siya ng belated happy birthday. Nasabi ko lahat ng mga nangyari sa akin over the years. Sobrang proud ni Jace sa lahat na naabot ko. Gano'n rin ako sa kanya.

Wala akong naging pagsisi kung bakit si Jace ang minahal ko, at alam kong maging siya ay walang pinagsisihan. Maging sa paghihiwalay namin ay walang dapat masisi, pareho naming ginusto iyon. Naging daan rin ang hiwalayan namin para makita ko ang mga pagkakamali ko, ang pagtanggap ko sa katotohanan na hindi tayo maaaring palaging manirahan sa ekspektasyon natin sa sarili o sa iba. We are now in our 40's, ano pa nga bang susunod na magiging kabanata?

Alam mo kung tatanungin nila ako, kung sino ang greatest love ko? Siya kaagad ang sinasagot ko. No man after Jace. Si Jace ang una, at kahulihulihang lalaki na mamahalin ko.