Iedereen heeft wel dat ene ding dat hem net iets te vaak overkomt om toevallig te zijn. Voor mij is dat ding wedstrijden winnen. Vooral wedstrijden waarvan ik het bestaan van vergeet. Op die manier heb ik wel eens een boekenpakket of giveaway gewonnen, maar het meest indrukwekkende: een dichtwedstrijd waarvan ik het gedicht dat ik had ingezonden weg had gegooid. Het was dan ook geen verassing dat iets soortgelijks me in dit project overkwam.

Ik was bijna twee maanden bezig met project undercover toen ik een vreemd bericht tussen mijn weinige meldingen zag. "Gefeliciteerd met de winst!"

Wacht? Welke winst? Wat is er gebeurt? Heb ik iets gemist? Een paar seconden lang staarde ik verward naar mijn scherm. Het duurde even voor ik me realiseerde dat ik aan een wedstrijd mee had gedaan. Een paar weken terug had ik een gedicht ingestuurd voor de  halloween vault van de ambassadeurs. Het kleine gedichtje dat ik had ingestuurd stelde niet veel voor, dus ik had geen resultaat verwacht. Maar om een of andere reden (ik vermoed wegens gebrek aan andere inzendingen) had ik gewonnen.

Mijn naam stond opeens op het prikbord van meerdere ambassadeurprofielen die meer volgers dan ik hadden. Ook mijn gedicht werd in de winnaars bundel geplaatst. Voor het eerst werd ik gezien. Het was misschien slechts door een paar mensen en de wedstrijd die ik won, was zo goed als vergeten, maar nog steeds. Mensen zagen mij. Mensen zagen Ashlynn. En met mijn amper stijgende totaal van 250 reads had ik geen enkele reden om kieskeurig zijn.

Hoewel de wedstrijd me niet veel gaf en ik niet opeens bergen lezers had, gaf het me wel iets wat ik hard nodig had. De hoop dat ik dit inderdaad kon. Iets wat mijn met statestieken geobsedeerde brein hard nodig had. 

Ik had stiekem gehoopt dat iemand mijn boek aan zou klikken na de wedstrijd. Al was het maar om een kijkje te nemen, maar dat gebeurde niet. Integendeel. Nadat ik een paar felicitaties had gekregen werd het muisstil.

Ik had kunnen weten dat het zou gebeuren. Ergens wist ik best dat het handjevol lezers niet zouden blijven. Ik ben lang genoeg actief op wattpad om te weten hoe het gaat. Sommigen lezen een paar hoofdstukken en reageren voor aandacht, anderen vergeten je verhaal simpelweg. Ik neem het beide groepen niet kwalijk, maar toch blijft het teleurstellend.

Waarom eigenlijk? Dit is precies wat ik had verwacht. Met veel moeite heb ik een paar contacten gemaakt en iemand leest mijn verhaal. Maar dat is het. Er zijn geen spectaculaire cijfers, geen bijzondere gebeurtenissen. Ik ben gewoon Ashlynn en ja, die Ashlynn kan misschien redelijk goed schrijven. Maar ze is niet anders dan elke andere gebruiker. En net als hen, verdwijnt ze al snel tussen de massa ongelezen boeken.

Vroeger dacht ik dat als ik een ander genre schreef, als ik een concept bedacht dat mensen meer zou aanspreken, als ik minder mij zou zijn en meer wat anderen wilden. Dat ik het dan beter zou kunnen doen. En misschien is dat waar op het Wattpad dat we een paar jaar terug hadden. Want eerlijk? De meesten van jullie zullen meer geïnteresseerd zijn in een fantasy dan in een horrorboek of thriller. Maar dat Wattpad bestaat niet meer. De mensen die nu op Wattpad zitten zijn ouder en wat er nog van het platform dat we ooit kenden overblijft, lijkt langzaam te verdwijnen. 

En voor lang dacht ik dat dat de conclusie van dit experiment zou zijn. Een dood wattpad met een paar gebruikers die overblijven. Een wereld waarin het amper mogelijk is voor nieuwe schrijver om gezien te worden. 

Ik maakte met pijn en moeite connecties en deed mee aan een aantal leuke projecten, maar wat ik ook probeerde, steeds werd ik teleurgesteld. Het was dat moment waarop ik me afvroeg of het aan mij lag of Wattpad. Het is een vraag die me wakker schudde.

Het antwoord is namelijk beiden. Ja er zijn een hele hoop dingen die Wattpad beter kan doen voor onze kleine nederlandse community. We hebben er vaak genoeg over geklaagd en ik kan vele aanpassingen bedenken die een groot verschil zouden maken. Maar dat is niet aan mij. En als je denkt dat jij wattpad wel kan redden, dan heb ik teleurstellend nieuws voor je. Zeer waarschijnlijk is het ook niet aan jou. 

We lopen de dingen die we anders willen al jaren met zijn allen te roepen. Ik ben niet naïef genoeg om te geloven dat die dingen opeens veranderd worden. Maar als ik al jaren weet dat er problemen met Wattpad zijn. Waarom ben ik dan zo gefrustreerd over mijn gebrek aan lezers en hoe lastig het is om onderdeel te worden van de community? Waarom heb ik dan deze ongezonde obsessie met cijfers? Waarom geniet ik niet gewoon van mijn verhaal? Waarom voelt het meedoen aan wedstrijden en challenges als een verplichting in plaats van iets leuks? Wat gebeurt er eigenlijk als de stilte me niks meer uitmaakt?