20

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

Pinaka ayaw ko sa lahat ay mag overthink, kase sinasaktan ko yung sarili ko pero simula nung mabanggit sa akin ni Cian ang tungkol sa ex niya nagsimula na akong kabahan, ang dami ng tanong sa utak ko, ang dami ring what if.

What if mas maganda siya sa akin? What if mas better siya sa akin? What if mas mahal niya yun kaysa sa akin? Paano na ako? Kung kailan nahulog na ako sa kaniya saka niya ako iiwan? Natatakot naman akong e open sa kaniya yung tungkol sa ex niya pero deserve kong malaman dahil ako yung girlfriend niya ngayon eh.

Never siyang may nabanggit na babae sa akin, maging si Lea nga na kaklase niya ay hindi niya natanong sa akin kung kilala ko eh, pareho pa kami ng surname na ginagamit, gano'n siya kawalang pakialam sa mga babae, loyal kase siya, that's one of his green flag.

["Hi love, how's your school? Sorry ngayon lang ako ha, may ginawa kase ako kanina sa school."] Paliwanag niya.

"It's fine, natapos mo ba yung ginagawa mo kanina?" I ask. Naka-upo lang ako sa study table ko habang kumakain ng chitcharon.

["Yes po, pwede ba kitang makita ngayon? Gusto kong bumawi eh,"] napataas naman ang kilay ko dahil sa sinabi niya.

"Gabi na ah, bakit ngayon pa? Pwede namang bukas?" Sagot ko naman.

["Eight pa lang din naman, baka pwede ka pang lumabas? Gusto ko lang talagang bumawi,"] he look at me with teary eyes.

Nakapantulog na ako eh, pero gusto ko rin naman siyang makita dahil hindi rin kami nag-usap simula kaninang umaga, kagabi pa yung huling pag-uusap namin dahil pareho kaming busy.

"Sige, sa pantalan?" Tumango naman siya.

Nagpaalam na kami sa isa't isa, ako naman ay nagsuot lang ng hoodie bago bumaba dala ang susi ng kotse. Mabuti na lang hinahayaan na ako ni Mommy mag drive, hindi na siya kontra.

Naabutan ko sa baba si Lea na nanunuod ng tv, wala ba siyang tv sa kuwarto niya? Halos lahat naman ng kuwarto dito sa bahay ay may tv.

"Where are you going?" Tanong niya. Nilingon niya pa ako habang nay kain-kain.

"It's none of your business." Inirapan ko siya at nagtuloy-tuloy lang na naglakad palabas.

Pakialamera.

Bago ako tumuloy sa pantalan ay dumaan muna ako sa 7/11 para bumili ang pwede naming kainin. Nang matapos ako ay dumiretso na kaagad ako doon. May kalayuan din ito sa amin. Pagdating ko don ay walang katao-tao, tahimik ang lugar at tanging paghampas lang ng alon sa mga bato ang maririnig.

Pumunta ako sa pinakadulo ng pantalan, dito kami madalas na magkita ni Cian, kinuha ko yung dinala kong tela para pansapin dito sa unahan ng kotse ko, inalabas ko na rin yung mga pagkain na binili ko.

Habang naghihintay ako sa kaniya ay nakatingin lang ako sa dagat at sa bilog na bilog na buwan. Subrang liwanag at napapalibutan pa ng mga magagandang bituin.

I wish I was a Moon or I'm one of that beautiful star, because when they're shinning in a middle of the night everyone's looking at them and admiring them, I proud of the Moon, even the stars didn't show up because of heavy cloud, the Moon is there trying to shine because it knows that more people need it's light.

Siya lang yung nagbibigay ng liwanag sa mga taong nasa dilim, napangiti ako habang tinitingnan ang langin.

"Ang ganda noh?"

"What the hell?" Halos mapatalon ako sa gulat ng biglang nagsalita si Cian.

"Haha, sorry," inis ko siyang hinampas sa braso. "Pero seryuso, ang ganda ng buwan ngayon." Dagdag niya pa.

Umakyat din siya sa kotse ko at tumingin sa taas, tumatama yung liwanag ng buwan sa mga mata niya, ang matangos niyang ilong, his dark brown eyes, yung kilay niyang parang galit lagi sa mundo. He's so perfect.

"Stop staring at me, it's embarrassing," reklamo niya at tinakpan ang mukha niya. Napanguso naman ako.

"Bakit ba ayaw mong tinitingnan kita?" Inis kong tanong.

"Nakakahiya kaya, para kaseng may mali sa mukha ko kapag ikaw ang tumitingin," sagot niya naman.

"Ah ganon?" Inis ko siyang hinampas ng chitchiryang hawak ko, mabuti na lang di pa yun bukas. "Masama bang patuloy na humahanga sa maganda mong mukha?" Mahina kong tanong.

"So pogi ako?" Natatawa niyang tanong.

"No." Mabilis kong sagot.

"Eh?"

"Because you're damn pretty boy, my pretty boy," nakatitig kong sagot sa kaniya. Tinitigan niya lang ako sa mata ng wala niyang emosyong mukha.

Malapad akong ngumiti bago tumingin ulit sa taas, pero napahawak din ako sa kamay ko ng biglang umihip ang hangin. Naramdaman ko na lang na may nagsuot ng hoodie sa ulo ko.

Iniharap niya ako sa kaniya at kinuha ang isa kong kamay, he enterwinds our fingers at inilagay yun sa bulsa ng hoddie niya.

"You're so beautiful, Pamie, ang swerte ko at naging girlfriend kita," sabi niya habang nakatitig sa akin.

Inayos niya ang pagkakaupo ko at inalalayan akong ilagay ang ulo ko sa balikat niya, nakatingin kami sa buwan na tumatama ang liwanag nito sa dagat.

Naramdaman ko ang paghalik niya sa ulo ko, napangiti ako doon at napapikit. This is the first time na magkasama kami sa gabing katulad nito, saksi ang buwan kung gaano ko kamahal ang lalaki na 'to. Karaniwan naming pagkikita ay kapag may sunset lang. Ngayon kasama na namin ang buwan.

"Can I ask?" He ask.

"Sure,"

"Why did you love me?" Tanong niya.

"Binalik mo lang yung tanong ko sa'yo nakaraan eh," natatawa kong sagot.

"Haha, so bakit nga? Hanggang ngayon kase hindi pa rin ako makapaniwala na girlfriend na kita ngayon eh, samantalang dati ang maldita-maldita mo pa," natatawa niyang kwento.

"You know what, I don't know why I love you, basta bigla ko na lang naramdaman na mahal na kita, you're my first love I don't know what love feels until you came into my life and gave my gray world into colorful like a rainbow after the rain." Sagot ko. He kiss my head again.

"Promise me, kahit anong mangyari mananatili ka sa tabi ko?" Napatingin naman ako sa kaniya.

"What do you mean?"

"Wala naman, gusto ko lang marinig mula sa'yo."

"Kahit hindi ako mangako sa'yo mananatili ako dito sa tabi mo kahit anong mangyari, kahit ipagtabuyan mo pa ako palayo, hinding-hindi ako aalis." Sagot ko sa kaniya.

"Pangako ko sa'yo, hinding-hindi kita iiwan, hindi kita sasaktan at paiiyakin," sabi niya at hinalikan ang kamay ko.

That night is so memorable, we laughed so hard because of his corny jokes, we talk about us, about our future and something that make us happy, we promise to each other that we don't need to break up if we get in a situations that we can't handle our emotions at mas piliin na lang na maghiwalay kaysa ayusin ang problema.

Pag-uwi ko ng bahay at patay na lahat ng ilaw, malamang na tulog na silang lahat, umakyat na kaagad ako sa taas, papasok na sana ako sa kuwarto ko ng makarinig ako ng ingay mula sa kuwarto ni Lea.

Dahan-dahan akong naglakad papunta sa pintuan niya, bahagya yung nakabukas, hindi niya ata nasarado ng maayos.

"N-Nasaan ka ba? P-Pupuntahan kita, g-gusto ko lang magpasama." Narinig ko ang bahagyang paghikbi niya.

Umiiyak ba siya?

"Ede don't, I can handle myself!" Sigaw niya. Maya-maya pa ay nav type ulit siya sa cellphone niya, may tinatawagan ulit siya pero ganon pa rin ang mga sagot ng mga tinatawagan niya, I think mga kaibigan niya yun.

Nung marinig kong palabas na siya ng kuwarto niya ay mabilis na akong pumasok sa kuwarto ko. Ayaw ko sanang gawin yung nasa isip ko pero kailangan kong malaman kung saan siya pupunta. Kaya nang maramdaman kong wala na siya itaas ay lumabas na ako ng pinto ng kuwarto ko para sundan siya.

Nakita ko siyang lumabas ng pinto ng bahay kaya dahan-dahan akong lumabas. Saan naman kaya siya pupunta at bakit siya umiiyak? Sana lang may mapala ako sa pagsunod ko sa kaniya.

Nang makalabas na siya ng gate ay dahan-dahan ko siyang sinusundan, naka hoddie din siya kagaya ko, mabuti na lang at naka kulay itim ako lahat at hindi niya ako mapapansin kaagad.

Akala ko lalabas pa siya sa gate ng village namin pero nagkamali ako, nakita ko siyang dumiretso sa play ground at umupo sa swing habang umiiyak. Rinig ko ang mga hikbi niya pero hindi ko maintidihan kung ano ang sinasabi niya. Ano bang nangyayari sa kaniya?

Is she broken? Iniwan ng boyfriend?

Nagtago ako sa isang malaking halaman para hindi niya ako makita, pinagmamasdan ko ang bawat galaw niya, dahil maliwanag ang buwan ay kitang-kita ko ang luha sa mga mata niya na tuloy-tuloy na tumutulo, gusto ko siyang lapitan pero pinangungunahan naman ako ng pride ko.

Maya-maya pa ay laking gulat ko ng makita ang hawak niyang cutter at itinutok yun sa palapulsuhan niya.

Fuck, what is she fucking doing?

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro